Κριτική ταινίας: Το βαμμένο πουλί (The Painted Bird)

Ανατολική Ευρώπη στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι γονείς ενός εξάχρονου εβραιόπουλου το στέλνουν να ζήσει με τη θεία του στην επαρχία για να γλιτώσει από τους ναζί. Όταν όμως η ηλικιωμένη γυναίκα πεθαίνει, το αγόρι θα πρέπει να επιβιώσει ολομόναχο σε μια αδυσώπητη εποχή.

Η τρίτη ταινία του Τσέχου Βάκλαβ Μαρχούλ αποτελεί μια σοκαριστική διασκευή του ομότιτλου βιβλίου του Γιέρζι Κοζίνσκι. Οι δοκιμασίες που περνά ο μικρός ήρωας είναι όχι απλώς απερίγραπτες αλλά και τρομακτικά βίαιες. Το ασπρόμαυρο φιλμ ξεκινά δυνατά από το πρώτο κιόλας πλάνο, με το κάψιμο του ζωντανού λαγού από τα υπόλοιπα παιδιά που έχουν ξυλοφορτώσει τον «Εβραίο» για να πάρει το μάθημα του. Η συνέχεια δίνεται στο ίδιο τέμπο με τον φακό να γίνεται μάρτυρας της ανθρώπινης θηριωδίας αλλά και των λαϊκών προκαταλήψεων και δεισιδαιμονιών που θεωρούν τον μικρό Εβραίο ως πηγή όλων των κακών: από τις αρρώστιες των ζώων μέχρι τον άσχημο καιρό. Ο ωμός ρεαλισμός του φιλμ θυμίζει το αξεπέραστο αντιπολεμικό αριστούργημα του Κλιμόφ «Έλα να δεις», με τη διαφορά πως εδώ η εικόνα δεν μαλακώνει στιγμή, πλην του φινάλε όπου για μία και μοναδική φορά η ελπίδα μοιάζει να έχει θέση σε αυτό τον εφιαλτικό κόσμο.

Σκηνοθεσία: Βάκλαβ Μαρχούλ
Πρωταγωνιστούν: Πετρ Κότλαρ, Νίνα Σούνεβιτς, Στέλαν Σκάρσγκαρντ, Ούντο Κίερ, Χάρβεϊ Καϊτέλ, Γίτκα Τσαντσάροβα, Αλα Σακάλοβα, Μπάρι Πέπερ