Κριτική ταινίας: Soul

Η Pixar θυμίζει τις καλές στιγμές των «Τα μυαλά που κουβαλάς» και «Up» με ένα σενάριο αρκετά προχωρημένο για παιδιά μικρής ηλικίας  –πως διαχειριζόμαστε το θέμα του θανάτου απέναντι τους;– αλλά κατάλληλο για ενήλικες και μάλιστα λάτρεις της μουσικής. Το πρώτο μέρος χάνει λίγο από την παιδικότητα και τον κωμικό αυθορμητισμό του λόγω του… μοιραίου και της προσαρμογής του άτυχου ήρωα στα νέα δεδομένα αλλά η συνέχεια θα σας αποζημιώσει και με το παραπάνω χάρη στην απολαυστική συνύπαρξη των δύο συνταξιδιωτών (δεν λέμε περισσότερα για να μη σας το χαλάσουμε) που αλλάζουν ταυτότητες, απόψεις και τελικά στάσεις ζωής! Η ταινία είναι τρυφερή σε μεγάλο βαθμό, τα κυριότερα σημεία της αφορούν στο ύψιστο μυστήριο της ψυχής, ενώ τα πιο ιντριγκαδόρικα σημεία της συνδέουν το μεταφυσικό με την πνευματικότητα με έναν τρόπο που δεν έχει ξαναγίνει στο χώρο του animation. Βραβείο όσκαρ για το καλύτερο animation της χρονιάς.