Κριτική ταινίας: Μια σφαίρα στην καρδιά (Une Balle au Coeur)

Για πρώτη φορά μετά το 1966 η ταινία –μόνη διεθνή παραγωγή που συμμετείχε η Τζένη Καρέζη­– προβάλλεται στη χώρα μας σε πλήρη ψηφιακή αποκατάσταση. Πρόκειται για ένα μετριότατο γαλλικό νουάρ που αναπαράγει χωρίς φαντασία τα γνώριμα κλισέ του είδους και θέλει να δώσει έμφαση στα υπαρξιακά, συναισθηματικά και κυρίως οικονομικά προβλήματα του ήρωα (ο Σάμι Φρέι ως κλώνος του Αλέν Ντελόν δεν βγάζει καμιά ένταση ή έστω μελαγχολία) αλλά τελικά όλα αυτά δεν μας αγγίζουν καθόλου καθώς μοιάζουν υπερβολικά στημένα και σοβαροφανή. Το φιλμ μοιάζει να μας αφορά μόνο για την παρουσία μιας ντουζίνας γνωστών ελλήνων πρωταγωνιστών και δευτεραγωνιστών (διαβάζεται και ως τεστ αναγνώρισης κάποιων, όπως πχ του Γιώργου Μαρίνου σε μια σκηνή κάπου στην αρχή του φιλμ), ενώ η «πολυδιαφημισμένη» ερμηνεία της Καρέζη είναι τραγική: ξεκινά με την όπισθεν –κακόγουστη η πρώτη της σκηνή στο μπαρ με μπρίο που θυμίζει περισσότερο  «Δεσποινίς διευθυντής» παρά «Λόλα»– στρώνει κάπως στο μεσοδιάστημα αλλά ποτέ δεν γίνεται αξέχαστη. Η μουσική και τα τραγούδια είναι του Μίκη Θεοδωράκη, ενώ τα περισσότερα γυρίσματα έχουν γίνει σε γειτονιές του Πειραιά και της Αθήνας.