Κριτική ταινίας: Έκρηξη θυμού

Το 1993 στην πιο άρτια ταινία του, τη «Μια ξεχωριστή μέρα», ο Τζόελ Σουμάχερ αφηγήθηκε τη μεταμόρφωση ενός φυσιολογικού οικογενειάρχη –όσο φυσιολογικός μπορεί να είναι ένας γιάπης– σε μακελάρη του Λος Αντζελες. Οι λέξεις κλειδιά που οδήγησαν τον αγνώριστο Μάικλ Ντάγκλας (τρομακτικά πειστικός στο ρόλο του ο αμερικανός σταρ) στην έκρηξη ήταν τρεις: απόλυση, διαζύγιο, μποτιλιάρισμα. Ακριβώς τα ίδια ανάβουν το φυτίλι της βίας και στην «Έκρηξη θυμού» με τον εξοργισμένο αλλά και ψυχασθενή χαρακτήρα του Ράσελ Κρόου (ο Aυστραλός σε ρόλο γνώριμο καθώς είναι γνωστό ότι επίσης δεν μπορεί να συγκρατεί τα νεύρα του) να βιώνει την απόλυση από τη δουλειά του λίγο πριν βγει στη συνταξιοδότηση και συγχρόνως τη ντροπιαστική διαδικασία ενός επεισοδιακού διαζυγίου που συνοδεύεται από ασφαλιστικά μέτρα από την πλευρά της πρώην συζύγου του. Το πρωινό μποτιλιάρισμα είναι απλώς το σκηνικό που θα φέρει την «κακιά» στιγμή στη ζωή δύο ταλαιπωρημένων ανθρώπων. Το «Unhinged» του άγνωστου Γερμανού Ντέρικ Μπόρτε («American dreamer») μπορεί να θεωρηθεί μια ταινία που βρίσκεται σε διάλογο με την παραγνωρισμένη ταινία του Σουμάχερ και τολμά να βάλει δίπλα στο κομμάτι της σύγχρονης εφιαλτικής καθημερινότητας τα ψήγματα ενός σαθρού και άδικου πολιτικού συστήματος. Τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ που μιλούν για «κατακόρυφη αύξηση του στρες» στους πολίτες με αφορμή «ανισότητες που μας εξωθούν στα άκρα» φυσικά και προσφέρουν την πρώτη ύλη για να οδηγηθεί ο προβληματισμός του σεναρίου από τα επίπεδα της μελέτης της ανθρώπινης ψυχολογίας σε εκείνα της ιχνηλάτησης της πολιτικής ανορθογραφίας. Μην ξεγελιέστε όμως. Η «Έκρηξη θυμού» είναι ένα νευρώδες και σφιχτοδεμένο θρίλερ αστικού τρόμου, με διαρκή ένταση και ουκ ολίγες σκηνές ακραίας βίας, το οποίο θα σας κρατήσει γερά γαντζωμένους στις καρέκλες σας. Καλή προβολή και προσοχή όταν κορνάρετε στο αυτοκίνητο. Ποτέ δεν ξέρεις ποιος βρίσκεται μπροστά σου.