Κριτική ταινίας: Ανάμνηση (Memoria)

Η Σκοτσέζα Τζέσικα επισκέπτεται την άρρωστη αδελφή της στην Κολομβία. Μια νύχτα ξυπνά από θορύβους που αγνοεί την προέλευσή τους, που πυκνώνουν και στη διάρκεια της μέρας, κι η έκπληκτη Τζέσικα διαπιστώνει ότι μόνο εκείνη τους ακούει. 

Η Τζέσικα πιστεύει πως αρχίζει να τρελαίνεται. Ο Ταϊλανδός Απιτσατπόνγκ Βιρασετακούν, που είχε κερδίσει τον Χρυσό Φοίνικα το 2010 με το «Ο θείος Μπούνμι θυμάται τις προηγούμενες ζωές του», ποντάρει στο μυστήριο της κεντρικής ιδέας αλλά ξεχνά να φτιάξει μια ιστορία με λειτουργική αφήγηση. Χωρίς ουσιαστική πλοκή, με ατμόσφαιρα που προκαλεί βαρεμάρα και το γεμάτο έκπληξη βλέμμα της Τίλντα Σουίντον απλώς να περιφέρεται πάνω από τα «θαύματα» που αντικρίζει. Ποια είναι αυτά; Η διαπίστωση ότι τα χάπια βλάπτουν την υγεία και η όποια βοήθεια έρχεται από την ανάγνωση των θρησκευτικών κειμένων, καθώς και η βεβαιότητα πως οι εμπειρίες δεν κάνουν καλό! Ε, όταν αποκαλύπτεται και η προέλευση των θορύβων, έχασα την όποια καλοπροαίρετη πρόθεση είχα για το φιλμ του Βιρασετακούν.