Κριτική για τις νέες ταινίες της εβδομάδας, 25 Ιουνίου - 1 Ιουλίου 2020: Διαρρήκτης υψηλής τέχνης, Ρουά Ματ, Γυναικεία υπόθεση, Νεντ Κέλι κι ακόμη 5 ταινίες
O Τζέιμς, ένας κυνικός και εγωπαθής κριτικός τέχνης, και η Μπερενίς, μια γοητευτική Αμερικανίδα που ταξιδεύει στην Ευρώπη, συναντιούνται τυχαία στο Μιλάνο σε μια διάλεξη που δίνει ο πρώτος γύρω από τη ζωή και το έργο ενός σκανδιναβού ζωγράφου. Η μεταξύ τους έλξη θα έχει και συνέχεια καθώς ο Τζέιμς θα πάρει μαζί του την Μπερενίς σε βίλα της λίμνης Κόμο όπου έχει προγραμματισμένο επαγγελματικό ραντεβού με τον βαθύπλουτο συλλέκτη Τζόσεφ Κάσιντι. Ο τελευταίος θα ζητήσει από τον κριτικό να φέρει σε πέρας μια δύσκολη αποστολή που σχετίζεται με ακριβοθώρητο ζωγράφο ο οποίος έχει αποσυρθεί από την αγορά της μοντέρνας τέχνης και ζει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Η ταινία έχει μία από τις πιο δυνατές εισαγωγές που έχουμε δει τελευταία: ο Τζέιμς προβάρει την ομιλία του στο σπίτι με την αναγκαία θεατρικότητα την ίδια στιγμή που κάνει γυμναστική ή τρώει κάτι από το ψυγείο του. Τα όσα ρηξικέλευθα λέει («δεν υπάρχει τέχνη χωρίς τον ρόλο της κριτικής» επισημαίνει στο αποσβολωμένο κοινό και αποδεικνύει με αφοπλιστική αποφασιστικότητα το γιατί) έχουν μέσα τους τη δύναμη της υποβολής. Σε ένα έντεχνο, λειτουργικό και με συναισθηματική ένταση παράλληλο μοντάζ του συναρπαστικού πρώτου 15λέπτου του φιλμ, ο άγνωστος Τζουζέπε Καποτόντι του τηλεοπτικού «Suburra: Blood on Rome» διασκευάζει το ομώνυμο μυθιστόρημα του Τσαρλς Γουίλφορντ και κατορθώνει να ανεβάσει κατακόρυφα την θερμοκρασία. Το ζητούμενο πλέον είναι να διατηρήσει στο ίδιο ή κοντινό επίπεδο το ενδιαφέρον του θεατή. Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι έχει ταιριαστό δέσιμο: ο δανός Κλες Μπανγκ του «Square» αλλά και του τηλεοπτικού «Δράκουλα» διαθέτει τον κυνισμό που απαιτεί ο ρόλος του ενώ η αμφισημία της πιο εύθραυστης αλλά και αυθεντικής Μπερενίς –η θαυμάσια Ελίζαμπεθ Ντεμπίκι («Οι χήρες»)– προσφέρει τις πιο ανθρώπινες και τρυφερές στιγμές του φιλμ. Όμως εκεί που η ταινία απογειώνεται είναι οι δύο-τρεις σκηνές που εμφανίζονται τα δύο ιερά τέρατα. Ο Μικ Τζάγκερ είναι ο στυγνός συλλέκτης αλλά και περιπαικτικός διαβολάκος που δεν αφήνει τίποτα στην τύχη ενώ ο Ντόναλντ Σάδερλαντ τοποθετεί τα καίρια ερωτήματα γύρω από τη σχέση ζωής και έργου του καλλιτέχνη στις σωστές βάσεις και με σύμμαχο του κάποιες εκκεντρικές συνήθειες (βάζει τον ήρωα να καλύψει με διπλό μακροβούτι την απόσταση της πισίνας για να του δώσει συνέντευξη) κατορθώνει να καθορίσει την πλοκή γύρω από το δικό του ιδεόγραμμα. Όλα λοιπόν είναι άψογα δομημένα στο φιλμ; Δυστυχώς όχι. Σε μια απόπειρά του να προσδώσει στοιχεία μοντερνισμού και απέραντου μηδενισμού στο φιλμ ο σκηνοθέτης παρουσιάζει χτυπητές αδυναμίες στην πιο ακατάλληλη στιγμή. Η κορύφωση του θρίλερ/δράματος γίνεται με τόσο άγαρμπο και άκομψο στιλ που αναρωτιέσαι αν το εξαιρετικό πρώτο μέρος και το μετριότατο δεύτερο γυρίστηκαν από το ίδιο πρόσωπο.
Ο 8χρονος σκακιστής Φαχίμ φτάνει στο Παρίσι από το Μπαγκλαντές με τον πατέρα του. Η αίτησή τους για άσυλο απορρίπτεται και θεωρούνται λαθρομετανάστες που απειλούνται με απέλαση. Ένα τυχαίο περιστατικό φέρνει κοντά τον Φαχίμ με έναν κορυφαίο, εκκεντρικό Γάλλο προπονητή σκακιού, που τον διδάσκει δίνοντας σκοπό στη ζωή του.
Η ιστορία του νεαρού σκακιστή Φαχίντ Μοχάμαντ είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα. Η πλοκή του φιλμ ακολουθεί τη λογική της χαρμολύπης, με σκοπό να μην αφήσει ποτέ το έργο να γίνει μελό αλλά ούτε και ανάλαφρο. Η παρουσία του Ζεράρ Ντεπαρντιέ στο ρόλο του αυθεντικού δασκάλου σκακιού είναι εγγύηση για τις πιο πιασάρικες –αλλά και κωμικές– σκηνές του φιλμ με τους αγώνες σκακιού να χρησιμοποιούνται ως παραβολές για τη ζωή. Φυσικά στον πατέρα του ήρωα που σχεδιάζει να φέρει κοντά τους και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας σε σύντομο χρονικό διάστημα, πέφτει το βάρος της συναισθηματικής σκληρότητας μιας ιστορίας απλουστευμένης σε υπερβολικό βαθμό.
Με τους συντρόφους τους να υπηρετούν στο Αφγανιστάν, μια παρέα γυναικών δημιουργούν μια χορωδία που γίνεται πρώτο θέμα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Άλλη μια ιστορία βασισμένη σε αυθεντικά συμβάντα, με την δημιουργία της ομάδας τραγουδιού των συζύγων βρετανών στρατιωτών που υπηρέτησαν στο Αφγανιστάν (ένας πόλεμος με περισσότερα θύματα για τους βρετανούς από ότι τα Φόκλαντς ή το Ιράκ) να θυμίζουν κάπως μια άλλη ταινία του Κατανέο, το «Άντρες με τα όλα τους». Θέμα του φιλμ είναι ο πλουραλισμός των συναισθημάτων που γεννιέται στις ανήμπορες γυναίκες με το κωμικό χάρισμα του Κατανέο να δίνει το σύνθημα για μια σειρά σπαρταριστών σκετς (οι διάλογοι μεταξύ των ηρωίδων είναι σπαρταριστοί αντλώντας έμπνευση από την ποπ κουλτούρα) αλλά και να χαμηλώνει το βλέμμα όταν η ιστορία πηγαίνει σε βαθιές συγκινητικές καταστάσεις όπως εκείνη της απώλειας του παιδιού της Κριστίν Σκοτ Τόμας.
Νεντ Κέλι: Ο Νο. 1 Καταζητούμενος (True History of the Kelly Gang) **½ Σκηνοθεσία: Τζάστιν Κέρζελ
Πρωταγωνιστούν: Τζορτζ ΜακΚέι, Εσι Ντέιβις, Νίκολας Χουλτ, Τσάρλι Χάναμ, Ράσελ Κρόου
Η ιστορία του Νεντ Κέλι, διαβόητου κακοποιού που ήταν για χρόνια καταζητούμενος από το βρετανικό στρατό στην αποικιακή Αυστραλία των τελών του 19ου αιώνα, παρότι στην αρχή του φιλμ υπογραμμίζεται ότι «τίποτα από όσα δείτε δεν είναι αλήθεια».
Η παραπάνω φράση ξενίζει αρχικά αλλά στη συνέχεια καταλαβαίνουμε τη σκοπιμότητά της. Πρόκειται για το νοσηρό, γκροτέσκο και ωμό χρονικό εγκλήματος ενός αμφιλεγόμενου προσώπου (για πολλούς Aυστραλούς είναι ο ρομαντικός λαϊκός ήρωας που σκοτώθηκε άδοξα στα 26 του χρόνια) από τον σκηνοθέτη του πρόσφατου «Μάκμπεθ» όπου και εκεί η απύθμενη βία είχε τον πρώτο λόγο. Δεν είναι φιλική προς τον μέσο θεατή η ταινία (υπάρχουν στιγμιότυπα που σου σηκώνεται η τρίχα από την ωμότητα και το αίμα) αλλά θα αποζημιώσει εκείνους που γουστάρουν τα εκκεντρικά –σε αρκετές στιγμές έχει ιστορική πιστότητα: από τα φουστάνια που φορούσαν τα μέλη της συμμορίας του Κέλι έως τις τενεκεδένιες μάσκες– ενώ υπάρχουν εικόνες που διανθίζονται από ένα πειραγμένο, νοσηρό λυρισμό που ενισχύεται από το εκθαμβωτικό τοπίο της απόκοσμης Αυστραλίας.
ΑΚΟΜΗ
▶ Τα «Πουλιά στον Αέρα» (Le Dindon) (**) του Ζαλίλ Λεσπερ με τον Ντάνι Μπουν είναι μια παλιομοδίτικη γαλλική κωμωδία ερωτικών ηθών που βασίζεται σε ένα έργο του Φεϊντό κι έχει ως θέμα της τις ερωτικές απιστίες κάποιων παντρεμένων.
▶ To ντεμπούτο της Αμερικανίδας Ντανιέλ Λέσοβιτς «Σταθμός: Νέα Υόρκη» (Port Authority)(**) περιγράφει τις περιπέτειες ενός μοναχικού νέου στην αφιλόξενη Νέα Υόρκη.
▶ Το «Ένα ψάρι που το Ελεγαν Γουάντα» (A Fish Called Wanda)(****) του Τσαρλς Κράιτον με τους Τζον Κλιζ, Κέβιν Κλάιν και Τζέιμι Λι Κέρτις είναι ο ορισμός της καταιγιστικής κωμωδίας που δεν αφήνει τίποτα όρθιο.
▶ Από τις πιο φημισμένες περιπέτειες του ντετέκτιβ Ηρακλή Πουαρό το «Εγκλημα Κάτω από τον Ηλιο» (Evil Under the Sun) (***) του Γκάι Χάμιλτον με σούπερ καστ - Πίτερ Ουστίνοφ, Νίκολας Κλέι, Τζέιμς Μέισον, Τζέιν Μπίρκιν, Μάγκι Σμιθ- είναι ένα απολαυστικό whodunit.
▶ Το αριστουργηματικό θρίλερ «Μετά τα Μεσάνυχτα» (Don't Look Now) (****½) του Νίκολας Ρεγκ φέρνει την κρίση ενός ζευγαριού (οι Σάδερλαντ - Κρίστι ζευγάρι τότε και στην ζωή με μια αξεπέραστη ερωτική σκηνή) με αφορμή τον χαμό του παιδιού του σε ένα λυτρωτικό (;) ταξίδι στη Βενετία που θα δοκιμάσει όλες τις βεβαιότητες της ζωής του.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
10°
