Κριτική Ταινίας: Ασθενοφόρο (Ambulance)

Ένας παρασημοφορημένος Αμερικανός βετεράνος πεζοναύτης ψάχνει να βρει χρήματα για να καλύψει το κόστος της ιατρικής περίθαλψης της γυναίκας του. Η απελπισία του τον οδηγεί στον θετό αδερφό του, που είναι εγκληματίας και σχεδιάζει τη μεγαλύτερη ληστεία τραπεζών στην ιστορία του Λος Άντζελες.

Χαμός. Μόνο αυτή η λέξη μπορεί να περιγράψει κάπως το κλίμα της αμείωτης έντασης και αδρεναλίνης που διαπερνά τη ραχοκοκαλιά μιας heist ταινίας που έχει αμέτρητες αναφορές (θα ήθελε να μοιάζει με την «Ένταση», μα οι ομοιότητες σταματούν στην προσπάθεια φυγής των δραστών από την παγιδευμένη τράπεζα), καθώς και την τζίφρα ενός σκηνοθέτη που ξέρει μεν τα μυστικά της εμπορικής επιτυχίας («Αρμαγεδδών», «Transformers»), αλλά δεν έχει τη λέξη οικονομία στο κινηματογραφικό λεξιλόγιό του. Ο Μάικλ Μπέι προσφέρει ένα απίστευτο (όχι με την καλή έννοια) θέαμα, τραβηγμένο από τα μαλλιά, με την υπερβολή να δείχνει και να είναι το μόνο ζητούμενο. Κάπως έτσι, μετά το θετικό ξεκίνημα και τις υψηλές υποσχέσεις, ακολουθεί μια εξοντωτική και απόλυτα προβλέψιμη περιπέτεια που μοιάζει να «καίγεται» μόνο για το πώς θα εντυπωσιάσει τον θεατή.