Κριτική για τις νέες ταινίες της εβδομάδας | 3-9.9.2020

Οι Νέοι Μεταλλαγμένοι (The New Mutants) (**)
Σκηνοθεσία: Τζος Μπουν
Πρωταγωνιστούν: Μέισι Γουίλιαμς, Άνια Τέιλορ - Τζόι, Τσάρλι Χίτον, Aλις Μπράγκα, Μπλου Χαντ, Χένρι Ζάγκα

Μια ομάδα από τέσσερις νεαρούς μεταλλαγμένους κρατείται σε απομονωμένο ψυχιατρικό άσυλο –είναι οι μόνοι ασθενείς στο άδειο και τρομακτικό κτίριο που τους επιβλέπει η συγκρατημένα φιλική και απροσδιόριστα απειλητική Δρ Ρέγιες– μέχρι να μάθουν να διαχειρίζονται αποτελεσματικά τις υπερδυνάμεις τους. Ο ερχομός της ινδιανικής καταγωγής και επίσης μεταλλαγμένης Ντάνι θα προκαλέσεις διαφορές και εντάσεις στους υπολοίπους τροφίμους.

Τον Σεπτέμβριο του 1982 πρωτοκυκλοφόρησε το τεύχος της Marvel με τίτλο «The New Mutants». O αδόκιμος στο είδος αλλά φανατικός των κόμικς Τζος Μπουν (η μεγαλύτερη επιτυχία του το αισθηματικό μελό «Το λάθος αστέρι») επιχειρεί μια ριψοκίνδυνη και τολμηρή βουτιά στο παρελθόν των «X-Men». Δεν είναι άσχημη η προσπάθειά του με το συγκεκριμένο spinoff, αν και φαίνεται ξεκάθαρα ότι φόβισε τους παραγωγούς της Fox το αρχικό αποτέλεσμα, οδηγώντας σε συνεχείς αλλαγές γυρισμάτων ή ακόμη και σκηνών, αναβολές (αρχικά το φιλμ ήταν να βγει στις αίθουσες τον Απρίλιο του 2018) και ματαιώσεις λόγω της εξαγοράς της εταιρείας από τη Ντίσνεϊ. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ήρθε και ο κορωνοϊός για να τα τινάξει όλα στον αέρα. Μ’ αυτά και μ’ αυτά το φιλμ έκανε έξοδο στις ΗΠΑ μόλις το περασμένο τριήμερο και κατέκτησε την κορυφή του box office με το συμπαθέστατο, βάσει αναλογιών και εποχής, ποσό των 7,5 εκατομμυρίων δολαρίων – αν και οι φαν των «X-Men» μάλλον θα βγάλουν σπυράκια από όσα δουν. Οι «Νέοι μεταλλαγμένοι» ελάχιστη σχέση έχουν με την κόμικ, υπερηρωική και λαμπερή φινέτσα των «X-Men». Πρόκειται για ένα κλειστοφοβικό θρίλερ, με στοιχεία νεανικού –και γκέι– μελοδράματος, με έντονο μυστήριο από το παρελθόν των εφήβων και λίγη πολιτική αστερόσκονη που φέρνει στο νου αμέτρητα φιλμ από τη «Λάμψη» και τη «Φωλιά του κούκου» έως τον «Εφιάλτη με τις λεύκες» και το «The Breakfast club». Ποιος είπε ότι είναι κακό αυτό;

Η τέχνη της ενηλικίωσης (The King of Staten Island) (**)
Σκηνοθεσία: Τζαντ Απατόο
Πρωταγωνιστούν: Πιτ Ντέιβιντσον, Μαρίσα Τομέι, Μπιλ Μπερ, Μπελ Πόλεϊ, Ρίκι Βελέζ, Λου Γουίλσον

Ο 24χρονος Σκοτ που ζει με τη μητέρα του και τη μικρή αδελφή του στο Στάτεν Άιλαντ ονειρεύεται να ανοίξει το δικό του ρεστοράν που θα είναι παράλληλα και στούντιο για τατουάζ αλλά κανείς δεν ενθουσιάζεται με την ιδέα του («ποιος θέλει να βλέπει όταν τρώει βελόνες που χώνονται στο δέρμα»;). Οι μέρες περνούν μονότονα και βαρετά όταν έρχεται η στιγμή που η χήρα μητέρα του ανακοινώνει ότι γνώρισε έναν άντρα και η σχέση μοιάζει σοβαρή.

Η αλήθεια είναι ότι από τον Τζαντ Απατόου, τον ανανεωτή της αμερικανικής κωμωδίας με φιλμ σαν το «Με την πρώτη» και «Παρθένος ετών 40» περιμέναμε κάτι πιο κωμικό. Η αυτοβιογραφία του σταρ του Saturday Night Live, Πιτ Ντέιβιντσον, είναι τρυφερή κι έχει μεγάλο ενδιαφέρον που ενισχύεται από την πρωταγωνιστική παρουσία του ίδιου του σταρ στο ρόλο του Σκοτ. Ο Ντέιβιντσον φροντίζει να βάλει όση αλήθεια χρειάζεται στη ζωή του κινηματογραφικού alter ego του, ενός ρεμαλιού που ονειρεύεται να γίνει tattoo artist. Πρόκειται για μια ειλικρινή, ενίοτε συγκινητική (η ιστορία του πατέρα του), κατά στιγμές διασκεδαστική και ελάχιστα κωμική –αυτό μάλλον δεν ήταν στις προθέσεις του Απατόου– εξομολόγηση που όμως δεν έχει την σκηνοθετική υποστήριξη που απαιτείται. Είναι σαν να λέει ο κωμικός μπροστά στο κοινό την ιστορία της ζωής του και κυρίως της αναγκαστικής και μάλλον όχι ηθελημένης ενηλικίωσης του και ο Απατόου να χειροκροτεί με ενθουσιασμό. Παραβλέποντας δυστυχώς να κάνει τη δική του δουλειά.    

Όταν έγινα πλούσιος (Si Υo Fuera Rico) (*1/2)
Σκηνοθεσία: Αλβάρο Φερνάντεζ Αρμέρο
Πρωταγωνιστούν: Αλεξ Γκαρσία, Αντριάν Λάστρα, Αλεξάντρα Χιμένεθ, Τζορντί Σάντσεζ, Ντιέγκο Μαρτέν

Ο Σάντι δεν έχει στον ήλιο μοίρα: είναι άνεργος, άφραγκος και άστεγος καθώς η γυναίκα του τον χωρίζει και εκείνος  αναγκάζεται να κοιμάται στο βαν του. Όμως μια μέρα η τύχη του χαμογελά και κερδίζει στο λαχείο 25 εκατομμύρια ευρώ.

Πιασάρικη ιδέα που συντηρείται από όλα τα κλισέ του κόσμου και τις αναμενόμενες προκάτ σκηνές για να καταλήξει ο ήρωας στο πρωτότυπο συμπέρασμα ότι «το χρήμα δεν φέρνει ευτυχία». Μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει η μελέτη των χαρακτήρων. Τόση συσσωρευμένη ανοησία μέσω ξεπερασμένων προτύπων συμπεριφοράς είχαμε να δούμε από τις κακές ελληνικές κωμωδίες των 70ς. Θα γελάσεις φυσικά σε 2-3 σκηνές αλλά ως εκεί. Η ταινία πάντως έσκισε στην Ισπανία καθώς την είδαν πάνω από 2 εκατομμύρια θεατές.

ΑΚΟΜΗ

»»» Το «After 2: Μετά τη σύγκρουση» (After We Collided) (-) είναι το ερωτικό δράμα του Ρότζερ Καμπλ που αποτελεί συνέχεια του ομότιτλου young adult ρομάντζου που έσκισε πριν από ένα χρόνο και βασιζόταν στο best seller της Ανα Τοντ (για την ταινία δεν έγινε δημοσιογραφική προβολή).
»»» Το «Με Κομμένη την Ανάσα» (A Bout de Souffle) (*****) σκηνοθετικό ντεμπούτο του 30χρονου τότε (1960) Ζαν Λικ Γκοντάρ δεν υπάρχουν λόγια: κορυφαία στιγμή στην ιστορία της έβδομης τέχνης είναι ένα φιλμ που έσπασε τους κανόνες αφήγησης του παραδοσιακού σινεμά, συντελώντας τα μέγιστα στη γέννηση της Νουβέλ Βαγκ.
»»» Στη «Σαμπρίνα» (***1/2) του Μπίλι Γουίαλντερ η Όντρι Χέπμπορν διστάζει να διαλέξει μεταξύ Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ και Γουίλιαμ Χόλντεν. Σωστό.