Κριτική ταινίας: Men

Μετά από μια προσωπική τραγωδία που κόστισε τη ζωή του συντρόφου της, η Χάρπερ αποσύρεται στην αγγλική εξοχή για να συνέλθει. Όμως κάποιος άντρας κρυμμένος στο δάσος εμφανίζεται συχνά απειλώντας την ηρεμία της.

Το τρίτο φιλμ του Άλεξ Γκάρλαντ επιλέγει να ποντάρει στην κατασκευή ενός παραδοσιακού κλειστοφοβικού θρίλερ, δοσμένο αρχικά με υπόγεια ένταση, που όμως σταδιακά αλλάζει κατεύθυνση για να μετατραπεί σε ένα ακραίο σπλάτερ. Μοιραία η ταινία σημαδεύεται από άνιση διαχείριση της αρχικής έξυπνης ιδέας (η ηρωίδα βρίσκεται σε ένα χωριό όπου όλοι οι άντρες έχουν την ίδια… μούρη ) καθώς ο Γκάρλαντ υπονομεύει τα όσα θετικά, χτισμένα με μεθοδικότητα, στοιχεία τοποθέτησε στο πρώτο μισό, επιλέγοντας για κλείσιμο της συμβολικής ιστορίας του (το τέλος της πατριαρχίας και η ανάδειξη της γυναικείας δυναμικής) μια γκροτέσκα απεικόνιση της αντρικής βίας.