Κριτική ταινίας: Η ξηρασία (The Dry)

Μετά από απουσία σχεδόν 20 ετών ο αστυνομικός Άαρον Φαλκ επιστρέφει στη γενέτειρά του για την κηδεία του κολλητού φίλου του από τη εφηβεία. Παρά τις αρχικές σκέψεις για επιστροφή στην κανονική ζωή του, οι γονείς του μακαρίτη θα πείσουν τον Άαρον να μείνει περισσότερο στην μικρή κωμόπολη για να βοηθήσει στην έρευνα της υπόθεσης.

Στο αστυνομικό δράμα κι όχι θρίλερ του αυστραλού Ρόμπερτ Κόνολι («Στη σκιά του πολέμου») το υλικό προέρχεται από ένα διάσημο μυθιστόρημα της Τζέιν Χάρπερ. Η πρωτοτυπία του έργου αφορά στην διπλή διαλεύκανση των δύο υποθέσεων που τις χωρίζει το 20ετή χάσμα από την φυγή του ήρωα. Όλη η αγωνία του Άαρον πηγάζει από τις δικές του τύψεις (ίσως και ενοχές;) για το έγκλημα που συνέβη στο παρελθόν και στην πιθανότητα το νέο μακελειό – ο φίλος του πριν αυτοκτονήσει σκότωσε τη γυναίκα και το παιδί του- να συνδέεται με εκείνη την παλιά ιστορία. Χαμηλότονη αφήγηση, αριστοτεχνικός σχεδιασμός του εχθρικού και σκιώδους κλίματος της κλειστής κοινωνίας και πριμοδότηση του δραματουργικού στοιχείου έναντι της αστυνομικής ίντριγκας. Η τελευταία επισήμανση ίσως να «χαλάσει» τους φαν των αστυνομικών θρίλερ αλλά η στιβαρή παρουσία του Έρικ Μπάνα είναι ικανή να κάμψει όλες τις αντιστάσεις.