Κριτική ταινίας: Αμερικανική Προδοσία

Η ταινία ακολουθεί τη λογική του δικαστικού δράματος –κι όχι θρίλερ– με διαρκή φλας μπακ από την εποχή της «δόξας» της Γκίλαρς και του δύσκολου ρόλου που έχει αναλάβει με βαριά καρδιά ο συνήγορός της να πείσει τους αμερικανούς ενόρκους για την αθωότητά της. Όμως η περήφανη, μπλαζέ στάση της προκαλεί ακόμη περισσότερο το μένος της αμερικανικής κοινής γνώμης που θέλει τη θανατική καταδίκη της «Σάλυς του Άξονα». Άνισο –αν όχι ανεκμετάλλευτο– δράμα εποχής, παρμένο από ένα αυθεντικό και άγνωστο στους περισσότερους ιστορικό γεγονός, που ο αμερικανός Μάικλ Πόλις («Force of nature») σπάει ουσιαστικά στα δύο. Το ένα μέρος, το πιο μελοδραματικό, επιχειρεί κάπως αδέξια και επιδερμικά να αποδώσει τη σχέση της ηρωίδας με το ναζιστικό καθεστώς και ειδικά τον Γκέμπελς ο οποίος δεν διστάζει να την βιάσει όταν εκείνη αλλάζει μια λέξη από το κείμενό του, και το άλλο μέρος που διαδραματίζεται στα δικαστικά έδρανα αποκτά μια αψυχολόγητη ελαφρότητα και είναι ολοκληρωτικά αφοσιωμένο στα κωμικά τεχνάσματα του Πατσίνο, που υποδύεται τον δικηγόρο της σταρ.