Πρόκειται για την ηθοποιό που υποχρέωσε τον Μπερνάρντο Μπερτολούτσι να δηλώσει για λογαριασμό της: «Είναι τόσο όμορφη, που καταντά ανήθικο». Ουδεμία διαφωνία. Στην πρώτη της εμφάνιση, το 2003, αναπλήρωνε τη νωθρή, απλοϊκή κινηματογραφική προσέγγιση του ιταλού σκηνοθέτη με χορταστικότατες σκηνές ερωτοτροπίας, συνουσίας ή φόρα παρτίδα επιδεικτικά περιφερόμενης γύμνιας - ένα soft core πορνογράφημα με νοσταλγικές νύξεις στο μεγάλο σινεμά της nouvelle vague ήταν το «The Dreamers», παρ’ όλα αυτά χάρισε στην Εύα Γκριν πανευρωπαϊκό βραβείο ερμηνείας. Η ίδια δήλωσε αργότερα ότι σοκαρίστηκε από τον πληθωρισμό των σεξουαλικών παρεκτροπών της στην ταινία.
Γεγονός είναι ότι 11 χρόνια έπειτα από εκείνο το σκανδαλιστικό ντεμπούτο εξακολουθεί να εκμεταλλεύεται συνειδητά το χαρισματικό κορμί της ως εύφλεκτο υλικό που πυρπολεί τις συλλογικές φαντασιώσεις. Η ένδειξη «ακατάλληλο» στα φιλμ που συμμετέχει δεν είναι μια γενική τάση, αλλά ο πάγιος κανόνας.
Από το παρατεταμένο ζευγάρωμα με τον Ορλάντο Μπλουμ στο «Kingdom of Heaven» του Ρίντλεϊ Σκοτ και το καθιερωμένο διπλάρωμα του Ντάνιελ Κρεγκ στο «Casino Royale», δεν δίστασε να περάσει στο κτηνώδες κουτούπωμα της πρώτης μεταφοράς των «300» του Φρανκ Μίλερ και στη συνέχεια να ενδώσει σε ένα πλήρες ξεζούμισμα από τον Τζόνι Ντεπ στο μπαρτονικό «Dark Shadows», στη διάρκεια μιας μαραθώνιας περίπτυξης που περιελάμβανε αιδοιολειξία, ιεραποστολική στάση και μετασυνουσιακό τσιγάρο στον καναπέ. Όλα αυτά χωρίς να υπεισέλθουμε σε πιο αποκλίνουσες συμπεριφορές της, όπως, για παράδειγμα, σε εκείνες που εξάσκησε στο ανεξάρτητο θρίλερ «Cracks», στον ρόλο της ημίτρελης μυθομανούς λεσβίας εκπαιδευτικού, η οποία αποπλανούσε τις ανήλικες μαθήτριές της.
Πρόσφατα υπερέβη με μιντιακή χλαπαταγή τα εσκαμμένα, όταν οι καθαρά διαγραφόμενες θηλές του στήθους της μέσα από ένα διάφανο νεγκλιζέ στο πόστερ του δεύτερου «Sin City» θεωρήθηκαν εκτός ορίων ερεθιστικές από τη Motion Picture Association της Αμερικής, η οποία έσπευσε να απαγορεύσει την ανάρτηση της αφίσας: ένα έως σήμερα ανήκουστο μέτρο, που ωστόσο δεν αναχαίτισε στο παραμικρό την ιλιγγιώδη διάδοση της εικόνας στο ίντερνετ.
Θύμα λογοκρισίας ή όχι, το «Sin City: A Dame to Kill» προβάλλεται επιτέλους στις αίθουσες και θα αποτελέσει το επόμενο βήμα στο μεθοδικά καλλιεργημένο breakthrough της Εύα Γκριν στο ευρύ κοινό. Σκηνοθετημένο από τον Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ και τον δημιουργό του κόμικ, Φρανκ Μίλερ, φιλοξενεί τον ίδιο γαλαξία αστέρων με τον προπάτορά του (Τζέσικα Άλμπα, Ροζάριο Ντόσον, Μίκι Ρουρκ, Κλάιβ Όουεν, Μπρους Γουίλις) και ταυτόχρονα τοποθετεί στα νουάρ κάδρα του μια δεύτερη κουστωδία διασήμων, με την παράφορη Εύα να πλαισιώνεται από τους Τζος Μπρόλιν, Ρέι Λιότα, Τζόζεφ Γκόρντον-Λέβιτ, Στέισι Κιτς, Λέιντι Γκάγκα.
Το ερώτημα επιμένει ασφαλώς, έπειτα από ένα τόσο σχοινοτενές ημερολόγιο γύμνιας σε κοινή θέα: Είναι καλή ηθοποιός ή μια αδιαμόρφωτη στάρλετ η Εύα Γκριν; Στις καλύτερες στιγμές της, όπως, για παράδειγμα, στο ανεξάρτητο «Perfect Sense» του Ντέιβιντ Μακένζι με τον Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, που συνεπήρε το κοινό του Sundance το 2011, η Εύα διαπρέπει ως ερμηνεύτρια που συνδυάζει φυσικό κάλλος με την ικανότητα διαχείρισης απαιτητικών δραματικών ρόλων. Ενώ διαθέτει και την υποκριτική πυγμή που της επιτρέπει να αναρριχήσει μόνη της στα απόκρημνα όρη των υψηλών τηλεθεάσεων την ακριβοπληρωμένη παραγωγή του Showtime «Penny Dreadful». Όπου υποδύεται τη Βανέσα Άιβς, μια αινιγματική αποκρυφίστρια αντιμέτωπη με ποικιλόμορφες εκφάνσεις του ανομολόγητου κακού στα χρόνια του βικτοριανού Λονδίνου.
Το «Penny Dreadful», που έκανε πρεμιέρα σε Αμερική και Βρετανία φέτος και ολοκληρώθηκε πρόσφατα, εξελίχθηκε σε ένα από τα εθιστικότερα θεάματα της χρονιάς χάρη στην τρομώδη θεματική, την ομιχλώδη ατμόσφαιρα και το ιστορικό του δούναι και λαβείν με τον Ντόριαν Γκρέι, τον Δράκουλα, τον Φρανκενστάιν και τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη. Εύλογα εξασφάλισε και επόμενη σεζόν, η οποία θα προβληθεί το 2015.
Στο μεταξύ, αφιερώματα στο «Vanity Fair» και σωρεία σεναρίων στα πόδια της 33χρονης κόρης γαλλοσουηδού οδοντιάτρου και εβραίας μητέρας με καταγωγή από τη Γαλλική Αλγερία - σαν τον Αλμπέρ Καμί, η μαμά Γκριν, Marlene Jobert, είναι μια pied-noir. Διέγραψε μάλιστα τη δική της πορεία στο σινεμά, έχοντας παίξει μεταξύ άλλων στο «Αρσενικό - Θηλυκό» του Γκοντάρ.
Το πλήρες όνομα της ηθοποιού με το κοσμοπολίτικο αίμα και τα γκριζοπράσινα πλάνα μάτια είναι Eva Gaëlle Green. Και το αστείο είναι ότι πρόκειται για φυσική ξανθιά. Ακόμη όμως και η αφοσίωσή της στις σκοτεινότερες ανταύγειες των χρωμοσαμπουάν επιτείνει την αύρα μυστικιστικού εξωτισμού που την περιβάλλει.
Δεν διακρίνεται μόνο για τη διεισδυτική κοινωνικοπολιτική ματιά του και τη μυθιστορηματική αφηγηματική στιβαρότητά του, αλλά και για τα συναισθήματα στις ταινίες του
13°
