Τον Αύγουστο του 2001 στην κωμόπολη Αλσίνα, που βρίσκεται κοντά στο Μπουένος Άιρες, μια παρέα φίλων σχεδιάζει την αγορά μιας παλιάς σιταποθήκης με σκοπό την ίδρυση ενός αγροτικού συνεταιρισμού. Ο ιδιοκτήτης της σιταποθήκης ζητά 250.000 δολάρια, εκείνοι καταφέρνουν να μαζέψουν γύρω στα 150.000 με τη συνδρομή φίλων και γειτόνων, αλλά λίγο πριν πάρουν το δάνειο που θα τους επιτρέψει να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους πέφτουν θύματα μιας διπλής γκαντεμιάς. Αφενός η χώρα πέφτει στη δίνη της σκληρής οικονομικής κρίσης του Δεκέμβρη του 2001 κι αφετέρου οι οικονομίες τους κάνουν φτερά λόγω της καλοστημένης κομπίνας ενός τραπεζίτη κι ενός δικηγόρου.
Η ταινία που χάρισε φήμη στον Σεμπαστιάν Μπορενστάιν ήταν «Η αγελάδα που έπεσε από τον ουρανό» του 2011 –είχε προβληθεί και στη χώρα μας- που αφορούσε σε μια ντελικάτη δραμεντί γύρω από την ξενοφοβία και τον ρατσισμό. Πέντε χρόνια μετά ο Μπορενστάιν με τον «Πιλότο» του και πρωταγωνιστή ξανά τον Ρικάρντο Νταρίν (τον οποίο συναντάμε και στη νέα του ταινία), καταπιάστηκε με μια σκοτεινή σελίδα της σύγχρονης ιστορίας της Αργεντινής. Οι «Ηρωικά χαμένοι» είναι ακόμη μια πολιτική ταινία που όμως απεχθάνεται την στράτευση και την καταγγελία. Ο σκηνοθέτης προάγει τον ανθρωπισμό, τη φιλοτιμία και τις ψύχραιμες απόψεις. Ειδικά όταν οι τελευταίες δένουν ιδανικά με το χιούμορ, ο στόχος έχει επιτευχθεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ταινία δεν έχει ξεκάθαρη πολιτική θέση ως προς τι έφταιξε και η λατινοαμερικανική χώρα οδηγήθηκε στο μάτι του κυκλώνα της οικονομικής κρίσης. Πολιτικοί, τραπεζίτες και δικηγόροι βρίσκονται στο εδώλιο του κατηγορουμένου με τους απλούς πολίτες να είναι τα πραγματικά θύματα αυτής της κατάστασης. Ο αφηγητής του φιλμ κάνει την αυτοκριτική του δίνοντάς μας τον ορισμό του βλάκα, του αφελή και του ευκολόπιστου. Συγχρόνως όμως μας ενημερώνει ότι δεν είναι και τόσο κακό να είσαι βλάκας αφού «οι βλάκες είναι άνθρωποι που σηκώνονται συνεχώς και δεν το βάζουν κάτω ποτέ». Κάπως έτσι η ταινία αφήνει στην άκρη το λάβαρο της επανάστασης και πιάνει την εργαλειοθήκη της ταινίας-κομπίνας με όχημα την εκδίκηση. Οι ήρωες, βλέποντας ότι δεν μπορούν να βρουν το δίκιο τους διά της νόμιμης οδού, σκαρφίζονται το τέλειο σχέδιο για να πάρουν πίσω τα κλεμμένα λεφτά. Το αν θα τα καταφέρουν ή όχι εξαρτάται από την αποφασιστικότητα, το ρίσκο αλλά και την ικανότητά τους να αντιγράψουν κατάλληλα τις ιδέες από το σινεμά (ειδική μνεία στο «Πώς να κλέψετε ένα εκατομμύριο δολάρια» με τους Πίτερ Ο’ Τουλ -Όντρει Χέπμπορν). Μέχρι τότε το κομμάτι της διασκέδασης για τον θεατή είναι απόλυτα εξασφαλισμένο και ενίοτε χορταστικό.
Η 40χρονη Τζούλια έχει πολλούς λόγους για να αισθάνεται δυστυχής. Ζει με έναν ανεπρόκοπο ζωγράφο σύντροφο και τον γιο του, στη δουλειά της –είναι υπεύθυνη μάρκετινγκ σε εταιρεία– δέχεται τη μια προσβολή μετά την άλλη με αποκορύφωμα την τοποθέτηση μιας 20χρονης influencer στη θέση προϊσταμένης της, οι σχέσεις με τις φίλες και την αδελφή της κυμαίνονται μεταξύ αδιαφορίας και εκμετάλλευσης και το χειρότερο είναι πως δεν μπορεί να χάσει αυτά τα παραπανίσια κιλά που την ταλαιπωρούν εδώ και μέρες! Ώσπου αποφασίζει να επισκεφτεί εναλλακτικό ψυχολόγο.
Στον άδικο κόσμο της Τζούλια η μόνη λύση είναι να αρχίζει να λέει ό,τι αισθάνεται. Η καταπίεση που υφίσταται λειτουργεί ως ένα μπλοκάρισμα των πραγματικών επιθυμιών της και η δυναμική αντίδραση είναι μονόδρομος πλέον για τη «φυλακισμένη Τζούλια». Ιταλική κωμωδία που παίζει έξυπνα με τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις και βγάζει γέλιο ακόμη κι όταν οι μονοδιάστατοι δεύτεροι ρόλοι γίνονται προβλέψιμα αντιπαθητικοί. Η πιο πετυχημένη πτυχή του φιλμ είναι η σάτιρα της γραφικής κοινότητας των influencers και του εθισμού στα μέσα μαζικής δικτύωσης καθώς και η κωμική ματιά πάνω στις μεθόδους εναλλακτικής ψυχολογίας και στους μηχανισμούς βελτίωσης της προσωπικής ζωής και της τόνωσης της αυτοεκτίμησης. Δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε πιο πετυχημένη επιλογή από εκείνη της θαυμάσιας Βαλεντίνα Λοντοβίνι στον ρόλο της Τζούλια.
Ο τραγικός έρωτας δύο κλοσάρ στο σύγχρονο Παρίσι που ετοιμάζεται να γιορτάσει τα 200 χρόνια από τη Γαλλική Επανάσταση, έχει ως βάση του την υπό ανακατασκευή παλιά γέφυρα του Pont Neuf που φιλοξενεί αστέγους κι ετοιμάζεται για τις εορταστικές εκδηλώσεις.
Ακόμη κι εκείνοι που δεν τρελαίνονται με το σινεμά του Λεό Καράξ αναγνωρίζουν τους «Εραστές» ως μια από τις πιο σημαντικές στιγμές του αντισυμβατικού και ασυγκράτητου έργου του. Μια ερωτική ιστορία –έστω και απελπισμένη ή κατάμαυρη– με φόντο το ρομαντικό και λαμπερό Παρίσι είναι από μόνη της μια παράδοξη συνθήκη που αξίζει να επισημανθεί. Ο σκηνοθέτης μέσω της σκληρής εικόνας θέτει ερωτήματα βαθιά ανθρώπινα και ουσιαστικά. Οι απόκληροί του, τούτοι οι σύγχρονοι Άθλιοι, είναι άνθρωποι που κάποτε είχαν φυσιολογικές ζωές. Η μουσικός, ο φύλακας, ο οικογενειάρχης ήταν άνθρωποι που είδαν κάποια στιγμή τη ζωή τους να αλλάζει και σταδιακά να καταστρέφεται. Ο αυθεντικός συναισθηματισμός του σεναρίου δεν επηρεάζει την ορθή κοινωνικοπολιτική κρίση και την ανυπέρβλητη ειρωνεία για τον εφησυχασμό των «κανονικών» ανθρώπων. Η σαρωτική παρουσία του Ντενί Λαβάν δίπλα στο ανθρώπινο ναυάγιο της μισότυφλης ζωγράφου της Μπινός προσθέτει στη φαρέτρα του σκηνοθέτη ένα σπάνιο όπλο το οποίο έκτοτε δεν θα εγκαταλείψει σχεδόν ποτέ καθώς Καράξ και Λαβάν θα συνεχίσουν για καιρό την ασυμβίβαστη κοινή πορεία.
»»» Η «Μουσική της ζούγκλας» (Junglebeat) (**) είναι η ιστορία φιλίας κάποιων ζώων στην ζούγκλα κι ενός εξωγήινου που τους χαρίζει το χάρισμα της ομιλίας. Διδακτικά μηνύματα περί διαφορετικότητας, μερικοί απολαυστικοί χαρακτήρες -ξεχωρίζει ο νευρικός σκαντζόχοιρος- και χιούμορ για θεατές κυρίως μικρών ηλικιών σε ένα καλοφτιαγμένο animation που αποτελεί διασκευή της διάσημης ομότιτλης τηλεοπτικής παιδικής σειράς.
»»» Το θρίλερ του Ντέιβ Φράνκο «Το σαββατοκύριακο των μυστικών» (Therental) (-) με πρωταγωνιστές τους Άλισον Μπρι και Νταν Στίβενς περιγράφει πώς το ξένοιαστο σαββατοκύριακο στην εξοχή για δύο ζευγάρια γίνεται σκόνη όταν εξωγενείς παράγοντες διεισδύουν στο απομονωμένο σπίτι που τους φιλοξενεί.
»»» Άλλη μια επανέκδοση για το καλοκαίρι είναι το «Στον καθρέφτη είδα τον δολοφόνο» (***): Ο Γκάι Χάμιλτον διασκευάζει Άγκαθα Κρίστι και η Μις Μαρπλ της Άντζελα Λάνσμπερι προσπαθεί να καταλάβει ποιος είναι ο δολοφόνος μεταξύ ενός υπέρλαμπρου καστ που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τους Τόνι Κέρτις και Λιζ Τέιλορ.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
12°
