Κριτική ταινίας: Ζίζοτεκ (Zizotek)

Ο εννιάχρονος Ιάσονας προσπαθεί μάταια να φροντίσει την καταθλιπτική του μητέρα, όταν μια μέρα εκείνη τον εγκαταλείπει σε ένα πανηγύρι στη Βόρεια Ελλάδα. Ο φοβισμένος μικρός βρίσκει καταφύγιο σε μια καλύβα στο δάσος, όπου ζει ο μοναχικός Μηνάς.

Μια δυνατή, σκληρή αλλά και απέραντα τρυφερή ταινία που χρησιμοποιεί μια οικογενειακή τραγωδία ως όχημα για να ξεδιπλωθεί ένα αινιγματικό και παράδοξο παραμύθι γύρω από τη μοναξιά και την επίκληση για ουσιαστική επαφή και επικοινωνία. Ο ταλαντούχος σκηνοθέτης στη δεύτερη μόλις ταινία του μετά από το εικαστικό «Μαύρο λιβάδι» που επίσης διατηρούσε στενή επαφή με το μεταφυσικό και την φαντασία, φτιάχνει ένα κόσμο απειλής και κρίσιμων ηθικών διλημμάτων. Το «Ζίζοτεκ» διαθέτει μια καταπληκτική δραματική δυναμική που κρατά καλά κρυμμένα τα σκοτεινά μυστικά του μέχρι το θαυμάσιο και αποκαλυπτικό φινάλε. Σπουδαία η ερμηνεία του πιτσιρικά Αύγουστου Λάμπρου-Νεγρεπόντη.

Σκηνοθεσία: Βαρδής Μαρινάκης
Πρωταγωνιστούν: Πηνελόπη Τσιλίκα, Δημήτρης Ξανθόπουλος, Αύγουστος Λάμπρου-Νεγρεπόντης