Επτά λεπτομέρειες για τα γυρίσματα της ταινίας «Τα Χριστούγεννα του Τσάρλι Μπράουν» («A Charlie Brown Christmas») που δεν γνωρίζαμε.
Περισσότερο από 50 χρόνια μετά την πρεμιέρα του στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο CBS στις 9 Δεκεμβρίου του 1965, το φιλμ «Τα Χριστούγεννα του Τσάρλι Μπράουν» («A Charlie Brown Christmas») σε σκηνοθεσία του Μπιλ Μελέντεζ («Μπάμπι», «Πινόκιο»), παραμένει ένα από τα πιο κλασικά εορταστικά προγράμματα όλων των εποχών και η προβολή του αυτές τις ημέρες, αποτελεί παράδοση σε πολλά σπίτια στον κόσμο.
Ο Τσάρλι Μπράουν, βασικός χαρακτήρας του comic strip (συνεχόμενη αλληλουχία εικόνων εντός καρέ που αφηγούνται μια σύντομη ιστορία) «Φιστίκια» («Peanuts») που δημιούργησε ο Αμερικανός σκιτσογράφος Τσαρλς Σουλτς και εμφανίστηκε για πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 1950 σε επτά εφημερίδες των ΗΠΑ ως ασπρόμαυρο κόμικ-γελοιογραφία σε τέσσερα κάδρα, είναι ο πρωταγωνιστής της χριστουγεννιάτικης ιστορίας. Στην πρώτη σκηνή, οι Λούσι βαν Πελτ, Σάλι Μπράουν, Πιγκ Πεν, Σρέντερ και άλλα δευτερεύοντα πρόσωπα κάνουν πατινάζ σε μια παγωμένη λίμνη, ενώ πέφτουν λευκές νιφάδες χιονιού. Στο επόμενο πλάνο, ο Τσάρλι Μπράουν και ο Λάινους βαν Πελτ κατευθύνονται προς τη λίμνη για να συναντηθούν με τους υπόλοιπους, κρατώντας τα παγοπέδιλά τους στους ώμους.
Στα μισά της διαδρομής, ο Τσάρλι σταματάει και λέει στον Λάινους: «Νομίζω ότι κάτι πάει λάθος με μένα, έρχονται τα Χριστούγεννα αλλά δεν είμαι ευτυχισμένος. Δεν αισθάνομαι όπως υποτίθεται ότι θα πρέπει να αισθάνομαι. Μάλλον, απλώς δεν καταλαβαίνω τα Χριστούγεννα. Μου αρέσει να παίρνω δώρα, να μου στέλνουν κάρτες, να στολίζω δένδρα αλλά ακόμη κι έτσι, δεν είμαι ευτυχισμένος, αισθάνομαι καταθλιπτικά». Θλιμμένος από την εμπορευματοποίηση των εορτών και τα όσα βλέπει γύρω του, στην ταινία διάρκειας μόλις 25 λεπτών ο μελαγχολικός Τσάρλι προσπαθεί να βρει το βαθύτερο νόημα των Χριστουγέννων. Το πρότζεκτ του Τσαρλς Σουλτς φέτος μοιάζει επίκαιρο, καθώς ταιριάζει με τα ανάμεικτα συναισθήματα και κυρίως τη στεναχώρια που πολλές οικογένειες και άνθρωποι που ζουν μόνοι βιώνουν, καθώς περνούν τις εορταστικές ημέρες μακριά από αγαπημένα πρόσωπα και η ψυχολογία των Χριστουγέννων της πανδημίας, είναι διαφορετική από αυτή των προηγούμενων χρόνων.
Κι ενώ το φιλμ γνώρισε μεγάλη επιτυχία για την απλότητα του σεναρίου, τα μηνύματα που μεταδίδει στους θεατές και τις εκπληκτικές τζαζ συνθέσεις του Αμερικανού πιανίστα Βινς Γκουαράλντι που διαμόρφωσαν ένα από τα πιο δημοφιλή σάουντρακ ταινιών, τα στελέχη του CBS δεν ενθουσιάστηκαν με την ιστορία που παρακολούθησαν τρεις εβδομάδες πριν την πρεμιέρα.
Παρακάτω, παρουσιάζουμε μερικές άγνωστες λεπτομέρειες σχετικά με τη δημιουργία των «Χριστουγέννων του Τσάρλι Μπράουν».
Ο Αμερικανός τηλεοπτικός παραγωγός Λι Μέντελσον πέρασε δυο χρόνια, ξεκινώντας από το 1963, στην προσπάθειά του να πουλήσει ένα ντοκιμαντέρ για τον Τσαρλς Σουλτς και το κόμικ «Πίνατς» σε κάποιο τηλεοπτικό δίκτυο. Τελικά το 1965, ένας μεγάλος πελάτης διαφημιστικής εταιρείας ενδιαφέρθηκε να χρηματοδοτήσει το πρώτο «Peanuts» σπέσιαλ σε μορφή τηλεταινίας.
Το soundtrack του Βινς Γκουαράλντι
Ο σκιτσογράφος και δημιουργός των «Φιστικιών» άφησε τον Λι Μέντελσον να αποφασίσει για τη μουσική της ταινίας.
Κατά την επιστροφή από επίσκεψη στο σπίτι του Τσαρλς Σουλτς το 1963, ο Μπιλ Μελέντεζ άκουσε στο ραδιόφωνο του αμαξιού το –βραβευμένο με Γκράμι–κομμάτι του Βινς Γκουαράλντι «Cast Your Fate To The Wind». Επικοινώνησε με τον πιανίστα και του ζήτησε να γράψει μουσική για το πρότζεκτ του σκιτσογράφου. Λίγες εβδομάδες αργότερα, ο Γκουαράλντι τηλεφώνησε και είπε στον Μελέντεζ ότι μόλις είχε συνθέσει το πρώτο κομμάτι για την ταινία. Ο Γκουαράλντι το ονόμασε «Linus and Lucy». Δυο χρόνια μετά, όταν κυκλοφόρησε, έγινε μια από τις κλασικές μελωδίες στη σύγχρονη ιστορία της τζαζ. Λίγο μετά την πρεμιέρα της ταινίας, ο Τσαρλς Σουλτς αποκάλυψε σε δημοσιογράφο ότι μισεί την τζαζ, λέγοντας ότι «είναι απαίσια».
Στην πρώτη συζήτηση με τον Λι Μέντελσον για τη δημιουργία μιας χριστουγεννιάτικης τηλεοπτικής ιστορίας, ο Τσαρλς Σουλτς πρότεινε κάποια βασικά στοιχεία που δεν άλλαξαν ποτέ: το χιόνι, το πατινάζ, ένα σχολικό θεατρικό, μια ανάμειξη παραδοσιακής μουσικής και τζαζ και κεντρικό μήνυμα «την αληθινή σημασία των Χριστουγέννων», τη γέννηση του Ιησού Χριστού.
«Το πρώτο πράγμα που είπε ο Σουλτς ήταν: ‘Αν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για το πώς εγώ αισθάνομαι τα Χριστούγεννα και τι σημαίνουν για μένα, θα άξιζε πραγματικά’. Οι σκέψεις που είχαμε, δεν αλλοιώθηκαν ποτέ. Αυτή η δομή, μετατράπηκε στο σόου μας», δήλωσε ο παραγωγός το 2000. Όταν ο πρώην σχεδιαστής κινουμένων σχεδίων Μπιλ Μελέντεζ παραπονέθηκε ότι η ιστορία «ήταν πολύ θρησκευτική», ο δημιουργός απάντησε: «Μπιλ, αν δεν είμαστε εμείς, ποιος άλλος μπορεί να την παρουσιάσει με αυτό τον τρόπο; Μόνοεμείς», έγραψε ο Σουλτς στο βιβλίο του «A Charlie Brown Christmas: The Making of a Tradition».
Στίχοι γραμμένοι σε έναν φάκελο
Όταν ο συνθέτης της μουσικής της ταινίας «δημιούργησε ένα όμορφο θεματικό τραγούδι», όλοι οι παραγωγοί αισθάνθηκαν ότι έπρεπε να συμπεριληφθούν στίχοι για να μην είναι το κομμάτι ορχηστρικό. Οπότε ο Μέντελσον, έγραψε μερικές λέξεις στο πίσω μέρος ενός φακέλου, μέσα σε 15 λεπτά. Το τραγούδι είναι το «Christmas Time Is Here» και έκτοτε έχει διασκευαστεί από πολλούς καλλιτέχνες.
Η επιρροή του περιοδικού «TIME»
Το αμερικανικό περιοδικό «TIME» άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο το CBS κι άλλοι υπεύθυνοι έβλεπαν την ταινία. Μια κριτική του περιοδικού που έγραψε ο Ρίτσαρντ Μπεργκχάιμ και δημοσιεύτηκε στις 10 Δεκεμβρίου του 1965, χαρακτήρισε «Τα Χριστούγεννα του Τσάρλι Μπράουν» ως «ένα σπέσιαλ πρόγραμμα που είναι στ’ αλήθεια ξεχωριστό, πρόκειται για μια ταινία που βλέπεται σε επαναλήψεις». Και η Αμερική το αγάπησε. Μετά τα υψηλά νούμερα τηλεθέασης (την ταινία παρακολούθησαν περίπου 15 εκατομμύρια άνθρωποι εκείνη τη μέρα, σύμφωνα με τον ιστότοπο Fact Monster), το CBS παρήγγειλε ακόμα τέσσερα «Peanuts specials». «Ξαφνικά, είχαμε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην τηλεόραση», έγραψε ο Λι Μέντελσον. Το 1966, η ταινία βραβεύτηκε με Emmy στην κατηγορία «Καλύτερου Παιδικού Προγράμματος». Μέσα σε 50 χρόνια, δημιουργήθηκαν περίπου 50 τηλεοπτικά προγράμματα και ταινίες «Peanuts».
Η σκηνή που έφερε σε αμηχανία τον Τσαρλς Σουλτς
Αν παρακολουθήσουμε πολύ προσεκτικά ή κατ’ επανάληψη την ταινία, θα παρατηρήσουμε ένα λάθος: στις σκηνές όπου ο Τσάρλι Μπράουν στέκεται κοντά σε ένα μικρό δένδρο που κρατά, τα κλαδιά μοιάζουν να μεγαλώνουν από στιγμή σε στιγμή. Αυτή η λεπτομέρεια ενόχλησε πολύ τον δημιουργό, ο οποίος είπε ότι για το λάθος ευθύνονται δυο σχεδιαστές από τους οποίους ο ένας δεν γνώριζε τι κάνει ο άλλος.
Ο νεαρός ηθοποιός Πίτερ Ρόμπινς συνέχισε να χαρίζει τη φωνή του στον Τσάρλι Μπράουν μέχρι την ηλικία των 13, λίγο πριν του «απαγορεύσει» η εφηβεία να συνεχίσει. Τον Νοέμβριο του 2015, ο 59χρονος –τότε– Ρόμπινς δήλωσε ένοχος για εγκληματικές απειλές εναντίον ενός διευθυντή πάρκινγκ και ενός σερίφη. Σύμφωνα με το CBS News, ο πρώην ηθοποιός ισχυρίστηκε ότι η σχιζοφρένια και η διπολική διαταραχή, τον οδήγησαν να απειλήσει. Καταδικάστηκε σε περίπου 5 χρόνια φυλάκιση.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
13°
