Ο βασιλιάς των λιονταριών

Στη live action μεταφορά του κλασικού «Βασιλιά των λιονταριών» το θέαμα έχει τον πρώτο λόγο, καθώς τα ψηφιακά εφέ κυριολεκτικά οργιάζουν αλλά η σκηνοθετική προσέγγιση του Φαβρό (που έχει το know how από την περίπτωση του επιτυχημένου «Μόγλι, το βιβλίο της ζούγκλας») δεν μένει μόνο στο επίπεδο της εικόνας. Μένοντας πιστός στη βασική πλοκή του πρωτότυπου φιλμ κινουμένων σχεδίων, ο Φαβρό χτίζει μεθοδικά την ιστορία του «κύκλου της ζωής», ενισχύοντας κάπως την αίσθηση της τραγωδίας –καλογυρισμένη και συγκινητική η σκηνή του θανάτου του Μουφάσα–, ενώ αναδεικνύει σε απόλυτα σύμβολα του Κακού τις τρομακτικές ύαινες. Όμως και το πιο ανέμελο ή κωμικό στοιχείο του φιλμ έχει τη δική του σημαντική μερίδα, που ενισχύεται τόσο από χαριτωμένο Σίμπα όσο κι από τη σπαρταριστή εμφάνιση των δύο ελαφρόμυαλων φίλων του. Ειδικά ο αγριόχοιρος του Σεθ Ρόγκεν είναι σκέτη απόλαυση (προτιμήστε την προβολή της αυθεντικής ταινίας στα αγγλικά) καθώς καρπώνεται όλα τα πετυχημένα αστεία του σεναρίου. Πάντως δεν έχει τη φρεσκάδα ή τη δυναμική φαντασία του πρώτου «Βασιλιά των λιονταριών» που είχε κερδίσει 2 όσκαρ και είχε σαρώσει τα ταμεία το 1994.