Κριτική ταινίας: Οι Άγγελοι του Τσάρλι

Τέσσερις δυναμικοί Αγγελοι δουλεύουν για τον μυστηριώδη κύριο «Τσάρλι», όπου οι έρευνές του έχουν εξαπλωθεί παγκοσμίως. Έχοντας συγκεντρώσει τις πιο έξυπνες, γενναίες και εξαιρετικά εκπαιδευμένες γυναίκες ανά τον κόσμο ο Τσάρλι τις οδηγεί στις πιο απαιτητικές αποστολές.

Λίγο στιλ, μικρά διαλείμματα χιούμορ και μερικά ανούσια κοριτσίστικα κολπάκια κάνουν το reboot της Ελίζαμπεθ Μπανκς μια τόσο επιδερμική ματιά πάνω στο μύθο των τηλεοπτικών Άγγελων του Τσάρλι, ώστε η πρώτη κινηματογραφική τους σύσταση το 2000 διά χειρός ΜακΓκι και με τις Ντίαζ, Λου και Μπάριμορ στους βασικούς ρόλους, να μοιάζει συγκριτικά με ταινία μεγάλης κλάσης. Η άποψη της Μπανκς βέβαια δεν υπηρετεί κάποιο άλλο κριτήριο πέρα από αυτό της ψυχαγωγίας του θεατή. Αλλά ακόμη κι έτσι, εκείνη (η ψυχαγωγία, δηλαδή) δεν έρχεται αβίαστα καθώς απαιτείται πολλή υπομονή και καλή θέληση από πλευράς θεατή ώστε να βρει στις περιπέτειες των νέων Αγγέλων κάποια κινηματογραφική αξία που θα τον κάνει να προσπεράσει την απλοϊκή, προσχηματική και ανούσια δράση. Ξεχωρίζει η περσόνα της Στιούαρτ που έχει πάντως και τα πιο αβανταδόρικα όπλα, ντυσίματα και ατάκες σαν αυτές που σχετίζονται με την πλούσια καταγωγή της ηρωίδας της.