Κινηματογραφος

Κριτική ταινίας: Η ακρόαση (The audition)

Η δασκάλα του βιολιού

Κωνσταντίνος Καϊμάκης
ΤΕΥΧΟΣ 799
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Κριτική για την ταινία «Η ακρόαση» (The audition) του Ινα Βάισε με πρωταγωνιστές τους Νίνα Χος, Σόφι Ρόις, Θόρστεν Μέρτεν, Σιμόν Αμπκαριάν.

Η Άννα Μπρόνσκι, δασκάλα βιολιού σε ένα μουσικό γυμνάσιο, παρά την αντίθεση κάποιων συναδέλφων της αναλαμβάνει την εξάμηνη εκπαίδευση ενός νέου μαθητή, του Αλεξάντερ Παρασκευά, με σκοπό να καταφέρει να τον οδηγήσει με επιτυχία στις εισαγωγικές εξετάσεις. Όμως κατά τη διάρκεια των εντατικών μαθημάτων η Άννα παραμελεί την οικογένειά της και κυρίως τον νεαρό γιο της Γιόνας, ο οποίος επίσης παρακολουθεί μαθήματα βιολιού.

Η ταινία ξεκινά με τη σεκάνς της ακρόασης στο μουσικό σχολείο. Διάφοροι υποψήφιοι παρελαύνουν από την πενταμελή επιτροπή και η Άννα επιχειρηματολογεί υπέρ του νεαρού Αλεξάντερ παρότι η αυστηρή συνάδελφός της τον θεωρεί τεχνικά ακατέργαστο και σχεδόν αδύνατο να χρήζει βελτίωσης.  Η Άννα κερδίζει την προσοχή και τη συμπάθεια του θεατή χάρη στην πράξη αυτή, που είναι τουλάχιστον γενναιόδωρη. Στη συνέχεια, όμως, θα χρειαστεί να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα. Η πρώτη σκηνή που καταλαβαίνουμε ότι κάτι δεν πάει καλά με την πρωταγωνίστρια είναι στο εστιατόριο που τρώει με τον σύζυγό της. Η αναποφάσιστη Άννα θα αλλάξει τρεις φορές το τραπέζι που θέλουν να γευματίσουν και άλλες τόσες θα άλλαζε και την παραγγελία της, αν ο σύζυγός της, που την λατρεύει, της ξεκαθάριζε ότι θέλει να απολαύσει το γεύμα του χωρίς περαιτέρω αλλαγές. Το σενάριο διαθέτει κι άλλες τέτοιες εμβόλιμες και σχεδόν ανεπαίσθητες σκηνές που μας δίνουν πληροφορίες –με το σταγονόμετρο, βέβαια, κάτι που εντείνει το μυστήριο– για την προσωπικότητα της Άννας. Το οικογενειακό παρελθόν και κυρίως η σχέση με τον αυστηρό πατέρα της, η εξωσυζυγική της σχέση, η αδυναμία της να κατανοήσει τις ανάγκες και κυρίως τις επιθυμίες του γιου της, το γεγονός ότι λατρεύει τον σύζυγό της αλλά έχουν διαφορετική στάση ζωής κ.ά. Όλα αυτά τα στοιχεία μας δίνουν κάποιες χρήσιμες πληροφορίες για τον χαρακτήρα της Άννας. Κυρίως όμως είναι η εντυπωσιακή παράσταση της Νίνα Χος που καθηλώνει (η ηθοποιός του Κρίστιαν Πέτζολντ στα «Barbara» και «Phoenix» κέρδισε με την «Ακρόαση» το βραβείο ερμηνείας στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν) και αποτελεί το ισχυρό όπλο της ταινίας. Στη δεύτερη μόλις σκηνοθεσία της η Γερμανίδα ηθοποιός Ίνα Βάισε (ντεμπούτο το 2008 με το «The architect») εστιάζει  τη ματιά της στην πολυπλοκότητα των σχέσεων και κυρίως στα βαθύτερα και ανεξερεύνητα αισθήματα της ηρωίδας. Η Άννα θα πάθει ψύχωση με τον νέο μαθητή της (ευτυχώς όχι ερωτική, καθώς το θέμα αυτό έχει προ πολλού εξαντληθεί) και θα οδηγήσει το δράμα σε συνθήκες απόλυτης εγγύτητας. Μπορεί η κορύφωση να γίνεται κάπως άγαρμπα αλλά ακόμη κι έτσι η «Ακρόαση» είναι μια απλή και συγχρόνως μοντέρνα ταινία για την εμμονή και τα βάσανα της ψυχής, που ούτε η μουσική δεν μπορεί να τα κατευνάσει.