«Ο Ρατατούης» συλλαμβάνει το πάθος για ποιοτικό φαγητό

Μετά από έξι βασανιστικούς μήνες με τα εστιατόρια κλειστά, έγινε προχθές 3/5, το πολυπόθητο άνοιγμα της εστίασης -με προϋποθέσεις- και στο στόμα όλων εκτός από εστιατορικό φαγητό -επιτέλους-, φαίνεται να βρίσκεται η συζήτηση γύρω από το πόσο μας έλειψε η κοινωνική συναναστροφή και η φροντίδα ενός εστιατορίου, η απολαυστική εμπειρία ενός καλομαγειρεμένου και προσεκτικά παρουσιασμένου πιάτου με φρέσκες και ποιοτικές πρώτες ύλες και φυσικά η αίσθηση ή ακόμη και η ψευδαίσθηση της επιστροφής σε μια καθημερινότητα πιο φυσιολογική από την εδώ και πάνω από ένα χρόνο κοινωνική μας κατάσταση.

Σήμερα βλέπουμε μια ταινία που έχει καταφέρει να συλλάβει και να αποδώσει την αγωνία και το πάθος όσων πάσχουν για το ποιοτικό φαγητό και ποτό, όσων αναζητούν διακαώς σε αυτό το πεδίο την τελειότητα και όσων κάνουν καθημερινά μέσα στις επαγγελματικές κουζίνες τα όνειρά τους πραγματικότητα. Σήμερα βλέπουμε τον βραβευμένο με Όσκαρ «Ρατατούη», μια γευστική αποκάλυψη κι ένα κινούμενο σχέδιο που «έχει πιάσει» τον δημιουργικό οργασμό της κουζίνας, όσο λίγες ταινίες έχουν επιτύχει.

Ένας αρουραίος στην κουζίνα ακούγεται πάντα σαν μια πολύ κακή ιδέα. Όχι όμως στο δέκατο κατά σειρά κινούμενο σχέδιο του άκρως επιτυχημένου εμπορικά και καλλιτεχνικά στούντιο της Pixar, όπου ο Ρέμι (Πάτον Όσβαλντ) είναι παθιασμένος με το φαγητό και το όνειρό του είναι να γίνει επαγγελματίας σεφ της υψηλής κουζίνας. Είναι σαφές πως διαθέτει το ταλέντο για αυτό, το μόνο του πρόβλημα είναι πως είναι αρουραίος.

Είναι το Παρίσι η ομορφότερη πόλη του κόσμου; Είναι η γαλλική κουζίνα η καλύτερη της μαγειρικής τέχνης; Είναι η παριζιάνικη κουζίνα η υψηλότερη σε όλη τη Γαλλία; Εδώ επιτρέψτε μου να ταπεινά να διαφωνήσω καθώς η καρδιά της υπογράφουσας είναι για πάντα δοσμένη στη Νότια Γαλλία, την Προβηγκία και τη Νίκαια και στο κάτω κάτω το ρατατούι είναι μια παραδοσιακή συνταγή της περιοχής (ratatouille niçoise), που μοιάζει φυσικά με το δικό μας μπριάμ.

Εκεί που θα συμφωνήσω βεβαίως με το διαμάντι της Pixar είναι στις βασικές του ιδέες πάνω στη μαγειρική και τη ζωή εξίσου, όπως το ότι όλοι μπορούν να μαγειρέψουν και ότι τίποτα δεν συγκρίνεται με την όψη, τη μυρωδιά, τη γεύση, την απτική εμπειρία και την ολική αισθητηριακή απόλαυση που προσφέρει ένα πιάτο σπιτικό, «μαμαδίστικα» μαγειρεμένο, που σε ταξιδεύει στο κέντρο της παιδικής σου ηλικίας και στις πιο καθησυχαστικές και επιβεβαιωτικές αναμνήσεις της ζωής σου.

Η ταινία τρέχει με γοργό και ορμητικό ρυθμό, παρόμοιο με τον ρυθμό που επικρατεί μέσα σε κάθε επαγγελματική κουζίνα, η οποία μπορεί να γίνει εύκολα ένας χώρος εχθρικός, σίγουρα πιεστικός και αγχωτικός, ωστόσο ταυτόχρονα είναι ένα μέρος που προσφέρει άπειρο περιθώριο για πειραματισμούς, όπου νέες γεύσεις περιμένουν να δοκιμαστούν, γαστρονομικές ανακαλύψεις περιμένουν να φανερωθούν, δημιουργικές ιδέες περιμένουν να συλληφθούν, για πρώτη φορά. Μια ευκαιρία για καθημερινές νίκες, συγκλονιστικά επιτεύγματα και επιτρέψτε μου να πω, μια τέχνη που έχει όλες τις προϋποθέσεις να προσφέρει ανάλογου βάθους συγκινήσεις με την πλούσια και πολυσύνθετη έβδομη τέχνη.

«Ο Ρατατούης» έχει κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους από την Feelgood Entertainment. Είναι διαθέσιμος στα iTunes, Google Play Movie και το Cosmote Movies Club, σε μεταγλωττισμένη και υποτιτλισμένη έκδοση, έως την 30/6/2021.

Ο Ρατατούης (Ratatouille)

Η.Π.Α., 2007, Έγχρωμη

Κινούμενο Σχέδιο / Κωμωδία / Περιπέτεια, 111’

Σκηνοθεσία: Μπραντ Μπερντ, Γιαν Πινκάβα

Σενάριο: Μπραντ Μπερντ, Γιαν Πινκάβα, Τζιμ Καπομπιάνκο, Έμιλι Κουκ, Κάθι Γκρίνμπεργκ, Μπομπ Πίτερσον

Με τις φωνές των: Πάτον Όσβαλντ, Ίαν Χολμ, Λου Ρομάνο