Η γειτόνισσα

Μετά από μια δωδεκαετία η σταρ Σοφί Μαρσό ξανακάθεται στην σκηνοθετική καρέκλα. Η τρίτη της φορά (το άνισο ντεμπούτο της από το 2002, ένα αισθηματικό δράμα με τίτλο «Parlez-moi d'amour» είχε διαδεχτεί το δυσκίνητο και σοβαροφανές φιλμ μυστηρίου («Trivial» το 2007) είναι και η πιο πετυχημένη. Η εύστοχη απόφαση της να διηγηθεί μια ανάλαφρη κωμική ιστορία ανταμείφθηκε με μια ηχηρή εμπορική επιτυχία στα γαλλικά ταμεία αφού ο κωμικός οίστρος της γαλλίδας σταρ πηγαινοέρχεται με άνεση από την παλιομοδίτικη φάρσα στον σαρκαστικό ρομαντισμό και ενισχύεται από την ακομπλεξάριστη παρουσία του Ρισάρ που δεν κωλώνει να αλλάζει διαρκώς γυναικεία εσώρουχα και περούκες, μέχρι να πετύχει το τέλειο σύνολο. Φυσικά δεν μπορούμε να πάρουμε στα σοβαρά μια τέτοια υπόθεση αλλά το ίδιο πράττουν και οι συντελεστές του φιλμ. Αρκούνται στην διαμόρφωση μιας γουστόζικης ατμόσφαιρας που υποδέχεται φιλικά τις όποιες παλαβομάρες περιγράφει το σενάριο (κι αυτό γραμμένο από την Μαρσό) που έχει ξεκάθαρο στόχο: το χρήμα πολλοί εμίσησαν αλλά τον καλώς εννοούμενο ρομαντισμό ουδείς!