Κριτική ταινίας: Η ώρα των φούρνων (La hora de los hornos)

Η ιστορία των επαναστατικών κινημάτων της Λατινικής Αμερικής στη δεκαετία του 1960.

Ένα επικό ντοκιμαντέρ, διάρκειας 264 λεπτών, γυρισμένο το 1968 είναι το έργο των Οκτάβιο Τζετίνο και Φερνάντο Σολάνας που θεωρήθηκε το πρότυπο του επαναστατικού ακτιβιστικού σινεμά. Χωρισμένο σε τρεις βασικές ενότητες –νεοαποικιοκρατία, βία και απελευθέρωση– το φιλμ παρουσιάζει τις ειδικές συνθήκες καθώς και τις τοπικές ιδιαιτερότητες κάθε λατινοαμερικανικής χώρας, δίνοντας έμφαση στα ιστορικά αίτια της γέννησης της νεοαποικιοκρατίας. Κάποια στοιχεία είναι μάλλον παρωχημένα ή και ξεπερασμένα από την ίδια την Ιστορία, αλλά σε γενικές γραμμές το φιλμ προσφέρει πολύτιμες ιστορικές πληροφορίες και εντυπωσιακό αρχειακό υλικό. Το μανιφέστο του «Νέου κινηματογράφου της Λατινικής Αμερικής» οφείλει τον τίτλο του στη φράση «είναι η ώρα για τους φούρνους και δεν θα φανεί παρά μόνο φως» του Κουβανού ποιητή και συγγραφέα Χοσέ Μαρτί, που ήταν αγαπημένη ρήση του Τσε Γκεβάρα και, σύμφωνα με ιστορικές πηγές, αποδίδεται στις φωτιές που άναψαν οι ιθαγενείς της Αμερικής στις ακτές της Αργεντινής και είδαν οι κονκισταδόρες.

Σκηνοθεσία-σενάριο: Οκτάβιο Τζετίνο, Φερνάντο Σολάνας
Μουσική: Ρομπέρτο Λαρ, Φερνάντο Σολάνας