Κινηματογραφος

Όλα τα βραβεία που πρέπει να πάρει το «The Irishman» (εννοείται με spoilers)

Αυτοί που θα την δούνε δεν θα πάθουν και τίποτα και αυτοί που δεν θα τη δούνε δεν θα χάσουν απολύτως τίποτα

41586-784579.jpg
Μάνος Βουλαρίνος
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
o-irlandes-netflix-1.jpg

The Irishman: Ο Μάνος Βουλαρίνος απονέμει 7 βραβεία στην ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε

Παρατηρώ πως, εδώ και δύο ή τρεις εβδομάδες, ο ενθουσιασμός που έδειχναν οι κριτικοί, που δεν έχουν δει (ή έχουν ξεχάσει) το The King of Comedy και τον Ταξιτζή, για το Τζόκερ, έχει δώσει τη θέση του στον ενθουσιασμό που δείχνουν οι κριτικοί για το The Irishman πράγμα που μάλλον σημαίνει ότι δεν έχουν δει (ή δεν θυμούνται) ούτε το Mean Streets, το Good Fellas ή το Casino.

Τον ίδιο ενθουσιασμό φαίνεται να μοιράζονται και οι επιτροπές των «σημαντικών κινηματογραφικών βραβείων» αλλά εδώ το «φαίνεται» δεν είναι υποχρεωτικό να κρύβει άγνοια ή αμνησία καθώς τα «σημαντικά κινηματογραφικά βραβεία» σπανίως έχουν να κάνουν με την τέχνη του κινηματογράφου και περισσότερο με politics (δεν γράφω «πολιτική» γιατί το μυαλό θα πάει κατευθείαν σε κομμάτα και δεν εννοώ ακριβώς αυτό).

Εγώ, μπορεί να μη συμμερίζομαι τον ενθουσιασμό των κριτικών ή των επιτροπών των «σημαντικών κινηματογραφικών βραβείων», αλλά πιστεύω πως το The Irishman είναι ταινία που της αξίζουν πολλά βραβεία. Αν λοιπόν ήταν στο χέρι μου, θα απένειμα στο έπος του Μάρτιν του Σκορσέζε τα έξης βραβεία:

- Βραβείο καλύτερου ξαναζεσταμένου φαγητού

Η ταινία είναι καλοφτιαγμένη. Πολύ καλοφτιαγμένη. Είναι καλοσκηνοθετημένη (αλoίμονο), καλοφωτογραφημένη και καλογραμμένη. Αλλά δεν υπάρχει ούτε ένα λεπτό των πρώτων τριών ωρών που να μην το έχουμε ξαναδεί (κυρίως από τον ίδιο τον Σκορσέζε) σε πολύ καλύτερη εκδοχή. Ή για να το πω με όση περισσότερη σαφήνεια μπορώ: πόσες καλομονταρισμένες σκηνές σε αργή κίνηση με (κόντρα στην εικόνα) μουσική υπόκρουση το Sleep Walk πρέπει να δούμε μέχρι να πούμε «φτάνει»;

- Βραβείο καλύτερου βαρετού φινάλε

Η μισή ώρα που δεν είναι μια από τα ίδια είναι και η πιο βαρετή της ταινίας, καθώς παρακαλουθούμε τους ήρωες μόνους, γερασμένους και φυλακισμένους να κάνουν ό,τι οι μόνοι, γερασμένοι και φυλακισμένοι μαφιόζοι (μάλλον) κάνουν: Τίποτα και μετά πεθαίνουν.

- Βραβείο καλύτερης απόπειρας «εξανθρωπισμού» τεράτων

Όπως συνήθως συμβαίνει με τις ταινίες για τη Μαφία, παρακολουθούμε επί ώρες τη ζωή αδίστακτων δολοφόνων. Και όπως συνήθως συμβαίνει στις ταινίες με τη Μαφία, ο όποιος ρεαλισμός (λέμε τώρα) χάνει κατά κράτος από τη γοητεία των ηθοποιών-σταρ. Οι Μαφιόζοι όχι μόνο δεν εμφανίζονται ως τα αντικοινωνικά τέρατα που ήταν (και είναι), αλλά ως άνθρωποι όπως όλοι εμείς που απλώς αντί να πηγαίνουν σε ένα γραφείο ή να σερβίρουν καφέ, αφήνουν ορφανά τα παιδιά όποιου έχει την ατυχία να μπει στον δρόμο τους. Κι έχουν και τη μορφή ενός σταρ του Χόλιγουντ. Φυσικά εδώ ο συναγωνισμός με το Τζόκερ είναι μεγάλος και το μόνο που μπορώ να ευχηθώ είναι να κερδίσει ο φρικτότερος.

- Βραβείο καλύτερου Μάικλ Κορλεόνε (από τον Νονό III)

Ο Αλ ο Πατσίνο παίζει τον Τζίμι τον Χόφα με τη γνωστή (και συχνά ευχάριστη) μανιέρα που απέκτησε από περίπου τα μέσα της δεκαετίας του 80: σαν κάποιον που το ζάχαρό του ανεβοκατεβαίνει απότομα με αποτέλεσμα τρομακτικές (και μάλλον γραφικές σαν παραλήρημα του Χίου) εκρήξεις θυμού. Το αποτέλεσμα είναι ένα (καθόλου δυσάρεστο κατά τα άλλα) παίξιμο που θυμίζει ελάχιστα την τρομερή ερμηνεία από τον πρώτο Νονό και πάρα πολύ την καρικατούρα από τον Τρίτο.

-Βραβείο καλύτερου ψηφιακού Ντε Νίρο

Η (μάλλον ατυχής) ιδέα ο τριανταπενταροσαραντάρης Ιρλανδός να ερμηνευτεί από τον ίδιο τον εβδομηνταπεντάρη Ντε Νίρο είχε ως αποτέλεσμα μια ψηφιακή επεξεργασία που με έκανε να ψάχνω το χειριστήριο του Playstation. Και αυτό δεν ήταν το μεγαλύτερο από τα προβλήματα της (μάλλον ατυχούς) αυτής ιδέας. Το μεγαλύτερο της πρόβλημα είναι αυτό που σίγουρα θα χαρίσει στο Irishman το επόμενο βραβείο:

- Βραβείο καλύτερου 40άρη με σώμα 70άρη

Το πρόσωπο του Ντε Νίρο ψηφιακά επεξεργασμένο μπορεί να τον έκανε να μοιάζει με τον ήρωα που μπορεί να έχει το GTA VI  (όταν βγει), αλλά το σώμα πώς να το επεξεργαστείς; Το αποτέλεσμα ήταν ένας σαραντάρης που κινείται και παίζει ξύλο με την ορμή και την ευλυγισία ενός εβδομηντάρη. Δηλαδή ένα αποτέλεσμα που κανείς θα μπορούσε να το πει συνολικό καθώς είναι και κωμικό και τραγικό μαζί. 

- Βραβείο καλύτερης ταινίας για όλους

Το The Irishman είναι πραγματικά μια ταινία για όλους: Αυτοί που θα την δούνε δεν θα πάθουν και τίποτα (είπαμε είναι πολύ καλοφτιαγμένη) και αυτοί που δεν θα τη δούνε δεν θα χάσουν απολύτως τίποτα. Ίσως να χάσουν τον Τζο Πέσι που πραγματικά κάνει κάτι ενδιαφέρον, αλλά όχι και τόσο ώστε να αξίζει αυτές τις τρεις ώρες επανάληψης (ακόμα και στο soundtrack δεν πρέπει να υπάρχει κομμάτι που δεν το έχουμε ξανακούσει σε ταινία) και τη μισή ώρα βαρεμάρας. Και μπράβο τους.   

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Τι θα δούμε στο 37ο Πανόραμα ευρωπαϊκού κινηματογράφου
Τι θα δούμε στο 37ο Πανόραμα ευρωπαϊκού κινηματογράφου

Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους

Ο Ντέιβιντ Λιντς ανακοίνωσε ανησυχητικά νέα για την υγεία του λόγω του καπνίσματος
Ο Ντέιβιντ Λιντς ανακοίνωσε ανησυχητικά νέα για την υγεία του λόγω του καπνίσματος

«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.