10 ταινίες τρόμου και θρίλερ από την Ισπανία

Γνωρίζουμε καλά πόσο σας αρέσουν οι ισπανικές ταινίες τρόμου και τα ψυχολογικά θρίλερ. Πριν από ένα χρόνο περίπου, τότε που δειλά βγαίναμε από την πρώτη καραντίνα και βλέπαμε πιο θετικά το καλοκαίρι, το αφιέρωμα «Netflix: 8 ισπανικά ψυχολογικά θρίλερ για να μην κλείσουμε μάτι» αποδείχθηκε ένα από τα πιο δημοφιλή της χρονιάς.

Επιστρέφουμε με ένα νέο αφιέρωμα με 10 ισπανικά θρίλερ και ταινίες τρόμου που θα σας φέρουν ανατριχίλες, από μία χώρα που ξέρει από «καλό κινηματογραφικό τρόμο». Να σημειώσουμε ότι στη λίστα συμπεριλαμβάνονται μόνο ισπανικές ταινίες και όχι τίτλοι  από το Μεξικό, την Αργεντινή ή τη Χιλή, με τη δική τους φιλμική παράδοση και ματιά στον σύγχρονο τρόμο.

Rec (2007)
Τα μέσα τα 00s μας έδωσαν μερικά από τα πιο επιτυχημένα franchise ταινιών τρόμου, «Saw», «Hostel», «Paranormal Activity», μία «χρυσή εποχή» που ανανέωσε για τα καλά το κοινό του είδους και έφερε πολλά πιτσιρίκια στα malls. Το ισπανικό «Rec» (ή  αλλιώς [•REC]) μπαίνει ισάξια ανάμεσα στα παραπάνω παραδείγματα, ένα πραγματικά τρομακτικό found footage horror film. Βλέπουμε τα πάντα μέσα από την κάμερα ενός οπερατέρ τηλεοπτικού συνεργείου στη Βαρκελώνη, όπου μαζί με μία ρεπόρτερ, συνοδεύουν δύο πυροσβέστες κατά τη διάρκεια κατάσβεσης πυρκαγιάς σε μία πολυκατοικία. Εκεί θα συναντήσουν δύο αστυνομικούς και μία ηλικιωμένη γυναίκα που σε λίγη ώρα θα μεταμορφωθεί σε ζόμπι. Καθώς έντρομοι προσπαθούν να βγουν έξω, διαπιστώνουν ότι το κτίριο έχει σφραγιστεί από την αστυνομία και τον στρατό. Αυτοί βρίσκονται εγκλωβισμένοι μέσα, σε καραντίνα τρόμου. Τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν τρία ενδιαφέροντα sequels , αλλά πάντα θα θεωρούμε αυτό το πρώτο φιλμ το καλύτερο της σειράς.

Το Ορφανοτροφείο (El Orfanato, 2007)
Άλλη μία ταινία από τα μέσα των 00s και μάλιστα μία που μνημονεύεται ακόμα και σήμερα ως μία από τις πιο τρομακτικές όλων των εποχών. Ο Λόρα επιστρέφει μετά από 30 χρόνια στο πλέον εγκαταλελειμμένο ορφανοτροφείο όπου μεγάλωσε με σκοπό να το θέσει, με τη βοήθεια του άνδρα της, σε επαναλειτουργία. Το ορφανοτροφείο όμως φαίνεται ότι είναι «ζωντανό» και επηρεάζει την Λόρα, τον άνδρα και ιδιαίτερα το υιοθετημένο της παιδί, τον Σιμόν. Μέχρι που μια μέρα ο Σιμόν εξαφανίζεται και η Λόρα πιστεύει ότι για αυτό, όπως και για την ξαφνική επιδείνωση της υγείας του που είχε προηγηθεί, ευθύνονται τα πνεύματα παιδιών που πέθαναν στο ορφανοτροφείο. Ένα πραγματικά σπουδαίο ντεμπούτο απόκοσμου τρόμου από τον ισπανό σκηνοθέτη Χουάν Αντόνιο Μπαγιόνα, που λέει και ξαναλέει ότι χωρίς τη βοήθεια του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο ίσως αυτή η ταινία να μην είχε ολοκληρωθεί έτσι όπως την ονειρευόταν.

Στη Ράχη του Διαβόλου (The Devil’s Backbone, 2001)
Μπορεί ο σπουδαίος σκηνοθέτης Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο να κατάγεται από το Μεξικό αλλά πολλές από τις ταινίες του έχουν για σκηνικό την Ισπανία και μάλιστα την εποχή του εμφυλίου πολέμου  και την μετέπειτα περίοδο της δικτατορίας του Φράνκο (βλέπε το επίσης υπέροχο «Ο Λαβύρινθος του Πάνα» που ακολούθησε το 2007). Μέσα από την πολιτική αλληγορία, το μελόδραμα και τον γοτθικό τρόμο, η «Ράχη του Διαβόλου» μιλάει για τα δεινά του  εμφυλίου πολέμου και του διχασμού. Ο 10χρονος Κάρλος φτάνει σε ένα απομονωμένο σχολείο για ορφανά κάπου στην εξοχή της Ισπανίας. Πριν λίγο καιρό είχε χάσει τον πατέρα του στον εμφύλιο. Εκεί θα συναντήσει διάφορους χαρακτήρες και παιδιά και σύντομα θα μάθει για την ιστορία ενός παιδιού-φαντάσματος που γυρνάει τις νύχτες στην αυλή και στους διαδρόμους του σχολείου.

Εγκλήματα στο Χρόνο (Timecrimes, 2007)
Για λάτρεις ταινιών και σειρών όπως το «Memento», «Looper», «Coherence» και το πιο πρόσφατο «Dark», τα «Εγκλήματα στο Χρόνο» είναι ικανά να σας «τηγανίσουν» τον εγκέφαλο. Το «νόθο» παιδί του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ, τουλάχιστον σε αυτή την πρώτη του ταινία, ο ισπανός σκηνοθέτης Νάτσο Βιγκαλόντο «υφαίνει» ένα πανέξυπνο low budget θρίλερ επιστημονικής φαντασίας με πολλές ανατροπές και ταξίδια στο χρόνο. Ο Έκτορ, από το εξοχικό του το σπίτι στην ισπανική ύπαιθρο, χαζεύει με τα κιάλια μία γυναίκα να γδύνεται στο κοντινό δάσος. Πλησιάζοντας, βλέπει πως η γυμνή γυναίκα είναι αναίσθητη. Χωρίς να το καταλάβει, δέχεται χτύπημα από έναν άνδρα με μπανταρισμένο πρόσωπο. Καθώς τρέχει να σωθεί, πλησιάζει σε κάποιες εγκαταστάσεις που δεν είχε προσέξει στο παρελθόν και ένας επιστήμονας τον πείθει να μπει σε μία μηχανή που ταξιδεύει στο χρόνο. Ταξιδεύοντας μία ώρα πίσω στο χρόνο, τα πάντα αρχίζουν να περιπλέκονται.

Τα Μάτια της Τζούλια (Julia’s Eyes, 2010)
Ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο βάζει το μικρό του λιθαράκι και σε αυτή την ταινία, έστω μέσα από το ρόλο του παραγωγού. Όταν όμως σε πιστεύει και σε εμπιστεύεται ένας Ντελ Τόρο, κάτι καλό κάνεις. Και έτσι έχουν τα πράγματα για τον σκηνοθέτη Γκιγέμ Μοράλες. «Τα Μάτια της Τζούλια» κυκλοφόρησαν πριν 11 χρόνια και κατατάσσονται στα καλύτερα ψυχολογικά θρίλερ της δεκαετίας, από τους τίτλους που έβαλαν την Ισπανία στον παγκόσμιο χάρτη. Μία γυναίκα χάνει σταδιακά την όρασή της, τη στιγμή που προσπαθεί να κατανοήσει τους λόγους της αυτοκτονίας της δίδυμης αδερφής της. Μήπως δεν ήταν αυτοκτονία αλλά φόνος; Την ώρα που τα πάντα γίνονται θολά για την Τζούλια (μετά το «Ορφανοτροφείο», άλλος ένας φοβερός ρόλος για την Μπέλεν Ρουέδα), είναι η ώρα που πρέπει να περιπλανηθεί στο σκοτάδι για να βρει τη λύση.

Βερόνικα (Veronica, 2017)
Τον Ιούλιο του 1991 η Μαδρίτη θα ξυπνήσει με τον μυστηριώδη θάνατο της νεαρής κοπέλας Estefanía Gutiérrez Lázaro, με τους ιατροδικαστές να αποκλείουν την εγκληματική ενέργεια. Η ίδια τους τελευταίους μήνες άρχισε να ασχολείται με το παραφυσικό, ενώ στο σχολείο είχε μαζί της και έναν πίνακα πνευμάτων Ouija. Η Estefanía πιστεύει ότι το διαμέρισμα της οικογένειάς της έχει καταληφθεί από σκοτεινά πνεύματα. Ένα φιλμ υπερφυσικού τρόμου από τον σκηνοθέτη-σεναριογράφο του «Rec», Πάκο Πλάθα. Αυτό που σου προκαλεί μικρές ανατριχίλες είναι ότι η ιστορία είναι εν μέρει βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα και η πρώτη περίπτωση στα χρονικά της Ισπανίας που η επίσημη αναφορά της αστυνομίας μιλούσε για «παραφυσικά φαινόμενα». Το «Βερόνικα» προβάλλεται και στο Netflix στην Ελλάδα.

Υ.Γ. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και το ψυχολογικό θρίλερ «Veronica» από το Μεξικό. Είναι δύο διαφορετικές ταινίες, μην μπερδευτείτε.

Who Can Kill A Child? (1976)
Μόνο από τον τίτλο («Ποιος μπορεί να σκοτώσει ένα παιδί;») καταλαβαίνεις ότι έχουμε να κάνουμε με ένα φιλμ που προκάλεσε πολλές αντιδράσεις την εποχή του. Έτσι, το βρίσκουμε σε πολλές χώρες με διαφορετικό τίτλο («Island of the Damned»), ενώ στη χώρα μας κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Μεγάλη σφαγή στο καταραμένο νησί». Πέραν του όποιου controversy, το φιλμ πραγματικά είναι ενδιαφέρον. Ένα ζευγάρι βρετανών τουριστών πηγαίνει για διακοπές σε ένα νησί, μόνο που αυτό κατοικείται αποκλειστικά από παιδιά που έχουν εξολοθρεύσει κάθε ενήλικο και φαίνεται να οδηγούνται στη βία κάτω από μία περίεργη δύναμη. Το ζευγάρι θα πρέπει να επιβιώσει και να βρει τρόπο να αποδράσει από το νησί. Τι κάνεις μπροστά στο δίλημμα να σκοτώσεις ένα παιδί για να επιβιώσεις ο ίδιος; Επίσης, ποιος ταξιδιωτικός πράκτορας πρότεινε στο ζευγάρι αυτό το νησί; Δεν υπήρχε και το Tripadvisor τη δεκαετία του ’70.




Η Μέρα του Κτήνους (El dia de la bestia, 1995)
Ο Άλεξ ντε λα Ιγκλέσια θεωρείται ένας από τους πιο επιτυχημένους σύγχρονους ισπανούς σκηνοθέτες, με πηγαία αίσθηση του χιούμορ, πολλές φορές κατάμαυρο και αναρχικό. «Το Μπαρ», «Witching & Bitching», το ισπανικό remake των «Τέλειων  Ξένων», «Ακολουθία Φόνων στην Οξφόρδης», «Η Τελευταία Ακροβάτις της Μαδρίτης», μερικές από τις ταινίες που έχει σκηνοθετήσει. «Η Μέρα του Κτήνους» από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 είναι η δεύτερη ταινία του, με το σενάριο να θέλει έναν χεβιμεταλά, έναν τηλεπαρουσιαστή-καθηγητή του παραφυσικού και έναν ιερέα να ψάχνουν το παιδί του διαβόλου στη χριστουγεννιάτικη Μαδρίτη. Όταν ο τρόμος συναντά το χιούμορ σε ένα μικρό διαμάντι από την Ισπανία.




Thesis (Tesis, 1996)
Μία φοιτήτρια κινηματογράφου στη Μαδρίτη θέλει να γράψει μία διπλωματική εργασία για τη βία στο σινεμά. Κατά την έρευνά της θα παρακολουθήσει ένα φιλμ όπου δείχνει τον πραγματικό (;) θάνατο μίας άλλης φοιτήτριας και έτσι θα μπει στον σκοτεινό κόσμο των snuff films και της διαστροφής. Η ίδια κινδυνεύει μετά από αυτή την αποκάλυψη, ενώ ο καθηγητής που τη βοηθούσε στη διπλωματική βρίσκεται νεκρός κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. To «Thesis» είναι το ντεμπούτο φιλμ του ισπανο-χιλιανού σκηνοθέτη Αλεχάντρο Αμενάμπαρ που λίγα χρόνια αργότερα μας έδωσε το υπέροχο και πολύ τρομακτικό «Οι Άλλοι» με την Νικόλ Κίντμαν και το «Άνοιξε τα Μάτια» με την Πενέλοπε Κρουζ (το αμερικανικό remake δεν κάποιο άλλο από το φιλμ «Vanilla Sky»). Χιτσκοκικό ψυχολογικό θρίλερ που δείχνει ότι ακόμα και με μικρό προϋπολογισμό μπορείς να κάνεις κινηματογραφικά «θαύματα».

Ο Θυρωρός (Sleep Tight, 2011)
Μετά από αυτή την ταινία, ίσως αρχίσετε να βλέπετε τους θυρωρούς με άλλο μάτι. Δεν είναι υπεύθυνοι μόνο για το πετρέλαιο, την αλληλογραφία και τις λάμπες που καίγονται. Κάποιοι κρύβουν σκοτεινά μυστικά. Φυσικά, δεν ισχύει τίποτα από αυτά στην πραγματικότητα για το πολύ χρήσιμο επάγγελμα των θυρωρών, τα γεγονότα στην ταινία «Ο Θυρωρός» είναι φανταστικά και αποκύημα της πένας του σεναριογράφου. «Ο Θυρωρός» είναι ένα σφιχτοδεμένο ψυχολογικό θρίλερ με την ιστορία να θέλει έναν άνθρωπο της διπλανής πόρτας, τον μοναχικό 40χρονο θυρωρό πολυκατοικίας στη Βαρκελώνη, να προσπαθεί να βρει την ευτυχία μέσα από περίεργες διαδρομές. «Φτιάχνεται» μέσα από τον πόνο των άλλων, προκαλεί διάφορα «ατυχήματα» στους ιδιοκτήτες της πολυκατοικίας, με τη νεαρή ένοικο του διαμερίσματος 5Β να γίνεται ο επόμενος στόχος του. Καταπληκτικός ο Λουίς Τοσάρ στο ρόλο του θυρωρού Σέζαρ.