Κριτική ταινίας: Vivarium

Νεαρό ζευγάρι αναζητά το σπίτι των ονείρων του και παγιδεύεται σε ένα λαβύρινθο με ολόιδια, άδεια σπίτια από τον οποίο δεν φαίνεται να υπάρχει καμία διέξοδος. Οι μέρες περνούν ολόιδιες και δίχως ορατό σκοπό ώσπου μια μέρα βρίσκουν στην εξώπορτα ένα κουτί με ένα μωρό και τη γραμμένη επιγραφή «Μεγαλώστε το για να απελευθερωθείτε».

Το σουρεαλιστικό μυστήριο με το οποίο δένεται η μοίρα των ηρώων είναι βγαλμένο από τη «Ζώνη του λυκόφωτος» (για τους παλιούς) και το «Black mirror» (για τους νεότερους). Ο άγνωστος Φίνεγκαν είναι ξεκάθαρο ότι θέλει να φτιάξει μια αλληγορία για το παρόν και το μέλλον κάθε ζευγαριού που κάνει σχέδια για την επόμενη μέρα χωρίς να ξέρει (αφελώς σύμφωνα με το δημιουργό) τι θα του ξημερώσει. Ατμόσφαιρα τρόμου, θρίλερ επιστημονικής φαντασίας –το παιδί που μεγαλώνει με αφύσικα ταχύτατο ρυθμό δεν είναι σίγουρα άνθρωπος– αλλά και μια αδυσώπητη κοινωνική ματιά πάνω στις συμβάσεις μιας καθημερινότητας που δαιμονοποιείται με υπερβολές και σχετικά εύκολα κλισέ. Δεν είναι άσχημο το φιλμ, συντηρεί με άνεση και αποτελεσματικότητα το σασπένς ενώ οι πιο δυνατές στιγμές του περιέργως δεν έχουν να κάνουν με το κομμάτι του φανταστικού (παρότι το μυστήριο της ταυτότητας τόσο του παιδιού όσο και του αγνώστου που τους προμηθεύει με τρόφιμα κρατιέται σε υψηλό βαθμό) αλλά με τη σχέση του ζευγαριού που περνά από όλες τις φάσεις: μετά τον έρωτα και την τρυφερότητα έρχεται η απόσταση, η αποξένωση και στο τέλος η εγκατάλειψη.

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Λόρκαν Φίνεγκαν
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Ίμογκεν Πουτς, Τσέσι Άιζενμπεργκ, Μόλι Μακ Καν