Τι Να Δω Σήμερα: «Splendor» του Έτορε Σκόλα - Η Φωτεινή Αλευρά διαλέγει την ταινία της ημέρας
Όλο και πιο κοντά στον αποχαιρετισμό μιας άβολης και αμήχανης (τουλάχιστον) χρονιάς, σήμερα προτείνουμε μια ταινία που δεν είναι ούτε στο ελάχιστο χριστουγεννιάτικη, ωστόσο αν την δεις μέχρι το τέλος, θα καταλάβεις γιατί είναι η απόλυτη επιλογή μας, για να κλείσει μαζί της, το αφιέρωμά μας στις χριστουγεννιάτικες ταινίες, το οποίο σας κράτησε συντροφιά όλο τον μήνα Δεκέμβριο. Σήμερα βλέπουμε την ταινία «Splendor» του Έτορε Σκόλα.
Ο Τζόρνταν (Μαρτσέλο Μαστρογιάνι), είναι ο περήφανος ιδιοκτήτης του Splendor, μιας αίθουσας κινηματογράφου σε μια μικρή ιταλική πόλη. Καθώς η έλευση της τηλεόρασης κάνει όλο και δυσκολότερη τη διατήρησή του σε λειτουργία, ο Τζόρνταν αναπολεί το παρελθόν και όλη του τη σχέση του με το σινεμά. Η ιστορία ακολουθεί την πορεία του κινηματογράφου Splendor (μια λέξη που σημαίνει μεγαλείο), από τις δόξες του, όπου όλη η πόλη έκανε ουρά για ένα εισιτήριο και πλημύριζε την εντυπωσιακή κλειστή και ανοικτή αίθουσα μαζί (κάτι σαν το δικό μας Τριανόν, ακόμα και με όρθιους θεατές στα πλάγια της σάλας, σαν να πηγαίνουν εκκλησία, συμμετέχοντας σε μια σχεδόν θρησκευτική εμπειρία, μέχρι την παρακμή, την χρεωκοπία και το κλείσιμο (ή όχι;). Μόνο με ένα θαύμα μπορεί να σωθεί το Splendor, σαν αυτά που συμβαίνουν μόνο τα Χριστούγεννα. Ακριβώς αυτό θα χρειαστεί, ένα χριστουγεννιάτικο θαύμα μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού.
Το αντίπαλον δέος του «Σινεμά ο Παράδεισος» του Τζουζέπε Τορνατόρε που είχε κυκλοφορήσει μια χρονιά πριν, βάζει τα καλά του για την επί της οθόνης παρέλαση όλου σχεδόν του ιταλικού νεορεαλισμού αλλά και την εμφάνιση πλήθους κινηματογραφικών αριστουργημάτων άλλων σχολών, σε μια ταινία γεμάτη αυτοαναφορικότητα προς τον σινεμά, με αναφορές στο ίδιο το μέσο, θεοποιώντας τους εκπροσώπους του και χρησιμοποιώντας την αναδρομή στο παρελθόν ως αφηγηματική τεχνική. Μια καθόλου χριστουγεννιάτικη ταινία, η οποία διαθέτει ωστόσο την πιο χριστουγεννιάτικη σκηνή στο σινεμά (κατά την ταπεινή μας άποψη), που ταυτόχρονα είναι και ένα από τα πιο συγκλονιστικά συγκινητικά φινάλε που έχεις δει ποτέ στη μεγάλη οθόνη. Με αυτή την εικόνα κλείνουμε το χορταστικό (ελπίζουμε) χριστουγεννιάτικο αφιέρωμα μας. Χρόνια πολλά! Ζήτω το Σινεμά!
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
14°
