«Και μόνο την αλήθεια»: ένα σοβαρά υποτιμημένο πολιτικό θρίλερ

Μεγάλη Τρίτη σήμερα, στις Εκκλησίες παίζει το τροπάριο της Κασσιανής, aka της «ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσας γυνής» και στις τηλεοράσεις για εκατομμυριοστή φορά τον «Ιησού από τη Ναζαρέτ». Σε απόλυτη ανακολουθία με τα παραπάνω, σήμερα βλέπουμε ένα έξυπνο, αξιοθαύμαστο και σοβαρά υποτιμημένο πολιτικό θρίλερ. Μια από αυτές (τις όχι και τόσο συχνές πια) ταινίες που κερδίζουν, χωρίς επιτηδευμένη δραματοποίηση, την αμείωτη προσοχή του κοινού, καθ’ όλη τους τη διάρκεια, χωρίς κοιλιά στην πλοκή, ή την απώλεια ενδιαφέροντος προς τους χαρακτήρες. Σήμερα βλέπουμε την ταινία «Και Μόνο την Αλήθεια» του Ροντ Λιούρι.

Η Ρέιτσελ Άρμστρονγκ (Κέιτ Μπέκινσεϊλ) είναι μια ατρόμητη και ευσυνείδητη δημοσιογράφος, η οποία με άρθρο της στην εφημερίδα που εργάζεται, αποκαλύπτει την κρυφή ιδιότητα της Έρικα Βαν Ντόρεν (Βέρα Φαρμίγκα), ως πράκτορα της CIA, αρνούμενη πεισματικά να αποκαλύψει την πηγή της. Ο Πάτον Ντιμπουά (Ματ Ντίλον) είναι ο ειδικός κατήγορος του FBI που απειλεί με εγκλεισμό την δημοσιογράφο, αν επιμείνει στην προστασία του πληροφοριοδότη της. Η Μπόνι Μπέντζαμιν (Άντζελα Μπάσετ), είναι η εκδότρια της εφημερίδας η οποία στηρίζει την Ρέιτσελ και συνεπώς δέχεται τις ανάλογες πιέσεις από το FBI. Ο Άλμπερτ Μπέρνσαϊντ (Άλαν Άλντα) είναι ο ακριβός δικηγόρος που η εφημερίδα προσλαμβάνει για την υπεράσπιση της Ρέιτσελ, ο οποίος ενώ προσεγγίζει το θέμα στην αρχή επιφανειακά, στη συνέχεια εμπλέκεται τόσο ώστε να δουλέψει χωρίς χρήματα για το υπόλοιπο της υπόθεσης.

Εμπνευσμένο από την αληθινή ιστορία της δημοσιογράφου των New York Times, Τζούντιθ Μίλερ και τα γεγονότα της υπόθεσης της Βάλερι Γουίλσον, ο Ροντ Λιούρι παραδίδει ένα καλοφτιαγμένο και έξυπνο πολιτικό θρίλερ που σέβεται τη νοημοσύνη και την αισθητική του θεατή, σε μια εποχή που το mainstream enterentertainment μοιάζει να είναι η μόνιμη επιλογή της διανομής, αλλά και που το είδος του πολιτικού θρίλερ φαίνεται να μην αφορά και πολύ κόσμο πια. Για να γίνει και η απαραίτητα αναφορά, η Μίλερ φυλακίστηκε επειδή αρνήθηκε να αποκαλύψει την πηγή που την πληροφόρησε για την ταυτότητα της Γουίλσον ως πράκτορα της CIA, της οποίας ο άντρας ερευνούσε αν ο Σαντάμ Χουσεΐν είχε στην κατοχή του ουράνιο. Μια παραδοχή βάση της οποίας, μεταξύ άλλων, ο Μπους πραγματοποίησε τον πόλεμο στο Ιράκ. Οι έρευνες δεν έφεραν καμία ένδειξη προς αυτό το συμπέρασμα.

Όλοι οι χαρακτήρες του Ροντ Λιούρι στηρίζονται στη στέρεα βάση των αρκετά καλογραμμένων ρόλων του, ιδιαιτέρως των γυναικείων, με βάθος και σπίθες ευαισθησίας, χωρίς να μιλάμε σε καμία περίπτωση εδώ για μια «γυναικεία» ταινία. Οι Μπέκινσεϊλ και Φαρμίγκα δίνουν πολύ καλές ερμηνείες, ενώ οι Ντίλον και Άλντα είναι εξαιρετικοί. Μάλιστα, ο Άλντα με τον εύστοχα γραμμένο από τον Λιούρι μονόλογο της επιχειρηματολογίας του στο δικαστήριο, χτυπά αυτό το ευαίσθητο νεύρο της δημοσιογραφικής και πολιτικής ελευθερίας, αλλά και της ιδεολογίας μιας δημοσιογράφου που ξεκινά από την προστασίας της πηγής της πληροφορίας και φτάνει ακλόνητα αντίθετη απέναντι στον εφιαλτικό κίνδυνο, του να μην είναι πια μια κυβέρνηση υπόλογη απέναντι στους ελεύθερους πολίτες.

Η ταινία «Και Μόνο την Αλήθεια» έχει κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους από την Audiovisual.

Και Μόνο την Αλήθεια (Nothing But the Truth)
Η.Π.Α., 2008, Έγχρωμη
Δράμα / Εγκλήματος, 108’
Σκηνοθεσία: Ροντ Λιούρι 
Σενάριο: Ροντ Λιούρι
Πρωταγωνιστούν: Κέιτ Μπέκινσεϊλ, Ματ Ντίλον, Άλαν Άλντα, Άντζελα Μπάσετ, Βέρα Φαρμίγκα, Ντέιβιντ Σουίμερ