Χρήστος Στέργιογλου

Στην ταινία της Ελίνας Ψύκου «Η αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά» δεν υποδύεται απλά τον κεντρικό ήρωα, αλλά μεταμορφώνεται κυριολεκτικά σε αυτόν, σε μία ακόμη από τις σπουδαίες ερμηνείες στις οποίες μας έχει συνηθίσει.

Οι περισσότεροι ίσως τον ξέρουν από το θέατρο, όμως εδώ και αρκετά χρόνια ο Χρήστος Στέργιογλου έχει χτίσει μια εκλεκτική φιλμογραφία στο ελληνικό σινεμά. «Δύσκολοι αποχαιρετισμοί, ο Μπαμπάς μου», «Κυνόδοντας», «Άδικος Κόσμος» είναι μερικές μόνο από τις εμφανίσεις του, που τον μεταμόρφωσαν σε κάτι σαν ηθοποιό φετίχ της νέας γενιάς των Ελλήνων σκηνοθετών. Κι όχι μόνο, αφού η φήμη του ανοίγεται ήδη στο εξωτερικό. Στο φεστιβάλ Βενετίας φέτος τον είδαμε στο «Alienation» του Βούλγαρου Μίλκο Λαζάροφ, ενώ για την ερμηνεία του στην «Αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά» κέρδισε το βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας στο διεθνές διαγωνιστικό του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Στην ταινία της Ψύκου υποδύεται έναν παρουσιαστή της πρωινής τηλεοπτικής ζώνης που σκηνοθετεί την εξαφάνισή του προκείμενου να ανεβάσει τη θεαματικότητα της εκπομπής του, χτίζοντας με αξιοθαύμαστο τρόπο ένα χαρακτήρα που μοιάζει ικανός να γίνει κλασικός. Και που ήδη έχει ξεφύγει από τα στενά όρια της κινηματογραφικής του ύπαρξης.

---

Ποιος είναι ο Αντώνης Παρασκευάς; Πώς σου τον περιέγραψε η Ελίνα όταν για πρώτη φορά μιλήσατε για την ταινία και ποιος σου αποκαλύφθηκε να είναι όταν τον γνώρισες καλύτερα μέσα από τη δουλειά που έκανες για να τον δημιουργήσεις και τα γυρίσματα;

Είναι ένας διάσημος τηλεπαρουσιαστής που θέλει να είναι στην πρώτη γραμμή της τηλεθέασης και χρησιμοποιεί οποιοδήποτε μέσο γι’ αυτό το σκοπό. Η Ελίνα μού έδωσε το σενάριο, αμέσως είπα ναι και αρχίσαμε τη διαδικασία της προετοιμασίας. Κατάλαβα την έννοια της διασημότητας και τα λάθη που διαδέχονται το ένα το άλλο, όταν αυτό γίνεται αυτοσκοπός.

Το φιλμ θα έλεγε κανείς πως είναι μάλλον φειδωλό στην αποκάλυψη στοιχείων για τον Παρασκευά και την κατάστασή του. Οπότε πέφτει σε σένα ένα κομμάτι του βάρους του να χτίσεις μια μεγαλύτερη εικόνα για τον ήρωα. Πόσο εύκολο ήταν για σένα να το πετύχεις;

Προσπάθησα να υποστηρίξω τα «δίκια»του ήρωα. Υπήρχε απόλυτη σύμπνοια με την Ελίνα. Πάντα αυτό κάνω για όλους τους ήρωες που παίζω... έτσι οι «καλοί» φαίνονται «καλύτεροι» και οι «κακοί» «χειρότεροι». Εδώ η δυσκολία ήταν στο ότι ο Αντώνης Παρασκευάς δεν έχει συνείδηση των πράξεών του και δεν ανακαλύπτει ποτέ την πραγματική του ταυτότητα.

Μιλώντας γι’ αυτό, με ποιον τρόπο δουλέψατε τον ήρωα και την ερμηνεία του με την Ελίνα; Είχε από την αρχή μια ξεκάθαρη εικόνα γι’ αυτόν στο μυαλό της ή ήταν κάτι που βρήκατε μαζί;

Η Ελίνα είναι η δημιουργός του χαρακτήρα. Από εκεί και πέρα μοιραστήκαμε το παρελθόν του ήρωα και βαδίσαμε μαζί στο πως αυτός ο «φανταστικός» χαρακτήρας θα αποκτήσει σάρκα και οστά. Προσπάθησα να βάλω τις δικές μου οργανικές αντιδράσεις στα γεγονότα της ζωής του Αντώνη Παρασκευά, υποστηρίζοντας το δίκιο του και όχι κρίνοντάς τον.

Το φιλμ μιλά για κάποιον που έχει συνηθίσει να ζει τη ζωή του μπροστά στο κοινό. Προφανώς δεν είσαι ο πιο διάσημος παρουσιαστής της πρωινής τηλεοπτικής ζώνης αλλά, ως ηθοποιός, κάποιος που η δουλειά του είναι να στέκεται απέναντι στο κοινό, βρήκες κάποια κοινά σημεία. Είτε ναι είτε όχι, το να βρίσκεις ένα κοινό έδαφος με τους ήρωες που υποδύεσαι είναι κάτι που σε ενδιαφέρει; Σε βοηθά ή σου είναι αδιάφορο;

Αυτό που προσπαθώ να κάνω στη δουλειά μου είναι να ζω αυτό που μου συμβαίνει τώρα και να του δίνω την αξία που ακριβώς έχει. Για εμένα δεν παίζει κανένα ρόλο αν έχω κοινά στοιχεία με τον ήρωα. Το μόνο που προσπαθώ είναι να καταφέρω την ολόκληρη αντίδραση της στιγμής χωρίς να σκέφτομαι την επόμενη στιγμή. Το «εδώ και τώρα» έχει σημασία!

Το φιλμ κάνει ένα ενδιαφέρον σχόλιο ανάμεσα σε άλλα για την εμμονή με τη δόξα και τη φήμη. Ποια είναι η δική σου σχέση μαζί της;

Όταν σκέφτεσαι τη δόξα και τη φήμη δεν σκέφτεσαι το «τώρα» αλλά το μετά. Στο πίσω μέρος του εγκεφάλου λες ότι θα κάνω τώρα αυτό για να πετύχω μετά το άλλο. Έτσι χάνεις τη στιγμή και τη χαρά της δημιουργίας. Ποτέ δεν είσαι ευχαριστημένος, ούτε αναπνέεις ούτε ζεις καλά. Όταν χαίρεσαι αυτό που κάνεις κι έρχεται η επιτυχία, τότε είναι καλοδεχούμενη. Μετά, όμως, πρέπει να το ξεχνάς όταν αρχίζεις κάτι άλλο. Η «ταμπέλα» διάσημος δεν μου λέει απολύτως τίποτα.

Τα τελευταία χρόνια κάνεις όλο και περισσότερο σινεμά. Με ελαφρώς απροσδόκητες επιλογές. Κι όχι μόνο στην Ελλάδα. Έχει να κάνει με τη δική σου θέληση, με το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι νέοι σκηνοθέτες σε ζητούν; Πώς είναι η εμπειρία για σένα;

Τα τελευταία χρόνια αισθάνομαι πολύ τυχερός γιατί συναντώ ανθρώπους που μπορώ να συνεννοηθώ απόλυτα μαζί τους και έχουν την ορμή της θέλησης και το θάρρος να πουν αυτά που έχουν να πουν, χωρίς να φοβούνται. Αυτό το νιώθω και το ακολουθώ χωρίς δεύτερη σκέψη.

Ο Αντώνης Παρασκευάς βρίσκεται μπροστά σε ένα αδιέξοδο. Και ακολουθεί μια μάλλον απροσδόκητη διαδρομή προσπαθώντας να βγει από αυτό. Από αυτή την άποψη είναι κάποιος που όλοι λίγο ή πολύ μπορούμε να καταλάβουμε. Όσο ζούσες μαζί του σκεφτόσουν όχι απαραίτητα τι θα έκανες στη θέση του, αλλά το «σωστό» τρόπο για να αντιμετωπίσεις μια οποιουδήποτε είδους κρίση; Κατέληξες ίσως σε κάποιο χρήσιμο συμπέρασμα;

Το συμπέρασμα είναι ότι το «εγώ» είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μας. Αν οι άνθρωποι βλέπαμε τους συνανθρώπους μας σαν ίσους με μας και δεν τους βλέπαμε σαν κατώτερους ή ανώτερους τότε η συνύπαρξή μας θα ήταν πιο αρμονική. Στην περίπτωση του Αντώνη Παρασκευά δεν συμβαίνει αυτό. Ο στόχος του είναι υπεροπτικός, θέλει να μείνει στην αιωνιότητα με λάθος τρόπο. Νομίζω ότι είναι παράδειγμα προς αποφυγή.

Για σένα ο Αντώνης Παρασκευάς δεν έμεινε πίσω μετά την ολοκλήρωση της ταινίας. Συνεχίσατε να συνυπάρχετε και μετά τα γυρίσματα μέσα από μια viral καμπάνια που ήθελε τον Αντώνη Παρασκευά να είναι ένα «υπαρκτό πρόσωπο». Πώς ήταν αυτή η συγκατοίκηση εκτός των πλαισίων μιας ταινίας; Έγινε για σένα λίγο παραπάνω υπαρκτός;

Ήταν μια ιδέα της Ελίνας κι εγώ την ακολούθησα. Υπήρξε μεγάλη η χαρά που το κάναμε. Έζησα μετά την ταινία, την «πραγματική» ζωή της «πετυχημένης» καριέρας του Αντώνη Παρασκευά και νομίζω ότι το αποτέλεσμα εκτός από έξυπνο, έκλεισε λίγο πονηρά το μάτι στο ότι αυτή η καριέρα ουσιαστικά δεν έχει να μας προσφέρει απολύτως τίποτα!