Κριτική ταινίας: «Greenland: το τελευταίο καταφύγιο» (Greenland)

Κομήτης τεράστιων διαστάσεων πλησιάζει τη Γη και την απειλεί με αφανισμό. Ο Tζον (ο Μπάτλερ σε νέο γκριμάτσα-σόου) θα κάνει ό,τι μπορεί για να προστατέψει τη γυναίκα και το μικρό του γιο και να τους οδηγήσει στο ασφαλές καταφύγιο όπου θα επιβιώσουν οι λίγοι και τυχεροί. 

Σκηνοθέτης και σταρ είχαν συνεργαστεί και παλιότερα στο «Angel has fallen». To ύφος της καθωσπρέπει, καθηλωτικής «ταινίας καταστροφής» τηρείται με ευλαβική ακρίβεια: θεαματικές σεκάνς που κόβουν την ανάσα (δεκάδες κομμάτια του κομήτη σκάνε σε διάφορες επιφάνειες της υφηλίου εξαφανίζοντας πόλεις και χωριά) και στη μέση η προσπάθεια μιας χούφτας συνηθισμένων ανθρώπων να αποφύγουν το μοιραίο. Εφέ και ουμανισμός (στην πορεία ο Τζον και η οικογένειά του θα βιώσουν όλη την ανθρώπινη κακία αλλά και καλοσύνη) πάνε χέρι-χέρι σε μια καλογυαλισμένη περιπέτεια που ξεδιπλώνεται με άνεση αλλά και δίχως περαιτέρω εκπλήξεις, ενώ δεν λείπουν και οι πολιτικές μπηχτές περί «πλούσιων που επιλέχτηκαν για να επιβιώσουν λόγω χρήματος».