Κριτική ταινίας: Το Εργοστάσιο (The Factory)

Όταν ένας ντόπιος ολιγάρχης σε μικρή περιφερειακή πόλη της Ρωσίας ανακοινώνει την πτώχευση του εργοστασίου του, οι απλήρωτοι εργάτες αποφασίζουν να τον απαγάγουν για να πάρουν τα χρήματα που τους χρωστάει.

Πολιτικές νύξεις για τη διεφθαρμένη και απάνθρωπη μετακομμουνιστική Ρωσία σε ένα αγωνιώδες και σφιχτοδεμένο θρίλερ όπου το ταλέντο του σκηνοθέτη Γιούρι Μπίκοφ (το προηγούμενο φιλμ του ήταν «Ο ηλίθιος») ξεδιπλώνεται σε κάθε σκηνή. Υποδειγματικά ενταγμένο στη νευρώδη αφήγηση, το εύρημα της παράλληλης δράσης μεταξύ της αντιπαράθεσης των μπράβων του εργοστασιάρχη και των απελπισμένων εργατών (που αναγκάζονται να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους αλλά και τις αρχές τους για να διεκδικήσουν το δίκιο τους) προσδίδουν στο φιλμ τα χαρακτηριστικά ενός ιδιοσυγκρασιακού δράματος.

Ενός κοινωνικο-πολιτικού δράματος το οποίο έχει πίσω από κάθε ανατροπή ή δραματουργική σύγκρουση την καθαρή ματιά να εστιάσει στα αυθεντικά ζητήματα της κοινωνικής αλληγορίας που πραγματεύεται, με πρωταρχικό το ερώτημα «πού είναι η δικαιοσύνη». Και όπως απαντά ο ίδιος ο φυλακισμένος ολιγάρχης στους απαγωγείς του: «Δεν υπάρχει δικαιοσύνη, παρά μόνο ο διαφορετικός στόχος που βάζει ο καθένας στη ζωή του».