Το σινεμά δεν θα μπορούσε να μείνει αδιάφορο μπροστά στην ακαταμάχητη προσωπικότητα του «Θεού της μπάλας» Ντιέγκο Μαραντόνα.
Ο Εμίρ Κουστουρίτσα ταξίδεψε στην Αργεντινή τον Απρίλιο του 2005 με ολόκληρο συνεργείο για να συναντηθεί με τον Μαραντόνα και να μαζέψει υλικό για το ντοκιμαντέρ του. Για τους επόμενους 12 μήνες θα βρεθούν πολλές φορές και σε διαφορετικές συνθήκες. Από τα γενέθλια της κόρης του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα έως τα ταξίδια του σε Κούβα, Νάπολι, Βαρκελώνη αλλά και το φεστιβάλ Κανών 2005 όπου ο σκηνοθέτης ως πρόεδρος της κριτικής επιτροπής καλεί τον αργεντίνο σταρ στην Κρουαζέτ κι όταν εκείνος εμφανίζεται σβήνει με την λάμψη του μεμιάς όλα τα κινηματογραφικά αστέρια.
Από το ντοκιμαντέρ κρατάμε την αγωνία του Κουστουρίτσα να πιάσει την επαναστατική αύρα ενός ασυμβίβαστου «θεανθρώπου» που πήγε κόντρα στο κατεστημένο της FIFA, ένωσε ένα λαό στο δεύτερο, νικηφόρο αυτή τη φορά πόλεμο κατά των Άγγλων μετά την ήττα στα Φόκλαντς περνώντας στην αιωνιότητα με τα δύο μυθικά γκολ του στο Μέξικο 1986 και δίχασε ένα άλλο, τέσσερα χρόνια αργότερα στο Μουντιάλ της Ιταλίας.
Στο «Μαραντόνα» ξεχωρίζει ακόμη το τραγούδι που γράφει ο Μάνου Τσάο για τον Ντιέγο, η συνάντηση με τον Φιντέλ Κάστρο, το πρόσωπο του οποίου είχε κάνει τατουάζ ο αργεντίνος, οι σκηνές λατρείας του πλήθους και η εκκλησία που έφτιαξαν οι πιστοί του. Η ταινία βγαίνει στις αίθουσες το 2008 αλλά δεν κάνει ιδιαίτερη αίσθηση καθώς έχει ξεκινήσει ήδη η αποδόμηση του σταρ λόγω της εξάρτησης του από τα ναρκωτικά που τον καθιστούν αναξιόπιστο σε ότι κάνει ή λέει. Είναι όμως πολύ πιο αντιπροσωπευτική και χρήσιμη από την επόμενη φορά που το σινεμά θα ασχοληθεί εκ νέου με το «φαινόμενο Μαραντόνα».
Μια δεκαετία σχεδόν αργότερα ο βρετανός ντοκιμαντερίστας Ασίφ Καπάντια («Senna» και «Amy») αποδεικνύει ότι γνωρίζει καλά πως να αναδεικνύειτην τραγικότητα τωναυτοκαταστροφικών ηρώων του. Στο φιλμ, που γυρίστηκε με τρομερά εμπόδια ο σκηνοθέτης βρήκε ελάχιστες φορές τη δυνατότητα να βρεθεί τετ α τετ με τον Μαραντόνα και το δίλημμα του στρέφεται γύρω από το ποιος τελικά ήταν ο νικητής στο ντέρμπι της ζωής του. O άνθρωπος Ντιέγκο ή ο σταρ Μαραντόνα; Η απάντηση δίνεται χωρίς περαιτέρω αναλύσεις. Ο βασιλιάς της Νάπολι, όπου έφτασε στις 5 Ιουλίου 1984 για να παίξει στην τοπική ομάδα προκαλώνταςτην απορία όλων, κυριολεκτικά ισοπέδωσε τον άνθρωπο Ντιέγκο, το χαμίνι από την παραγκούπολη του Μπουένος Άιρες.
Ο Καπάντια εναλλάσσει διαρκώς το ζενίθ με το ναδίρ στην αυτοκαταστροφική πορεία του ήρωα του. Όταν βγήκε η ταινία στις αίθουσες γράφαμε: «Το φιλμ για τον Μαραντόνα δεν βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με εκείνα του βραζιλιάνου πιλότου και της βρετανίδας μουσικού αλλά έχει την πιασάρικη ιδέα (πολλά σημαντικά ποδοσφαιρικά ραντεβού του Ντιέγκο έχουν τον χαρακτήρα της σατανικής σύμπτωσης) για να αφηγηθεί μια ιστορία αν όχι εξωπραγματική, σίγουρα τραγική.
Η ιστορία του χαμινιού που έγινε ο θεός της Νάπολης και μετά η προσωποποίηση του σατανά τα έχει όλα: σεξ, κοκαΐνη, μαφία, πόλεμο, ρατσισμό, περηφάνια, εκδίκηση, μαγεία. Για μας τους ποδοσφαιρόφιλους το φιλμ δεν λέει κάτι καινούργιο, αλλά μας προσφέρει ακόμη μια ευκαιρία για να ξαναζήσουμε στιγμές δόξας –και απίστευτης παρακμής– του μεγαλύτερου ποδοσφαιριστή που γνώρισε ο πλανήτης».
12°
