Τι Να Δω Σήμερα: "Untouchable" της Ούρσουλα Μακφάρλαν - Η Φωτεινή Αλευρά διαλέγει την ταινία της ημέρας
Με τον αδερφό του Μπομπ, γνώρισε την απόλυτη επιτυχία σε εμπορικούς και καλλιτεχνικούς όρους με ταινίες του αμερικάνικου ανεξάρτητου κινηματογράφου όπως «Σεξ, Ψέματα και Βιντεοταινίες», "Pulp Fiction" και «Ερωτευμένος Σαίξπηρ» κάνοντας τη Miramax (από τα αρχικά των ονομάτων των γονιών τους Μίριαμ και Μαξ) να μεσουρανεί στη δεκαετία του 1990. Σαν σήμερα το 2018 ο πρώην μεγιστάνας του Χόλιγουντ, Χάρβεϊ Γουάινσταϊν παραδίδεται στην αστυνομία της Νέας Υόρκης αντιμέτωπος με κατηγορίες βιασμού, εγκληματικής σεξουαλικής πράξης, σεξουαλικής κακοποίησης και σεξουαλικής κακής συμπεριφοράς. Σήμερα βλέπουμε το "Untouchable" της Ούρσουλας Μακφάρλαν.
Με τον εξαιρετικά πετυχημένο τίτλο "Untouchable" (μτφ. «Ανέγγιχτος») φερόμενο πολλαπλά μηνύματα και τη σκοτεινή σκιά ενός πελώριου ανθρώπινου όγκου να απλώνεται απειλητικά επάνω στο κόκκινο χαλί στην αφίσα του ντοκιμαντέρ, η Ούρσουλα Μακφάρλαν έχει ήδη πει τα μισά πριν ακόμα ξεκινήσει αυτό το καλογυρισμένο ντοκιμαντέρ για την ιστορία ενός σκανδάλου που το Χόλιγουντ γνώριζε καλά, συγκάλυπτε ακόμα καλύτερα και που κανείς δεν πίστευε πως μπορούσε ποτέ να αποκαλυφθεί στο βαθμό και με τον τρόπο με τον οποίο συνέβη, τρία χρόνια πριν.
Είναι το χρονικό της εκρηκτικής ανόδου της οριακής καριέρας και ζωής του πρώην παραγωγού, αλλά και της ταπεινωτικής αποκαθήλωσης και απαξιωτικής ελεύθερης πτώση του, με πλοκή που θα ζήλευαν και οι σεναριογράφοι του, καθώς τον Οκτώβριο του 2017 απομακρύνθηκε από το στούντιο The Weinstein Company, εταιρία την οποία ο ίδιος είχε ιδρύσει με τον αδερφό του Μπομπ και αποβλήθηκε από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου μετά από περισσότερες από ογδόντα κατηγορίες σε βάρος του για σεξουαλική παρενόχληση οι οποίες χρονολογούνται μέχρι τη δεκαετία του 1970. Οι κατηγορίες πυροδότησαν την έναρξη του κινήματος #MeToo το οποίο φυσικά είχε επίδραση και προεκτάσεις σε πολλές άλλες παρεμφερείς περιπτώσεις πλήρους κατάρρευσης ισχυρών ανδρών ανά τον κόσμο.
Μια χρήσιμη και σε βάθος έρευνα πάνω σε ένα σύγχρονο φαινόμενο κι ένα από τα πιο σχετικά κοινωνικοπολιτικά ζητήματα της εποχής μας που κανείς δεν πρέπει να χάσει. Μαρτυρίες από τα θύματα, πρώην συνεργάτες αλλά και αρχειακό υλικό, σχηματίζουν το αποκρουστικό πορτραίτο ενός πανίσχυρου και αναίσχυντου αρσενικού, κορνίζα της τοξικής αρρενωπότητας και της πατριαρχίας, το οποίο για χρόνια όχι μόνο παρενοχλούσε, εκφόβιζε και απειλούσε, με μια υπεράνω του νόμου συμπεριφορά όσες γυναίκες βρέθηκαν στον δρόμο του αλλά και προσέβαλε, εκμεταλλευόταν και εξευτέλιζε τους συνεργάτες, το επάγγελμά του και τελικά τον κινηματογράφο εν γένει.
Υπάρχει πολλή συζήτηση και παραφιλολογία σε σχέση με το αν είναι θεμιτό ή όχι για το κοινό να σταματήσει να βλέπει και να απολαμβάνει τα έργα των Χάρβεϊ Γουάινσταϊν, Πολάνσκι, Γούντι Άλεν, Κέβιν Σπέισι, Μπιλ Κόσμπι, χωρίς φυσικά όλοι αυτοί να ανήκουν στην ίδια κατηγορία.
Η αλήθεια είναι ότι ένα κινηματογραφικό έργο είναι ένα έργο τέχνης (όταν είμαστε τυχεροί) ξεχωριστό από τον δημιουργό και ως τέτοιο οφείλει να κρίνεται όταν ολοκληρώνεται και προσφέρεται στο κοινό καθώς εισέρχεται στη σφαίρα του δημόσιου διαλόγου, κάτι που ποτέ δεν οφείλει να συμβαίνει με τον προσωπικό βίο του ιδιώτη καλλιτέχνη ή του παραγωγού, τον οποίο είναι ελεύθερος να διάγει όπως θέλει. Αν αυτός ο βίος είναι γεμάτος πράξεις κακουργηματικές, βίαιες και παράνομες, για αυτή την κρίση υπάρχουν τα δικαστήρια.
Τα δικαστήρια έκριναν ένοχο για δύο κακουργήματα τον Χάρβεϊ Γουάινσταϊν και τον καταδίκασαν σε 23 χρόνια φυλάκισης. Αν θέλετε τη γνώμη μου και όχι την κρίση μου και λίγα είναι.
8°
