- ΑΡΧΙΚΗ
-
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
-
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
-
LIFE
-
LOOK
-
YOUR VOICE
-
επιστροφη
- ΣΕ ΕΙΔΑ
- ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΒΡΟΜΙΚΑ
- ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΑΣ
-
-
VIRAL
-
επιστροφη
- QUIZ
- POLLS
- YOLO
- TRENDING NOW
-
-
ΖΩΔΙΑ
-
επιστροφη
- ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ
- ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ
- ΓΛΩΣΣΑΡΙ
-
- PODCAST
- 102.5 FM RADIO
- CITY GUIDE
- ENGLISH GUIDE
Κριτική της ταινίας του Μιγκέλ Κόαν, «Δεσμοί αίματος» από τον Κωνσταντίνο Καϊμάκη
Στο ψυχολογικό θρίλερ του Αργεντινού Μιγκέλ Κόαν το δράμα βρίσκεται διαρκώς ένα βήμα πιο μπροστά από την αστυνομική υφή της ιστορίας. Οι υποψίες γύρω από το αν είναι αθώος ή ένοχος ο μεσήλικας Ελίας, σχεδόν κινούνται παράλληλα με το δραματικό μοτίβο που επιμένει να κρύβει κάπως άτσαλα τα μυστικά και ψέματα του ζευγαριού. Με αυτό τον τρόπο η ατμόσφαιρα επισκιάζει όλη την απόπειρα να δοθεί πειστικά η αλήθεια γύρω από το θάνατο της άτυχης γυναίκας, την ίδια ώρα που ο σπουδαίος ερμηνευτής Όσκαρ Μαρτίνεζ χτίζει τον χαρακτήρα του με αξιοζήλευτη συνέπεια. Σταδιακά η απόσταση μεταξύ θρίλερ και δράματος μεγαλώνει με συνέπεια να χάνει έδαφος η αστυνομική ίντριγκα και να αναδεικνύεται μια οικογενειακή τραγωδία που χρησιμοποιεί το πρόσχημα της πλαστής ευτυχίας για να καλύψει το χάος και την παντελή έλλειψη επικοινωνίας στις ανθρώπινες σχέσεις. Όμως τούτη η άνιση αντιμετώπιση της πλοκής ζημιώνει παρά ωφελεί την ταινία που μοιάζει να ακροβατεί σε δύο διαφορετικούς τόπους.