Κριτική Ταινίας: Φυσικό φως (Natural Light)

Το 1943, στο κατεχόμενο από τους Γερμανούς κομμάτι της Σοβιετικής Ένωσης που συνορεύει με την Ουγγαρία, μια ομάδα Ούγγρων στρατιωτών αναζητά κρυμμένους αντάρτες στα γύρω χωριά. 

Δυναμικό και ξεχωριστό σκηνοθετικό ντεμπούτο, βραβευμένο με Αργυρή Άρκτο - Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Βερολίνου από έναν νέο Ούγγρο δημιουργό που θυμίζει αρκετά ως προς τον τρόπο απεικόνισης της φρίκης που αναπτύσσεται σε συνθήκες πολέμου τον «Γιο του Σαούλ» του Λάζλο Νέμες. Ο φακός του Νάγκι στέκει παγωμένος, θαρρείς, μπροστά από τα σοκαριστικά στιγμιότυπα που συνοδεύουν την προσπάθεια ενός δεκανέα είτε να κατανοήσει τη λογική που υπάρχει πίσω από αυτές τις πράξεις είτε να διατηρήσει αλώβητη την ανθρωπιά του όσο αυτό είναι δυνατόν. Το «Φυσικό φως» είναι ένα δείγμα τολμηρού κινηματογράφου που δεν κρύβει τις καλλιτεχνικές καταβολές και προσδοκίες του ακόμη κι όταν η εικόνα σκληραίνει απότομα, ακόμα κι όταν θέτει τα κρίσιμα ηθικά διλήμματα για την ατομική ευθύνη όταν τυγχάνει να βρίσκεσαι στο λάθος στρατόπεδο της Ιστορίας.