Κριτική του Κωνσταντίνου Καϊμάκη για την ταινία «Η αλήθεια» (La Verite)
Όταν η φτασμένη γαλλίδα σταρ Φαμπιάν αποφασίζει να εκδώσει τα απομνημονεύματά της, η είδηση γίνεται πρώτο θέμα στα μέσα ενημέρωσης όλου του πλανήτη. Μάλιστα η σταρ ετοιμάζεται να γυρίσει νέα ταινία, με την κόρη - σεναριογράφο της να έρχεται να τη συναντήσει μετά από πολύ καιρό. Όμως, οι σχέσεις των δύο γυναικών δεν είναι και πολύ θερμές...
Ο ιάπωνας σκηνοθέτης Χιροκάζου Κόρε-εντα, που άφησε πέρυσι ανεξίτηλο το στίγμα του χάρη στους αριστουργηματικούς «Κλέφτες καταστημάτων», υπογράφει το πρώτο του μη ιαπωνικό φιλμ. Η επιλογή του όμως δεν δικαιώνεται. Αν και η ιστορία είναι σαφέστατα ταγμένη στο αυστηρό προκαθορισμένο σύμπαν του Ιάπωνα, που είναι χτισμένο γύρω από κάποιες εύθραυστες οικογενειακές σχέσεις –από τη δραματική «Ψευδαίσθηση» του 1995 έως τα κορυφαία «Κανείς δεν ξέρει», «Πατέρας και γιος» και φυσικά τους «Κλέφτες καταστημάτων»– η ματιά του Κόρε-εντα δυστυχώς εδώ μοιάζει να είναι πιο θαμπή από ποτέ.
Ίσως φταίει η λάμψη της Κατρίν Ντενέβ που δεν του επιτρέπει να μπει βαθιά στο μυαλό και την ψυχοσύνθεση της ηρωίδας του. Ίσως ακόμη ο σκηνοθετικός δισταγμός του να οφείλεται στο ολοφάνερο δέος του απέναντι στο γαλλικό σινεμά. Όπως και να ’χει η αλήθεια είναι πως το φιλμ –το οποίο αποτελεί έναν συμπαθητικό αλλά ανώδυνο σαρκασμό για το σταρ σίστεμ και τους εκκεντρικούς ηθοποιούς– δεν καταφέρνει ποτέ να βρει απόλυτα τον στόχο του. Έχει κάποια διασκεδαστικά ιλαροτραγικά επεισόδια, πετυχαίνει σε αρκετά σημεία να είναι εκφραστικό ή συναισθηματικό, δίνει εύστοχα την ανταγωνιστική σχέση των δύο γυναικών με τη χημεία των Ντενέβ - Μπινός να λειτουργεί απρόσμενα ρεαλιστικά. Αλλά ως εκεί.
Με την «Αλήθεια» αποδεικνύεται ότι ο Κόρε-εντα δεν μπορεί να ενσωματώσει σε μια ξένη (στα γυρίσματα στη Γαλλία είχε διερμηνέα που τον βοηθούσε στη διεύθυνση των ηθοποιών) παραγωγή τις βασικές του ιδέες πάνω στην έννοια της οικογένειας. Η προβληματική του ξεφεύγει από τα γνωστά ουμανιστικά επίπεδά της και μεταλλάσσεται σε ένα πικρό σχόλιο για το τίμημα της επιτυχίας ή την αβάσταχτη μοναξιά των διασημοτήτων. Πάλι καλά που φρόντισε να ελαφρύνει κάπως το δράμα των δύο γυναικών, επιστρατεύοντας μερικές αιχμηρές και άκρως σινεφιλικές –όπως στη σκηνή που η Ντενέβ «αδειάζει» τον ηθοποιό γαμπρό της, που τον υποδύεται ο Ίθαν Χοκ– σεναριακές σφήνες, με τις οποίες εκτονώνεται η ένταση με απαράμιλλη δεξιοτεχνία και γαλλική… φινέτσα.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
18°
