Κριτική ταινίας: Η Νονά της νύχτας (La Daronne)

Η Πασιάνς είναι μεταφράστρια της Δίωξης Ναρκωτικών στο Παρίσι. Όταν ανακαλύπτει ότι ο γιος της γυναίκας που φροντίζει την άρρωστη μητέρα της είναι εμπλεκόμενος σε μια ζόρικη υπόθεση, κρύβει την αλήθεια προσπαθώντας να βρει μια λύση. Το αποτέλεσμα είναι να μετατραπεί στο νέο αφεντικό της πιάτσας των ναρκωτικών με το παρατσούκλι «Νονά της νύχτας».

Το κραυγαλέο και πιασάρικο σενάριο δεν επιτρέπει στο φιλμ να αποφύγει την ετικέτα της κωμωδιούλας κατηγορίας φτερού. Και σίγουρα θα ήταν ακόμη χειρότερα τα πράγματα, αν δεν πρωταγωνιστούσε η Ιζαμπέλ Ιπέρ. Η γαλλίδα σταρ παίρνει έναν ρόλο μονοδιάστατο και τον κάνει δικό της με ένα ακαταμάχητο στιλ που κάνει τα όσα απίθανα παρακολουθούμε να φαντάζουν σχεδόν… κανονικά. Ουσιαστικά η Ιπέρ εκμεταλλεύεται το κινηματογραφικό alterego της (αταξινόμητα πρόσωπα με αυτοπεποίθηση που χαρακτηρίζονται από τον κυνισμό και την τόλμη να ρισκάρουν διαρκώς) και μετατρέπει ένα χαρακτήρα που θα μπορούσε να χαθεί στα μονοπάτια του γραφικού σε μια ενδιαφέρουσα περίπτωση αναζήτησης της αληθινής ταυτότητας.