Η Δίκη των 7 του Σικάγου: Το νέο πολιτικό θρίλερ του Άαρον Σόρκιν

«Η Δίκη των 7 του Σικάγου» είναι η νέα ταινία του Άαρον Σόρκιν, και είναι ένα ακόμα καυστικό πολιτικό θρίλερ από τον μάστερ του είδους. Ακολουθεί τα πραγματικά γεγονότα του 1968, όπου κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου των Δημοκρατικών στο Σικάγο, οι αντιπολεμικές διαδηλώσεις στους δρόμους για όσα συμβαίναν στο Βιετνάμ πήραν μεγάλες διαστάσεις και η κυβέρνηση του Λίντον Τζόνσον έδωσε το σήμα για πλήρη καταστολή - κάτι που τις μεταμόρφωσε σε εξέγερση. Επί πέντε μέρες και πέντε νύχτες, το Σικάγο καιγόταν.

Οι οργανωτές της διαδήλωσης – συμπεριλαμβανομένων των Έιμπι Χόφμαν (Σάσα Μπάρον Κοέν), Τζέρι Ρούμπιν (Τζέρεμι Στρονγκ), Τομ Χέιντεν (Έντι Ρεντμέιν), και Μπόμπι Σιλ (Γιάχια Αμπντούλ-Μάτιν ΙΙ) – κατηγορήθηκαν πως συνωμότησαν και υποκίνησαν την εξέγερση, και η δίκη που ακολούθησε είναι μία από τις πιο διαβόητες στην ιστορία.

Το Χρονικό των Γεγονότων
Μάρτιος 1965
Η εμπλοκή των ΗΠΑ στον Πόλεμο του Βιετνάμ κλιμακώνεται με την έναρξη της Επιχείρησης Rolling Thunder, μιας βαθμιαίας και παρατεταμένης εναέριας βομβαρδιστικής αποστολής ενάντια στο Βόρειο Βιετνάμ. Περίπου 3500 πεζοναύτες κατατάσσονται υπό τις διαταγές του Προέδρου Λίντον Τζόνσον.  

28 Ιουλίου 1965
Σε μια τηλεοπτικώς μεταδιδόμενη ομιλία του, ο Πρόεδρος Τζόνσον ανακοινώνει πως αυξάνει τον αριθμό των αμερικανικών στρατευμάτων στο Νότιο Βιετνάμ κατά 50.000, με επιπλέον σχέδια να διπλασιάσει τη στρατολογία από 17.000 άντρες σε 35.000 κάθε μήνα. Αυτή η κίνηση πυροδοτεί μαζικές αντιδράσεις του κόσμου σε όλη τη χώρα και ξεσπούν διαδηλώσεις κατά του πολέμου.   

15 Οκτωβρίου 1966
Οι Μαύροι Πάνθηρες σχηματίζονται από τους Μπόμπι Σιλ και Χιούι Νιούτον στο Όκλαντ της Καλιφόρνια. Πρόκειται για μια επαναστατική ομάδα, αρχικά σχηματισμένη ως μια αμυντική οργάνωση που είναι ενάντια στην αστυνομική βία κατά των μαύρων Αμερικανών.

Τέλη του 1966
Ο αριθμός των αμερικανικών στρατευμάτων στο Βιετνάμ ανέρχεται στους 385.000.

31 Μαρτίου 1968
Ο Πρόεδρος Τζόνσον ανακοινώνει πως δεν θα θέσει για υποψήφιος το προσεχές φθινόπωρο.

4 Απριλίου 1968
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζ., ο ηγέτης του κινήματος των πολιτικών δικαιωμάτων και ένθερμος υπερασπιστής της μη βίας, δολοφονείται στο Μέμφις του Τενεσί. Σε ένδειξη της θλίψης τους, χιλιάδες κόσμου διαμαρτύρονται στους δρόμους. Ξεσπούν ταραχές και επεισόδια σε μερικές από αυτές σε όλη τη χώρα, συμπεριλαμβανομένου του Σικάγου. Τα επεισόδια στο Σικάγο διαρκούν δυο μέρες με αποτέλεσμα να πεθάνουν 11 άνθρωποι, πολλοί να τραυματιστούν και αρκετοί να συλληφθούν.

11 Απριλίου 1968
Το Κογκρέσο ψηφίζει το Νόμο Rap Brown, έναν άκρως ενάντιο νόμο σε επεισόδια σε διαδηλώσεις.

27 Απριλίου 1968
Ο δημοκράτης Χιούμπερτ Χάμφρεϊ ανακοινώνει την υποψηφιότητά του για την προεδρία των ΗΠΑ.  

Καλοκαίρι του 1968
Πάνω από 1000 Αμερικανοί στρατιώτες συνεχίζουν να πεθαίνουν κάθε μήνα σε μία από τις πιο αιματηρές χρονιές του Πολέμου του Βιετνάμ.

6 Ιουνίου 1968
Ο Γερουσιαστής Ρόμπερτ Κένεντι, βασικός υποψήφιος των Δημοκρατικών, δολοφονείται στο Ξενοδοχείο Ambassador στο Λος Άντζελες, ύστερα από επικοινωνία με υποστηρικτές του.

Αύγουστος 1968
Ο δήμαρχος του Σικάγο Ρίτσαρντ Ντέιλι αρνείται να δώσει άδεια σε αντιπατριωτικές ομάδες που επιθυμούν να διαδηλώσουν στο Δημοκρατικό Διεθνές Συνέδριο. Στη συνέχεια, περικυκλώνει το Διεθνές Αμφιθέατρο, το μέρος του συνεδρίου, με συρματόπλεγμα και τοποθετεί 11.000 αστυνομικούς του Σικάγο και άλλους 6000 της Εθνοφρουράς του Ιλινόι σε επιφυλακή για τις επικείμενες διαδηλώσεις.

23 Αυγούστου 1968
Διάφορες αντιπολεμικές οργανώσεις συγκεντρώνονται στο Σικάγο σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον πόλεμο παρά τις παραινέσεις του δημάρχου Ντέιλι.

26 Αυγούστου 1968
Αρχίζει το Δημοκρατικό Διεθνές Συνέδριο. Ξεσπούν διαδηλώσεις και αψιμαχίες καθ’ όλη την εβδομάδα. 

28 Αυγούστου 1968
Δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώνονται στο Γκραν Παρκ για να διαδηλώσουν και έρχονται αντιμέτωποι με τις δυνάμεις της αστυνομίας και του στρατού. Τα επεισόδια αφήνουν πολλούς διαδηλωτές και αστυνομικούς τραυματισμένους, καθώς και πολλοί διαδηλωτές έχουν συλληφθεί. Ανάμεσα στους συλληφθέντες είναι οι Τομ Χέιντεν, Ρένι Ντέιβις, Έιμπι Χόφμαν, Τζέρι Ρούμπιν, Ντέιβιντ Ντέλινγκερ, Τζον Φρόινς και Λι Γουέινερ.

5 Νοεμβρίου 1968
Ο Ρίτσαρντ Νίξον εκλέγεται Πρόεδρος των ΗΠΑ.

20 Μαρτίου 1969
Οι 7 – μαζί με τον Μπόμπι Σιλ – καταδικάζονται σύμφωνα με το Νόμο Rap Brown για συνομωσία και υποκίνηση των ταραχών, μεταξύ και άλλων κατηγοριών.

24 Σεπτεμβρίου 1969
Αρχίζει η δίκη των 8 του Σικάγου.

6 Νοεμβρίου 1969
Ο Μπόμπι Σιλ απαλλάσσεται από τις κατηγορίες. Παραμένουν 7 κατηγορούμενοι.

18 Φεβρουαρίου 1970
Οι Γουέινερ και Φρόινς απαλλάσσονται από όλες τις κατηγορίες ενώ οι υπόλοιποι 5 κατηγορούμενοι κατηγορούνται για εμπλοκή σε υποκίνηση ταραχών. Τους επιβάλλεται ποινή φυλάκισης 5 ετών και πρόστιμο 5000 δολαρίων για τον καθένα ξεχωριστά.

21 Νοεμβρίου 1972
Το Εφετείο των ΗΠΑ ανατρέπει τις καταδίκες. Η υπόθεση δεν ήρθε στο προσκήνιο ποτέ ξανά.

Η Κατασκευή του Σεναρίου
Η ιδέα για τη «Δίκη των 7 του Σικάγου» ξεκίνησε πριν από 13 χρόνια όταν ο Στίβεν Σπίλμπεργκ κάλεσε στο σπίτι του τον Άαρον Σόρκιν (Ζήτημα Τιμής, Moneyball, Το Παιχνίδι της Μόλυ) με σκοπό να μιλήσουν για ένα project που είχε στο νου του ο πρώτος για να γράψει ο δεύτερος. Μόλις ο Σόρκιν άκουσε την ιδέα αυτή, είπε αμέσως στον Σπίλμπεργκ να τον υπολογίζει στο γράψιμο του σεναρίου. Ο Σόρκιν δεν άργησε να ξεκινήσει τη δική του έρευνα για τη διαβόητη αυτή συνομωσία.

«Όταν άρχισα την έρευνα, είχα στη διάθεσή μου το χειρόγραφο της δίκης, μερικά βιβλία για τα περιστατικά και τα επεισόδια και έναν αυτόπτη μάρτυρα, τον Τομ Χέιντεν. Αν και είχα μερικές πληροφορίες, δεν θεωρούσα πως ήταν αρκετές για να κάνω κάτι περισσότερο από μια δραματοποιημένη σελίδα της Wikipedia», λέει ο Άαρον Σόρκιν. Έχοντας ανάγκη από μερικές ουσιώδεις συμβουλές, ο Σόρκιν απευθύνθηκε στο φίλο του Πολ Γκρίνγκρας (Ματωμένη Κυριακή, Τζέισον Μπορν), ο οποίος του ζήτησε να τον επισκεφθεί στο Λονδίνο και να συζητήσουν για τις προοπτικές του σεναρίου. Συναντώντας τον Γκρινγκρας, ο Σόρκιν κατάφερε να ξεδιαλύνει τα πράγματα και να βρει αυτό που ήθελε. «Ο Πολ μου πρότεινε να εστιάσω στα αδέρφια», λέει ο Σόρκιν. Έτσι το σενάριο της ταινίας άρχισε να χτίζει τη δομή του.

Το 2007, ο Σόρκιν έστειλε ένα draft του σεναρίου στον Σπίλμπεργκ και τη DreamWorks. «Η απεργία του Σωματείου των Σεναριογράφων την επόμενη μέρα στάθηκε εμπόδιο σε αυτό, όπως επίσης και οι δεσμεύσεις μας σε άλλα project ανέβαλλαν τα σχέδια μου», λέει ο Σόρκιν.

Το 2017, ο Σόρκιν κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με την ταινία «Το Παιχνίδι της Μόλυ» και κερδίζει θερμή υποδοχή από κοινό και κριτικούς. Ο Σόρκιν καταφέρνει να πείσει, μεταξύ άλλων, και τον Σπίλπμπεργκ πως μπορεί να αναλάβει πια ο ίδιος τη σκηνοθεσία της ταινίας. «Δεν θα είναι ντοκιμαντέρ, δεν θα είναι δημοσιογραφία», λέει ο ίδιος. Η δύναμη του σεναρίου του Σόρκιν ήταν αρκετή να πείσει τους Μαρκ Πλατ (Η Γέφυρα των Κατασκόπων), Ματ Τζάκσον (Κρατικά Μυστικά), Στιούαρτ Μπέσερ (Το Παιχνίδι της Μόλυ) και Τάιλερ Τόμσον (American Made) να αναλάβουν την παραγωγή της ταινίας.

Ένα Κίνημα Διαμαρτυρίας
Τα γυρίσματα της ταινίας ξεκίνησαν στο Σικάγο στις 14 Οκτωβρίου 2019. Ο Σόρκιν με την ομάδα του – με επικεφαλής το διευθυντή φωτογραφίας Φαίδων Παπαμιχαήλ (Νεμπράσκα, Μνημείων Άνδρες, Κόντρα σε Όλα) – έκαναν αναπαράσταση των αντιπολεμικών διαδηλώσεων και των επακόλουθων επεισοδίων, τα οποία στάθηκαν ως οι βασικές κατηγορίες εναντίον των 7 του Σικάγου. Οι σκηνές των συγκεντρώσεων και των διαδηλώσεων γυρίστηκαν στο Γκραν Παρκ του Σικάγου απέναντι από το Ξενοδοχείο Χίλτον.

Για να στήσει κατάλληλα τις διαδηλώσεις, ο Παπαμιχαήλ πραγματοποίησε πρώτα εκτενή έρευνα στην τοποθεσία αυτή χρησιμοποιώντας φυτογραφίες αρχείου και υλικό από ντοκιμαντέρ και στη συνέχεια επισκέφθηκε ο ίδιος την τοποθεσία. Προς έκπληξή του, συνειδητοποίησε πως η βασική περιοχή δεν έχει αλλάξει πολύ από το 1968. «Υπάρχουν, φυσικά, μερικά νέα κτήρια, τα οποία είτε αποφύγαμε είτε διορθώσαμε στο  post-production», λέει ο Παπαμιχαήλ. «Σκοπός μου ήταν να το κάνω να μοιάζει αληθινό, όχι στυλιζαρισμένο».

Την επιμέλεια των αντίσκηνων των διαδηλωτών στο Γκραν Παρκ ανέλαβε ο υπεύθυνος σχεδιασμού παραγωγής Σέιν Βαλεντίνο (Νυκτόβια Πλάσματα).

Το μοντάζ της ταινίας επιμελήθηκε ο Άλαν Μπαουμγκάρτεν (Οδηγός Διαπλοκής, Trumbo), ο οποίος χρησιμοποίησε επιπλέον και αρχειακό υλικό από τις διαδηλώσεις του 1968. «Δεν ήταν στις αρχικές μας προθέσεις, το σκέφτηκε ο Άαρον κάποια στιγμή. Το αρχειακό υλικό που προσθέσαμε στην ταινία είναι σε ασπρόμαυρο. Εκείνη την εποχή υπήρχε φυσικά έγχρωμο, αλλά το αλλάξαμε εμείς σε ασπρόμαυρο στην πορεία του post-production», λέει ο ίδιος. Επιπλέον, χρησιμοποιήθηκε υλικό από την ταινία «Medium Cool» του Χάσκελ Γουέξλερ, η οποία διαδραματίζεται το καλοκαίρι του 1968 στο Σικάγο και το περιεχόμενό της είναι μυθοπλασία αλλά και ντοκιμαντέρ. Η ταινία υπήρξε πηγή έμπνευσης για τον Παπαμιχαήλ κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.

Η παραγωγή αναζήτησε πολλούς βοηθητικούς ηθοποιούς για να υποδυθούν τους διαδηλωτές στις συγκεντρώσεις, όπως επίσης συμμετείχε η αστυνομία του Σικάγο και η Εθνοφρουρά.

«Συνηθίζω να έχω χαρακτήρες που μιλούν σε μια αίθουσα, οι οποίοι έχουν ελάχιστη σχέση με τη δράση. Αυτή τη φορά, η ταινία έχει διαδηλώσεις. Έχει, επίσης, 11 βασικούς χαρακτήρες. Είμαι πολύ περήφανος γι’ αυτό», δηλώνει ο Σόρκιν.          

Από την 1^η Οκτωβρίου στους κινηματογράφους από την ODEON