Η νέα ταινία του Λαβ Ντίαζ, «Γένος Παν», θα προβληθεί στο 11ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας που φέτος θα πραγματοποιηθεί online και δωρεάν
Το 11ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας, ο αγαπημένος θεσμός της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, παρουσιάζει σε πρώτη πανελλαδική προβολή τη νέα ταινία του Λαβ Ντίαζ, Γένος Παν (Lahi, Hayop και στα αγγλικά Genus Pan). Η ταινία, πριν μερικές εβδομάδες απέσπασε το βραβείο σκηνοθεσίας στο τμήμα «Ορίζοντες» στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας.
Ο σπουδαίος δημιουργός από τις Φιλιππίνες, συμμετέχει στο Διεθνές Διαγωνιστικό Πρόγραμμα της 11ης διοργάνωσης της Ταινιοθήκης, το οποίο περιλαμβάνει εννέα ταινίες σκηνοθετών οι οποίοι πειραματίζονται με νέες μορφές αφήγησης.
Το Φεστιβάλ επιστρέφει για πρώτη φορά διαδικτυακά και δωρεάν με δεδομένες τις πρωτόγνωρες συνθήκες που διαμορφώθηκαν λόγω της πανδημίας, Το 11 ο ΦΠΚΑ ONLINE EDITION θα διεξαχθεί στις 16-26 Οκτωβρίου 2020 μέσω της πλατφόρμας του Festival Scope και Shift72, φιλοδοξώντας να αναδείξει ό,τι πιο φρέσκο και ρηξικέλευθο συμβαίνει στον παγκόσμιο κινηματογράφο. Η πλατφόρμα θα ανοίξει στις 16 Οκτωβρίου. Στην ιστοσελίδα του Φεστιβάλ θα βρείτε σύντομα τα πάντα για την διοργάνωση.
@ Ταινιοθήκη της Ελλάδος
Η καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Μαρία Κομνηνού, δίνει σήμερα μια πρώτη γεύση του φετινού, εξαιρετικά πλούσιου προγράμματος, το οποίο θα έχετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε από την ασφάλεια του σπιτιού σας.
Το Γένος Παν (μυθοπλασία, 157’, 2020, Φιλιππίνες), είναι γυρισμένο ασπρόμαυρο, στη γλώσσα Ταγκαλόγκ. Πρωταγωνιστούν τρεις παράνομοι ανθρακωρύχοι οι οποίοι ταξιδεύουν πίσω στο νησί τους μετά από μήνες μόχθου σε σκληρές συνθήκες. Με τα χρήματα που κέρδισαν με τη επίπονη δουλειά τους, διέσχισαν τη θάλασσα, τα βουνά και το δάσος μέχρι που έφτασαν στον προορισμό τους. Ή μήπως δεν έφτασαν πραγματικά στο καταραμένο νησί τους;
Ο 62χρονος Λαβ Ντίαζ (Φιλιππίνες, 1958), σκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός, μοντέρ,
διευθυντής φωτογραφίας, συνθέτης, ηθοποιός και ποιητής, έγινε διεθνώς γνωστός μέσω της
τριλογίας του για τις Φιλιππίνες: “West Side Kid” (2001), “Evolution Of A Filipino Family” (2004) και “Heremias” (2006). Με ανεξάρτητες μεθόδους παραγωγής, οι ταινίες του Ντίαζ, συνήθως πολύ μεγάλης διάρκειας, αντικατοπτρίζουν τις ζωές των Φιλιππινέζων και υπαινίσσονται ότι η σωτηρία είναι δυνατή μέσω των κοινωνικών αγώνων.
Ο Λαβ Ντίαζ είναι μια εμβληματική μορφή του παγκόσμιου κινηματογράφου. Οι ταινίες του έχουν κερδίσει τα σημαντικότερα βραβεία στα μεγαλύτερα φεστιβάλ του κόσμου. Ενδεικτικά, το 2008 το “Melancholia”, διάρκειας 8 ωρών, κέρδισε το βραβείο Horizons στο Φεστιβάλ της Βενετίας ενώ το 2014, η ταινία του “From what is before" απέσπασε την Χρυσή Λεοπάρδαλη στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο. Μόνο μέσα στο 2016, ο σκηνοθέτης κέρδισε την Αργυρή Άρκτο στο Φεστιβάλ του Βερολίνου με το 8ωρης διάρκειας “A Lullaby to the Sorrowful Mystery” και το Χρυσό Λέοντα στη Βενετία με το “Α Woman who Left”.
Το Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας παρουσίασε σε ελληνικές πρεμιέρες, τη σχεδόν 6ωρη ταινία “Απ’ Ό,τι Ήταν Πριν” το 2014 και την 4ωρη ταινία του “Το Κυνήγι Του Διαβόλου”, το 2018.
Η κοινή ονομασία του «γένους Παν (Pan)» είναι «Χιμπατζής». Όπως άλλωστε σημειώνει για την ταινία του ο Λαβ Ντίαζ, με αφορμή την προβολή της στη Μόστρα, «ήθελα πάντα να κάνω μια ταινία για τα ζώα. Αλλά για τον άνθρωπο ως ζώο. Γιατί όλη του τη ζωή, εδώ που τα λέμε, σαν ζώο συμπεριφερόταν… Αν και θεωρούμαστε το πιο εξελιγμένο είδος, ακόμα διατηρούμε την συμπεριφορά του χιμπατζή».
Αν και οι ταινίες του Ντίαζ, έχουν σαν αφετηρία τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες και την ακραία κοινωνική διαστρωμάτωση της χώρας του, τελικά τις υπερβαίνουν, και το αποτέλεσμα είναι ένας βαθιά οικουμενικός κινηματογράφος που μιλά στο νου και την καρδιά και δικαίως τον κατέταξε σε έναν από τους κορυφαίους δημιουργούς του καιρού μας.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
15°
