Τι Να Δω Σήμερα: «Promising Young Woman» της Έμεραλντ Φένελ - Η Φωτεινή Αλευρά διαλέγει την ταινία της ημέρας
Υπάρχει μια παράδοση που θέλει τις ευρωπαϊκές παραγωγές να τα πάνε καλύτερα στα Βραβεία της Βρετανικής Ακαδημίας σε σχέση με τις αμερικανικές. Η Κλόι Ζάο και το «Nomadland», η καλύτερη ταινία της χρονιάς όπως έχουμε ξαναπεί από αυτή τη στήλη, ανέτρεψαν την εν λόγω παράδοση στη χθεσινοβραδινή 74η απονομή των Bafta Awards, κερδίζοντας τέσσερα βραβεία συμπεριλαμβανομένων και αυτών της Καλύτερης Ταινίας και της Καλύτερης Σκηνοθεσίας, συνεχίζοντας τη θριαμβευτική πορεία τους στις φετινές –διαφορετικές λόγω συνθηκών πανδημίας– απονομές κινηματογραφικών βραβείων, κατακτώντας επάξια και την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και μπαίνοντας στην τελική ευθεία της κούρσας για τα Όσκαρ ως το αδιαφιλονίκητο φαβορί.
Αναμένοντας αν θα επαληθευθούν οι προβλέψεις, σήμερα διαλέγουμε την ταινία που χθες κέρδισε τα βραβεία της Καλύτερης Βρετανικής Ταινίας και του Πρωτότυπου Σεναρίου και συγκεντρώνει πέντε υποψηφιότητες για Όσκαρ, το «Promising Young Woman» της Έμεραλντ Φένελ(«The Crown», «Killing Eve»). Η Κάσι (Κάρεϊ Μάλιγκαν) είναι μια νεαρή σερβιτόρα της οποίας το χόμπι είναι να παρασύρει άνδρες τα βράδια με σκοπό να τους εκδικηθεί, με αφορμή κάποιο ασαφές τραυματικό γεγονός του παρελθόντος.
Η πολυτάλαντη Έμεραλντ Φένελ, βραβευμένη χθες για το σενάριο της πρώτης της μεγάλου μήκους ταινίας, σκηνοθετεί μια αυθάδη ιστορία η οποία υπερβαίνει το ατομικό και με τρόπο υπόγειο φτάνει να μιλήσει για όλες τις γυναίκες και για κάθε μία ξεχωριστά. Με όχημα την ιστορία της Κάσι, μιλάει για κάτι πολύ ευρύτερο θίγοντας το θέμα της κουλτούρας του βιασμού και καθώς δύσκολα συναντά κανείς γυναίκες που να μην έχουν υποστεί έστω κάποιες από τις εκφράσεις αυτού του καταπιεστικού κοινωνικού συστήματος, είτε έχουν πέσει θύματα βιασμού είτε όχι, ακουμπά τη γυναικεία ψυχοσύνθεση αλλά και τη συνείδηση κάθε ατόμου που έχει υποστεί επίθεση.
To «Promising Young Woman» τολμά να τραβάει από τον γιακά μια πατριαρχική κοινωνία η οποία συντηρεί και τροφοδοτεί καθημερινά με προκαταλήψεις και στερεοτυπικές συμπεριφορές την κουλτούρα του βιασμού και που επιμένει να έχει παράλογα υπερβολικές απαιτήσεις από τους άνδρες σε σχέση με τον ανδρισμό και την αρρενωπότητά τους και ταυτόχρονα να κρατά τον πήχη εξαιρετικά χαμηλά σε σχέση με την ενσυναίσθηση και τη συναισθηματική τους νοημοσύνη.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
12°
