Κριτική ταινίας: Η μνήμη του δολοφόνου

Ο νεοζηλανδός Μάρτιν Κάμπελ, σκηνοθέτης του κορυφαίου ίσως φιλμ του Τζέιμς Μποντ στον 21ο αιώνα («Casino Royal»), διευθύνει τον Λίαμ Νίσον σε ένα γνώριμο για εκείνον γήπεδο. Η δεύτερη καριέρα του Άγγλου σταρ στις αστυνομικές περιπέτειες έχει κλείσει σχεδόν 15ετία ύστερα από το χρίσμα του Λικ Μπεσόν («Taken», 2008) και πλέον βρίσκεται σε φάση αυτόματου πιλότου. Λιγοστές πλέον οι εκπλήξεις, περισσότερη προσπάθεια εξανθρωπισμού του ήρωα (στο «Memory» o ήρωας εμφανίζει σημάδια απώλειας μνήμης) και όλη η έμφαση στη δημιουργία μιας υποτυπώδους δράσης που, τουλάχιστον, δεν προσβάλλει τη νοημοσύνη του θεατή. Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω κριτήρια το φιλμ του Κάμπελ βλέπεται αρκετά ευχάριστα.