Κριτική ταινίας: Wonder Woman 1984

Παρότι βλέπεται ευχάριστα, δεν έχει την αξία της πρώτης ταινίας που έδενε άψογα το περιπετειώδες στοιχείο του κόμικ χαρακτήρα με το χιούμορ και τις ιστορικές αναφορές. Ο λόγος είναι πως η πλοκή ποτέ δεν καταφέρνει να γίνει πειστική –ξεκινά κι από λάθος βάση ούτως ή άλλως–, η σοβαροφάνεια υπερκερνά τη σοβαρότητα και η επιλογή της Γουίγκ ως εκπρόσωπο του Κακού δεν ήταν η πλέον κατάλληλη για να σταθεί ως ισοβαρές αντίπαλο δέος στην επιβλητική Γκαλ Γκαντότ. Η τελευταία πάντως και πάλι είναι σούπερ στον ρόλο της Wonder Woman και κουβαλά στους ώμους της την ταινία. Το χιούμορ διασώζεται αυτή τη φορά από τον φιλότιμο και συμπαθέστατο Πάιν που «ανασταίνεται» και μεταφέρεται από τα τέλη των 10s στα μέσα των 80s, αλλά δεν μπορεί να συνηθίσει το πολιτισμικό σοκ –που ούτως ή άλλως ήταν μεγάλο ακόμη και για εκείνους που έζησαν από κοντά την eightίλα– το οποίο προκύπτει από το ταξίδι στον χρόνο.