Όσκαρ 2021: Οι καλύτερες και χειρότερες στιγμές της 93ης τελετής

Ιστορικές και προβλέψιμες βραβεύσεις, πολλοί νικητές-έκπληξη, δορυφορικές live συνδέσεις με διαφορετικά σημεία του κόσμου και συγκινητικοί ευχαριστήριοι λόγοι σε μια χρονιά που γιόρτασε το σινεμά, αλλά όχι το diversity που κυριάρχησε στις υποψηφιότητες.

Οι παραγωγοί της 93ης τελετής απονομής των Όσκαρ που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Κυριακής στον σιδηροδρομικό σταθμό Union Station στο Λος Άντζελες και σε hubs που κατασκευάστηκαν σε άλλες χώρες, παρουσίασαν μια εκδήλωση που διέφερε από τις διοργανώσεις των προηγούμενων χρόνων. Κι αυτό λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, οπότε οι συντελεστές έπρεπε να γίνουν περισσότερο δημιουργικοί και να προσαρμόσουν το δια ζώσης show με τα πρωτόκολλα και μέτρα προστασίας για μια ομαλή και ασφαλή διεξαγωγή.

Ο σκηνοθέτης, παραγωγός, σεναριογράφος και ένας εκ των παραγωγών των φετινών Όσκαρ Στίβεν Σόντερμπεργκ, είχε δηλώσει πριν από μερικές ημέρες ότι η τελετή θα θυμίζει ταινία, όμως το αποτέλεσμα δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες πολλών θεατών. Ωστόσο, υπήρξαν πολλές στιγμές –καλές και λιγάκι αμήχανες- σε  αυτή την αλλόκοτη τελετή που θα μείνουν αξέχαστες. Ποιες ήταν αυτές;

Κλόι Ζάο και Γιου-Τζουνγκ Γιουν γράφουν ιστορία

Η Κλόι Ζάο ήταν το μεγάλο φαβορί στην κατηγορία «Καλύτερη Σκηνοθεσία» για το «Nomadland», βραβείο που τελικά κέρδισε κι έτσι γράφει ιστορία καθώς είναι η δεύτερη σκηνοθέτρια στα 93 χρόνια των Όσκαρ (η πρώτη ήταν η Κάθριν Μπίγκελοου το 2010 για τη σκηνοθεσία της ταινίας «The Hurt Locker») και η πρώτη Ασιάτισσα που βραβεύεται με το χρυσό αγαλματίδιο. «Οι άνθρωποι όταν γεννιούνται είναι από τη φύση τους καλοί. Ακόμα κι αν μερικές φορές φαίνεται ότι ισχύει το αντίθετο…αυτό το βραβείο είναι για οποιονδήποτε έχει πίστη και κουράγιο να διατηρήσει τη δική του καλοσύνη και των άλλων», είπε αναφερόμενη σε ένα ποίημα που διάβαζε στην παιδική της ηλικία.

Στην κατηγορία Β’ Γυναικείος Ρόλος, η 74χρονη Γιου-Τζουνγκ Γιουν είναι η πρώτη Κορεάτισσα που κερδίζει Όσκαρ. Η ηθοποιός διακρίθηκε για την ερμηνεία της στο «Minari», μια ταινία αμερικανικής παραγωγής, από Αμερικανό σκηνοθέτη, κορεάτικης καταγωγής (Λι Άιζακ Τσανγκ). Κι ενώ αναμέναμε τη Βαϊόλα Ντέιβις και τον εκλιπόντα Τσάντγουικ Μπόσμαν νικητές στις κατηγορίες Α’ Ρόλων για τις ερμηνείες τους στο φιλμ «Η Θρυλική Μα Ρέινι» («Ma Rainey’s Black Bottom») και συνεπώς εκπροσώπηση μαύρων ηθοποιών στα Όσκαρ, τα βραβεία δόθηκαν στην Φράνσις Μακ Ντόρμαντ («Nomadland») και στον Άντονι Χόπκινς («The Father») που αποτέλεσε και τη μεγαλύτερη έκπληξη της βραδιάς. Όμως, εκείνες που κατάφεραν να κερδίζουν κέρδισαν για τις Κομμώσεις και το Μακιγιάζ στη «Θρυλική Μα Ρέινι» και ήταν οι πρώτες μαύρες γυναίκες που τιμώνται σε αυτή την κατηγορία ήταν οι Μια Νιλ και Τζαμίκα Γουίλσον.

Ο εναρκτήριος λόγος της Ρετζίνα Κινγκ

Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, τα Όσκαρ δεν είχαν οικοδεσπότη. Αλλά από την αρχή του show και το περπάτημα της σκηνοθέτριας και ηθοποιού Ρετζίνα Κινγκ («One Night in Miami», «If Beale Street Could Talk») προς την αίθουσα του Union Station, συνειδητοποιήσαμε ότι εκείνη θα αναλάμβανε την παρουσίαση των Όσκαρ 2021. Η Ρετζίνα Κινγκ τόνισε στον εναρκτήριο λόγο της ότι «καμία φήμη ή περιουσία δεν αλλάζει τον επείγοντα αγώνα για πολιτικά δικαιώματα» και συνέχισε παρουσιάζοντας τους πρώτους υποψηφίους με χιούμορ. Και για ακόμα μια φορά απέδειξε τη χαρισματική προσωπικότητά της.   

Η Έμεραλντ Φενέλ και το «Saved By The Bell»

Το πρώτο βραβείο της βραδιάς ήταν το Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου. Και το κέρδισε η σεναριογράφος/σκηνοθέτρια και ηθοποιός Έμεραλντ Φενέλ («The Crown», «Killing Eve»). Κατά τη διάρκεια της ομιλίας της κατά την παραλαβή, η Έμεραλντ Φενέλ είπε ότι ο μοναδικός ευχαριστήριος λόγος που έγραψε ποτέ ήταν σε ηλικία 10 ετών. «Σε εκείνον ευχαριστούσα κυρίως τον Ζακ Μόρις από (τη σειρά) Saved by the Bell. Δυστυχώς, δεν ήταν τόσο μεγάλο κομμάτι της ζωής μου όσο ήλπιζα».

Ο Ντάνιελ Καλούγια έκανε τη μητέρα του να κοκκινίσει

Ο Ντάνιελ Καλούγια ήταν το μεγάλο φαβορί για Όσκαρ στην κατηγορία «Β’ Ανδρικού Ρόλου» για την ερμηνεία του στην ταινία «Judas and the Black Messiah» από την αρχή της φετινής awards season. Όταν λοιπόν κέρδισε και ανέβηκε στη σκηνή για να ευχαριστήσει γι’αυτή τη βράβευση, η ομιλία του πήρε μια απολαυστική τροπή. Κάπου προς το τέλος του λόγου, μίλησε για το θαύμα της ζωής, τονίζοντας ότι «η μητέρα μου, ο πατέρας μου έκαναν σεξ» και δημιούργησαν την ύπαρξή του. Και τότε η κάμερα έδειξε πλάνα από το Dolby Theatre όπου ανάμεσα στους παρευρισκόμενους ήταν η μητέρα και αδερφή του ηθοποιού που κουνούσαν αμήχανα το κεφάλι τους, ενώ σε κάποια στιγμή η μητέρα του είπε: «Τι είναι αυτά που λέει;».

Η Γκλεν Κλόουζ και το «Da Butt»

Η Γκλεν Κλόουζ μπορεί να έχασε το Όσκαρ Β’ Γυναικείου για την ερμηνεία της στην ταινία «Το Τραγούδι του Χιλμπίλη» («Hillbilly Elegy»), όμως τελικά κέρδισε τους παρευρισκόμενους και τους θεατές από τα σπίτια με τη χορευτική φιγούρα που έκανε όταν ο dj της βραδιάς, Questove, έβαλε το «Da Butt», τραγούδι από το 1988 και το σάουντρακ της ταινίας του Σπάικ Λι «School Daze». Η ηθοποιός, που έχασε για όγδοη φορά στην καριέρα της το Όσκαρ, αφού έδειξε σε όλους τις γνώσεις της για το κομμάτι, σηκώθηκε και χόρεψε σώζοντας το show. Φυσικά, όλη η αίθουσα χειροκρότησε γελώντας.

Οι στιγμές που έφεραν αμηχανία

Κανένα κλιπ από τις υποψήφιες ταινίες

Μια από τις ηχηρές απουσίες της τελετής ήταν η προβολή αποσπασμάτων από την κάθε υποψήφια ταινία λίγο πριν την ανακοίνωση του νικητή. Αντ’ αυτού, οι παρουσιαστές σε κάθε κατηγορία, μιλούσαν με επαινετικά λόγια για τον κάθε υποψήφιο και αυτή η διαδικασία ήταν κάθε άλλο από απαραίτητη. Τα τραγούδια που ήταν υποψήφια στην κατηγορία «Καλύτερου Τραγουδιού» παρουσιάστηκαν στο preshow, οπότε κατά τη διάρκεια της κύριας τελετής, δεν υπήρχε κάποιο οπτικοακουστικό διάλειμμα. Αυτή η κίνηση των παραγωγών, έκανε τη φετινή εκδοχή των Όσκαρ λιγάκι μονότονη.

O ευχαριστήριος λόγος που διήρκησε περισσότερη ώρα

Ο Στίβεν Σόντερμπεργκ είχε πει ότι στα φετινά Όσκαρ οι νικητές θα έχουν τον χρόνο και χώρο για έναν ολοκληρωμένο ευχαριστήριο λόγο. Ήθελε οι βραβευμένοι να μεταφέρουν τα μηνύματά τους χωρίς τη συνηθισμένη – και ενοχλητική διακοπή με μουσική – που τους υπενθυμίζει να συντομεύσουν τις ομιλίες. Κι ενώ αυτή τη χρονιά, υπήρχε πράγματι χώρος, υπήρξαν μερικές ομιλίες που διήρκησαν πολύ περισσότερο. Όπως αυτή των νικητών της κατηγορίας «Καλύτερου Ντοκιμαντέρ». Οι δημιουργοί του «My Octopus Teacher» μίλησαν για τόση ώρα που ο DJ Questlove δεν μπόρεσε να παίξει τη μουσική που ταίριαζε εκείνη τη στιγμή, όπως δήλωσε αργότερα στο περιοδικό Variety.