Κριτική ταινίας: Λούις Γουέιν: Ένας Ξεχωριστός Κόσμος

Η ιστορία του Βρετανού καλλιτέχνη Λούις Γουέιν ο οποίος απέκτησε τεράστια φήμη χάρη στις ξεχωριστές και πρωτότυπες εικόνες του που είχαν ως μόνιμο θέμα τις γάτες. Μάλιστα οι απεικονίσεις των παιχνιδιάρικων γατών του με την ανθρώπινη συμπεριφορά βοήθησαν στο να αλλάξει η αρνητική άποψη που είχε ο κόσμος για τις γάτες.

Ένας εκκεντρικός αλλά οπωσδήποτε εμπνευσμένος εικονογράφος ήταν ο Γουέιν. Μοναδικό αγόρι στα 6 παιδιά μιας αριστοκρατικής αλλά χωρίς χρήματα πλέον οικογένειας, αναλαμβάνει στα 18 του όταν ο πατέρας τους πεθαίνει, τη φροντίδα των αδελφών και της μητέρας του. Η βιογραφία του (εκτός ενός τραγικού γεγονότος που τον καθόρισε στη μετέπειτα τεχνική του) δεν αποσκοπεί στην περιγραφή των δυσκολιών που πέρασε ο Γουέιν, αλλά στην προσπάθεια να κατανοήσουμε τη σύγχυση στο μυαλό του και τον μοντερνισμό της τέχνης του. Η αφήγηση μπορεί να μην πέφτει στην παγίδα των κλισέ αλλά δεν επιδεικνύει και ξεχωριστές επιδόσεις. Με αυτοπεποίθηση οι ερμηνείες του Κάμπερμπατς και της Φόι οδηγούν την ιστορία του Γουέιν στην ανάδειξη της ομορφιάς στη ζωή (και την αποκατάσταση της φήμης της γάτας φυσικά) μέσα από συμπληγάδες πέτρες.