Κριτική ταινίας: Ενθύμιον

Στο χωριό Γιρομέρι της Θεσπρωτίας ο κόσμος επιστρέφει τις ημέρες του Πάσχα για να τηρήσει τα έθιμα αλλά και να «ξανασυναντηθεί» με τις ψυχές των συγγενών και φίλων που έχουν φύγει από τη ζωή.

Η σημασία της διατήρησης της ιστορικής μνήμης, ο ρόλος που έχουν τα μοιρολόγια, η σύγκρουση του παλιού με το νέο, η ζωή στην επαρχία, η φιλοσοφία της απώλειας. Ο Νίκος Ζιώγας δεν αρκείται μόνο στην παρατήρηση της καθημερινότητας μέσω συνεντεύξεων ή αποσπασματικών εικόνων, αλλά προχωρά σε μια αισθαντική –και βαθιά ποιητική– καταγραφή ενός ολοζώντανου κόσμου που έχει τις απολαυστικές στιγμές του είτε μέσω του χιούμορ («Τον Ηπειρώτη και στην πέτρα να τον βάλεις θα φυτρώσει», ακούμε σε κάποια σκηνή) είτε μέσω μια βαθιάς μεταφυσικής κατάνυξης που διαπερνά τον κεντρικό ιστό του φιλμ. Άψογο το δέσιμο της ασπρόμαυρης εικόνας –μόνο τα αναλογικά ερασιτεχνικά βίντεο από το παρελθόν είναι έγχρωμα– με τον ήχο του κλαρίνου που συνοδεύει τα μοιρολόγια.   

Σκηνοθεσία: Νίκος Ζιώγας
Σενάριο: Νίκος Ζιώγας, Μίμης Χρυσομάλλης
Μουσική: Κωνσταντής Παπακωνσταντίνου