Κριτική για την ταινία «Ιστορίες της τύχης και της φαντασίας» του Ριγιουσούκε Χαμαγκούτσι με τους Κοτόνε Φουρουκάουα, Κιγιοχίκο Σιμπουκάουα και Κατσούκι Μόρι.
H Γκάμι εκμυστηρεύεται στη Μέικο τον ενθουσιασμό της για τη γνωριμία της με τον γοητευτικό Κάζου, αγνοώντας ότι ο τελευταίος τα είχε παλιά με τη Μέικο. Ένας φοιτητής θέλει να εκδικηθεί τον καθηγητή του και χρησιμοποιεί την ερωμένη του για να πετύχει τον σκοπό του. Ένα reunion παλιών συμμαθητριών και μια παρεξήγηση γίνονται αφορμή για να βρουν δύο άγνωστες μεταξύ τους γυναίκες τους πραγματικούς εαυτούς τους.
Ένα σπονδυλωτό τρίπτυχο φτιαγμένο ως γλυκόπικρη μελέτη χαρακτήρων είναι η άποψη περί έρωτα του Iάπωνα Ριγιουσούκε Χαμαγκούτσι που φέρει τον εύστοχο τίτλο «Ιστορίες της τύχης και της φαντασίας». Το ντελικάτο και τρυφερό πόνημα του 43χρονου δημιουργού ποντάρει πολλά στους δύο αστάθμητους παράγοντες.
Η τύχη και η φαντασία όχι μόνο επηρεάζουν αλλά και καθορίζουν, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, σε μεγάλο βαθμό τις ερωτικές ζωές μας. Όπως κάθε σπονδυλωτό φιλμ, έτσι κι αυτό που κέρδισε την Αργυρή Άρκτο του Φεστιβάλ Βερολίνου 2021 δεν μπορεί να επιτύχει συνοχή και ομοιογένεια, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν επηρεάζει τη θέαση τριών ιστοριών με θαρραλέες απόψεις. Το πρώτο φιλμ που έχει τίτλο «Magic or something less assuring» είναι μια ντελικάτη και απόλυτα ειλικρινής ματιά πάνω στο τυχαίο, με το ιψενικό τρίγωνο να δοκιμάζει τις αντοχές των αισθημάτων του κάθε φορά που η αλήθεια πλησιάζει πιο κοντά στις εύθραυστες γωνίες του.
Το πιο σκανδαλιστικό δεύτερο σκετς με τίτλο «Door wide open» αναρωτιέται πού συναντά η πραγματική ζωή τον κόσμο της φαντασίας («Τι σε κάνει να γράφεις έτσι;» ρωτά η ηρωίδα τον πρώην καθηγητή της έχοντας ολοκληρώσει την ανάγνωση μιας σχεδόν πορνογραφικής ιστορίας από το βραβευμένο βιβλίο του.), ενώ στο κορυφαίο τρίτο φιλμ, το «Once again», αποκαλύπτεται η γυμνή και συνταρακτική αλήθεια πίσω από την τακτοποιημένη, «ευτυχισμένη» καθημερινότητα μιας γυναίκας που θεωρητικά τα έχει όλα στη ζωή της.
Ο Χαμαγκούτσι σχεδόν μεγαλουργεί χωρίς να προβαίνει σε κανένα ακραίο, εντυπωσιακό ή μεγαλόσχημο τέχνασμα.
Η δύναμη της ταινίας του είναι η χαμηλότονη αλλά και απόλυτα στοχευμένη αφήγηση των ιστοριών του, που έχουν σαφή αισθητικό και ιδεολογικό προσανατολισμό. Με την αποφασιστικότητα να πει τα πράγματα με το όνομά τους, ο Χαμαγκούτσι στρέφει το στοργικό του βλέμμα πάνω από τις ζωές κάποιων γυναικών και μας δίνει εύστοχες απαντήσεις σε μια σειρά ερωτημάτων τα οποία σχετίζονται με την απιστία, την ερωτική απογοήτευση, το κόστος της ειλικρίνειας, την αναζήτηση της ευτυχίας, τη σημασία τού να διατηρείς το πάθος στη ζωή σου.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
12°
