Κριτική ταινίας: Λούκα (Luca)

Ο Λούκα και ο νέος του φίλος Αλµπέρτο απολαμβάνουν τη ζωή στο παραθαλάσσιο χωριό της ιταλικής Ριβιέρας κρύβοντας το μυστικό τους: στην πραγματικότητα είναι δύο θαλάσσια τέρατα που έρχονται από τον κόσµο του βυθού.

Τρυφερό και διασκεδαστικό, το animation «Λούκα» είναι η πρώτη σοβαρή απόπειρα να μεταφερθεί μια υπόνοια γκέι φιλίας στα φροντισμένα και ευφάνταστα παιδικά σκίτσα της κοινοπραξίας Disney - Pixar. Ποτέ βέβαια δεν γίνεται ξεκάθαρο κάτι τέτοιο και το όποιο ενδιαφέρον εστιάζεται στα χρήσιμα μαθήματα ζωής καθώς και στο να περάσουν τα χρήσιμα διδάγματα κατά της «αυτοκρατορίας του κακού» που εκπροσωπεί ο αλαζόνας νταής του χωριού ο οποίος τρομοκρατεί τα υπόλοιπα παιδιά αλλά όχι και την απολαυστική τσαούσα Τζούλια που παίρνει υπό την προστασία της τα δύο αγόρια. Το «Λούκα» έχει τα απαραίτητα υλικά της φαντασμαγορικής περιπέτειας που ενώνει δύο ξένους κόσμους και καταφέρνει να ενσωματώσει υποδειγματικά το χιούμορ και την αγωνία στο απόλυτα συνεπές και αρκετά ψαγμένο σενάριο.