Κριτική ταινίας: Η μαύρη κηλίδα (La manchanegra)

Στο χωριό Αλχάρια της Ανδαλουσίας το 1971 ο θάνατος της ιδιοκτήτριας του τοπικού ελαιοτριβείου προκαλεί εντάσεις και βγάζει στην επιφάνεια τα μυστικά που ήταν θαμμένα για πολλά χρόνια.

Ένα άγονο, πρωτόγονο σχεδόν, τοπίο όπου ο πολιτισμός καθυστερεί να φτάσει – ενδεικτικές οι σκηνές όπου η σύζυγος του ξενιτεμένου αδελφού θέλει να κάνει την… ανάγκη της αλλά δεν μπορεί. Οι 3 κόρες της νεκρής που κάθε μια σηκώνει τον δικό της σταυρό του μαρτυρίου. Η τοιχογραφία του αφιλόξενου χωριού, όπου νόμος είναι ο λόγος του πιο πλούσιου και ισχυρού. Ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα, αγωνία που χτίζεται μεθοδικά, συνταρακτικές αποκαλύψεις, ικανή ανάπλαση της εποχής και αφήγηση που ρέει. Έχει ενδιαφέρον το σκοτεινό οικογενειακό δράμα εποχής του ισπανού σκηνοθέτη κι αν ήταν πιο καλοδουλεμένο το φινάλε του ίσως τώρα να μιλούσαμε για μια πολύ ευχάριστη έκπληξη.