23ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους
«Ένα κινηματογραφικό ταξίδι στον κόσμο» ή «Εσύ το είδες;» ξεκινά στις 28 Νοεμβρίου με 90 ταινίες από 47 χώρες. Φέτος, λόγω της πανδημίας, θα διεξαχθεί διαδικτυακά και δωρεάν
Η Αλεξία Κουφοπούλου γράφει για το 23ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, που ξεκινά στις 28 Νοεμβρίου διαδικτυακά και δωρεάν
«Εσύ το είδες;» μπορεί να γίνει φέτος το μότο του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ολυμπίας που φέτος, λόγω της πανδημίας, δεν θα πραγματοποιηθεί στον Πύργο της Ηλείας, αλλά διαδικτυακά στην πλατφόρμα online.olympiafestival.gr. Το φεστιβάλ, που διεξάγεται εδώ και 23 χρόνια, είναι ένα από τα πλέον αναγνωρισμένα στην Ευρώπη καθώς επιλέγει αυστηρά ανάμεσα σε σχεδόν 800-1.000 ταινίες που προβάλλονται ετησίως για παιδιά και νέους στο δικό του πρόγραμμα. Θεωρώντας τα παιδιά και τους εφήβους ισότιμους θεατές, βασίζει τις επιλογές του σε κριτήρια που θα τους εξασφαλίζουν ταινίες ποιοτικού κινηματογράφου. Μάλιστα, το πρόγραμμα περιλαμβάνει ταινίες μυθοπλασίας, μεγάλου και μικρού μήκους, αγαπημένα animation και ανατρεπτικά ντοκιμαντέρ, δίνοντας την ευκαιρία στα παιδιά δουν κινηματογράφο σε όλο του το εύρος.
«Ο Μπαμπάς»
Ταινίες γλυκές και τρυφερές όπως η μικρού μήκους «Το Χαμίνι»(ευθεία αναφορά στην ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν) που αφηγείται τη φιλία μεταξύ ενός συνταξιούχου, πρώην ιδιοκτήτη video club, και ενός πιτσιρικά που θα αρχίσει να βλέπει παλιές ταινίες βωβού κινηματογράφου και θα φτιάξει το δικό του σινεμά. Ή το animation «Ο Μπαμπάς» που εκτυλίσσεται στο δωμάτιο ενός παιδιού που βλέπει τον μπαμπά του να διαγράφεται στον ουρανό ή να ξεπηδά από ένα κουτί σαν μάγος, αλλά και το «Όλα τα αγαπημένα μου μικρά ζωάκια» (animation) όπου τρία παιδιά αποφασίζουν να ιδρύσουν μια εταιρία τελετών για να θάβουν νεκρά ζωάκια με πολύ σωστό καταμερισμό εργασιών: η μία θα έσκαβε, ο άλλος θα έγραφε ποιήματα για τα ζωάκια και ο τρίτος θα έκλαιγε!
Ταινίες που δεν φοβούνται να μιλήσουν για την απώλεια, τη μετανάστευση, την ένδεια αλλά και την αξία της αγάπης, της φιλίας, του έρωτα και της σημασίας να αντέχει και να αντιδρά κανείς στις προκλήσεις της ζωής ακόμα και αν είναι μικρός. Για παράδειγμα, στη μικρού μήκους ταινία «Ο Λουστράκος» από τη Χιλή, ένας μικρός λουστράκος δουλεύει στον δρόμο για να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Η αστυνομία θα κατάσχει το κασελάκι του και θα τον οδηγήσει για λίγο στη… φυλακή. Όταν επιστρέψει, θα αρχίσει να πουλάει εφημερίδες για να αντιμετωπίσει μια μεγάλη πρόκληση που θα τον οδηγήσει σε ηθικά διλήμματα - η ταινία μάλιστα βασίζεται στην πραγματική ιστορία που βίωσε ο παππούς του σκηνοθέτη Andres Gallegos. Οι «Μικροί Λύκοι» (Los Lobos, Βραβείο Καλύτερης Ταινίας -KPlus στην Berlinale) στην ομώνυμη μεγάλου μήκους ταινία του Samuel Kishi Leopo θα επιβιώσουν χάρη στη φαντασία και στην αδελφική αγάπη, όταν θα φτάσουν από το Μεξικό στην Αμερική περιμένοντας πως θα πάνε στη Disneyland, για να έρθουν αντιμέτωποι με μια πολύ διαφορετική πραγματικότητα.
«Μικροί Λύκοι» (Los Lobos)
Ακολουθώντας παράλληλη πορεία με τα λυκάκια, δύο αδέρφια από την Τσετσενία, αναγκασμένα να εγκαταλείψουν τη γενέτειρά τους, θα εγκατασταθούν στην Αυστρία όπου κάθε λεπτό έρχονται αντιμέτωποι με την πιθανότητα να απελαθούν. Στη μεγάλου μήκους ταινία «Oskar and Lilli», ο κόσμος μοιάζει με καλειδοσκόπιο γιατί τα παιδιά κατορθώνουν να ερμηνεύουν την πραγματικότητα με τον δικό τους τρόπο, όπως όταν υποστηρίζουν πως «αν κρατήσεις το στόμα σου ανοιχτό για αρκετή ώρα, οι έγνοιες μπορεί να πετάξουν έξω…». Στο ίδιο κλίμα και ο μικρός Daniel, πρωταγωνιστής στην ευφυή μικρού μήκους «Μια χαρούμενη έξωση» του Samuel del Amor που πιστεύει πως όλοι έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους για να του προσφέρουν ένα θεαματικό πάρτι γενεθλίων, όταν στην ουσία κόσμος έχει συγκεντρωθεί έξω από το σπίτι του γιατί κάνουν έξωση στην οικογένειά του.
«Μια χαρούμενη έξωση»
Η οπτική των παιδιών, τα συναισθήματα, οι αγωνίες και οι προβληματισμοί τους βρίσκουν στέγη στο Φεστιβάλ της Ολυμπίας. Το Φεστιβάλ στηρίζει εξάλλου δυναμικά την κινηματογραφική παιδεία στη χώρα εκπονώντας εκπαιδευτικά προγράμματα καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, συχνά σε συνεργασία με την αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία «Νεανικό Πλάνο», η οποία ίδρυσε το Φεστιβάλ το 1997. Πρόσφατο παράδειγμα είναι το πρόγραμμα «Όλοι στο κάδρο», το οποίο προσφέρει προβολές κινηματογραφικών ταινιών και εργαστήρια παραγωγής ταινιών για παιδιά και εφήβους σε όλη την Ελλάδα. Σε διαρκή εξέλιξη βρίσκεται επίσης και η παραγωγή ψηφιακών οδηγών μελέτης για κινηματογραφικές ταινίες, πρότζεκτ που είχε ξεκινήσει πολύ πριν την πανδημία, αλλά τώρα καθίσταται ακόμα πιο επίκαιρο.
Άλλωστε, το μεγάλο όραμα του Φεστιβάλ είναι η ίδρυση ενός Ευρωπαϊκού Κέντρου Νεανικής Οπτικοακουστικής Δημιουργίας στην έδρα του, τον Πύργο Ηλείας. Στόχος του Κέντρου είναι η συμβολή στη διαμόρφωση ενός σκεπτόμενου, δημιουργικού νεανικού κοινού για τον ποιοτικό κινηματογράφο και ταυτόχρονα η οικοδόμηση μιας νέας γενιάς δημιουργών του σινεμά που θα εστιάζει στην παραγωγή ταινιών για νέους και παιδιά. Το όραμα του Φεστιβάλ έχει υιοθετηθεί από την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας και την κυβέρνηση που έχει εγκρίνει τη δημιουργία του «Ευρωπαϊκού Κέντρου Νεανικής Οπτικοακουστικής Δημιουργίας» στον χώρο του παλιού σταφιδεργοστασίου του Αυτόνομου Σταφιδικού Οργανισμού στον Πύργο. Πρόκειται για ένα κτίριο έκτασης 3.000 τ.μ., το οποίο θα στεγάζει κινηματογράφους, στούντιο animation, πλατό, χώρους εργαστηρίων, μουσείο και άλλες εγκαταστάσεις, ενώ θα αποτελεί και έναν όχημα πολιτιστικής ανάπτυξης για την ευρύτερη περιοχή.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
18°
