Οι προβολές σπουδαίων μουσικών film μόνο για μία μέρα, στα Village, συνεχίζονται. Για αυτόν το μήνα δείτε (και ακούστε) το καλύτερο live των INXS.
INXS, δηλαδή "in excess", δηλαδή «στα άκρα», μία pop rock υπερβολή που έκαναν τα ‘80ς αξέχαστα. Οι INXS ήταν ένα σούπερ γκρουπ από το Σίδνεϊ της Αυστραλίας που δημιουργήθηκε από τους αδερφούς Farriss το 1977. Ο Andrew Farriss ήταν ο βασικός συνθέτης και κιμπορντίστας του γκρουπ, ο Jon Farriss ήταν ο ντράμερ και ο Tim Farriss ήταν ο κιθαρίστας. Μαζί τους είχαν τον μπασίστα Garry Gary Beers, τον σαξοφωνίστα Kirk Pengilly και έναν ασυγκράτητο ερωτικό νάρκισσο ρόκερ για τραγουδιστή, τον (μακαρίτη) Michael Hutchence που έγραφε και τους στίχους – τους οποίους με τέτοια φυγόκεντρο δύναμη τραγουδούσε, ένας σίφουνας από μαλλιά, leather, λάμψεις και σεξ-απίλ κατά κύματα να ξεχύνεται από τη σκηνή και τις οθόνες. Ήταν η εποχή που το MTV βασίλευε και επέβαλλε μέσα σε μια νύχτα ονόματα, τάσεις, είδωλα.
Δεν ήταν ακριβώς ροκ. Είχαν την αυθάδεια και την κίνηση στους γοφούς του ροκ, αλλά έμπαιναν σαν λαίλαπα και στο χώρο του new wave και της pop, ακόμα και της χορευτικής funk, δημιουργώντας τραγούδια με τίτλους και ρεφρέν που σε άρπαζαν από το αυτί, μόλις ακούγονταν από τα FM και τα UHF, τις ultra high συχνότητες που τόσο ταίριαζαν με τον τραγανό, στακάτο ήχο τους.
Επί 20 χρόνια έδιναν κομμάτια όπως το Original Sin, το What You Need, το Need You Tonight, το Devil Inside, το Never Tear Us Apart, το Suicide Blonde και το New Sensation που ακόμα και σήμερα ακούγονται φρέσκα και δυναμικά στις ραδιοφωνικές συχνότητες και στα σαββατιάτικα πάρτι σε διαμερίσματα.
Τον Νοέμβριο του 1997, ο Hutchence αυτοκτόνησε. Κρεμάστηκε από τη ζώνη του – τι ειρωνικός θάνατος, με εκείνη τη ζώνη που φορούσε χαμηλά και σφιχτά στη λεκάνη του, που του έδινε βηματισμό και χορευτικές κινήσεις, όπως συνέβαινε από αρχής του ροκ’εν ρολ σε όλους τους τραγουδιστές του. Το γκρουπ συνέχισε, παρά το δυνατό πλήγμα, δοκιμάζοντας άλλους τραγουδιστές αλλά τίποτα δεν μπορούσε να αντικαταστήσει την απώλεια του Michael, στα μάτια του κοινού κυρίως που δεν μπορούσε να καταλάβει το γιατί ρε γαμώτο; Γιατί;
Γιατί να αυτοκτονήσει κάποιος στα 80s; Ήταν η εποχή της ευδαιμονίας και της ποπ.
Κανένας δεν καταλάβαινε τη σκοτεινιά που έκρυβαν οι στίχοι του Hutchence, κανένας δεν υποψιαζόταν ότι θα ερχόταν ένα τέτοιο αμήχανο τέλος.
Στις 11 Νοεμβρίου του 2012 οι INXS, σε μία εμφάνισή τους, δήλωσαν ότι αυτή ήταν η τελευταία.
Υπήρξε μία περίοδος που φαινόταν σαν το κοινό να ήθελε να ξεχάσει τους INXS. Η μουσική μπήκε σε άλλους στροβίλους, μπήκε σε άλλα πάρτι, όλα άλλαξαν απότομα… Και τώρα, σιγά σιγά, φαίνεται να εμφανίζονται νεότεροι, πιτσιρικάδες που, σκαλίζοντας τα βινύλια του μπαμπά τους, ανακαλύπτουν αυτό το γκρουπ. Η βελόνα ακουμπάει ξανά στα αυλάκια των δίσκων και «κάτι γαμάτο» αρχίζει να ξεχύνεται από τα ηχεία.
Οι INXS έρχονται, ξαφνικά, αυτόν τον Νοέμβριο, μόνο για μία μέρα να θυμίσουν τον διαχρονικό τους ήχο μέσα από 4K και Dolby Atmos και τεράστια οθόνη, στο πλαίσιο των ειδικών, μόνο για μία ημέρα στις περισσότερες των περιπτώσεων, μουσικών προβολών που λαμβάνουν χώρα στα Village Cinemas.
Οι κινηματογραφικές αυτές προβολές έχουν την άνεση της αίθουσας. Χωρίς την υπερένταση του live χώρου, την καταιγιστική αίσθηση της «εκεί» παρουσίας σου, μπορείς να απολαύσεις καλύτερα, με περισσότερη προσοχή τη μουσική, τις κινήσεις, τα κοντινά πλάνα, τις στιγμές που ίσως θα έχανες χαμένος μέσα σε μία αρένα.
Τουλάχιστον κάπως έτσι νοιώσαμε στις προβολές που έχουν προηγηθεί, των αντίστοιχων συναυλιών και ντοκιμαντέρ από καλλιτέχνες όπως οι: David Bowie, Nick Cave, Cure, Queen, Metallica, Justice, Iggy Pop, Roger Waters ενώ έπονται και νέες προβολές από Depeche Mode (21/11), Shakira και Slayer.
Η προβολή θα γίνει μόνο στις 27/11, σε Village Cinemas @ The Mall Athens, Village Cinemas @ Mediterranean Cosmos (Θεσσαλονίκη) και Village Cinemas Ρέντη στις 20:30 ταυτόχρονα.
Η συναυλία
Στο απόγειο της καριέρας τους, το 1991, με το άλμπουμ «Χ» να γίνεται πλατινένιο, διπλά πλατινένιο και να σαρώνει επί 8 μήνες παντού. Μόλις έχοντας κερδίσει δύο Brit Awards, οι INXS έπαιζαν σε γιγαντιαίες συναυλίες στην Αυστραλία, ήταν πρώτο όνομα στο Rock In Rio και ξεπουλούσαν παντού, όπου εμφανίζονταν στις ΗΠΑ. Το βράδυ της 13ης Ιουλίου 1991 όλα ήταν εκκωφαντικά λαμπερά και δυνατά. Ήταν μία νύχτα που τους απογείωσε «in excess» θα λέγαμε. Στο άκρο άωτο.
Είχαν περάσει 6 χρόνια από το Live Aid και πέντε χρόνια από την κοινή εμφάνιση με τους Queen στο στάδιο του Wembley. Τώρα, οι INXS έπαιζαν μόνοι τους στην τεράστια αυτή αρένα, μπροστά σε 73.791 φαν σε μαζική ευφορία. Η περιοδεία ονομαζόταν «Summer XS» και καταγράφτηκε σε φιλμ από τον David Mallet, μία ταινία-συναυλία με τίτλο «Live Baby Live».
Τώρα, μετά από 28 χρόνια, η ταινία αποκαταστάθηκε ψηφιακά (επεξεργασία που διήρκεσε 6 μήνες) και τώρα «τρίζει» από διαύγεια και καθαρό ήχο, σε ultra HD. Στην ταινία, μάλιστα, προστέθηκε και ένα «χαμένο κομμάτι», το Lately από το άλμπουμ «Χ».
Μπορείτε να πάρετε μία μικρή τζούρα από τη συναυλιάρα, στο trailer, εδώ.
Ή, απλά, μπορείτε να είστε στο Village, στις 27/11, στις 20.30 νταν.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
13°
