- ΑΡΧΙΚΗ
-
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
-
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
-
LIFE
-
LOOK
-
YOUR VOICE
-
επιστροφη
- ΣΕ ΕΙΔΑ
- ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΒΡΟΜΙΚΑ
- ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΑΣ
-
-
VIRAL
-
επιστροφη
- QUIZ
- POLLS
- YOLO
- TRENDING NOW
-
-
ΖΩΔΙΑ
-
επιστροφη
- ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ
- ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ
- ΓΛΩΣΣΑΡΙ
-
- PODCAST
- 102.5 FM RADIO
- CITY GUIDE
- ENGLISH GUIDE
Κριτική της ταινίας του Λαρς Κλέβμπεργκ, «Polaroid» από τον Κωνσταντίνο Καϊμάκη
Το vintage πολλοί μίσησαν, το καλό γούστο στο θρίλερ ουδείς. Όμως το «Polaroid» του Λαρς Κλέβμπεργκ δεν ανήκει στα εκλεκτά μέλη του είδους, που γνωρίζει μεγάλη δόξα τα τελευταία 2-3 χρόνια, παρά κάποιες φιλότιμες προσπάθειες να μας τρομάξει ή να μας προβληματίσει ως προς τη φύση του Κακού. Οι αστικοί μύθοι είναι διανθισμένοι με αμέτρητους μπαμπούλες κι ένας ακόμη δεν πειράζει, ειδικά από τη στιγμή που φαίνεται να μην υπάρχει σωτηρία για τους μελλοθάνατους που έχουν μπει στο κλικ της σατανικής οντότητας. Ο Κλέβμπεργκ πάντως έχει το ταλέντο στη δημιουργία ατμόσφαιρας και πρόκλησης σασπένς, όπως απέδειξε και στην πρόσφατη «Κούκλα του σατανά» που ανανέωσε υποδειγματικά τον μύθο του Τσάκι. Απλώς εδώ φαίνεται σαν να έχει βάλει τον αυτόματο πιλότο να κάνει όλη τη βρώμικη δουλειά.