Ο Τομ ΝτεΝούτσι υπογράφει τη «Ληστεία της μαφίας», μία περιπετειώδη ταινία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα
Το καλοκαίρι του 1975 πραγματοποιείται στις ΗΠΑ η δεύτερη μεγαλύτερη ένοπλη ληστεία στην ιστορία της χώρας, με τα λάφυρα να ξεπερνάνε στο σύνολό τους τα 30 εκατομμύρια δολάρια. Η ληστεία έλαβε χώρα στο Ρόουντ Άιλαντ, τη μικρότερη πολιτεία της Αμερικής, που συγχρόνως ήταν και η τρίτη μεγαλύτερη στο οργανωμένο έγκλημα, μετά το Σικάγο και τη Νέα Υόρκη.
Πέραν του ποσού, όμως, η ιστορία αυτή ξεχωρίζει και τον εξωφρενικά απλοϊκό σχεδιασμό της, κάνοντας την μία τέλεια βάση για την δημιουργία μιας ταινίας. Ποιος, λοιπόν, θα ήταν πιο ταιριαστός να φέρει αυτό το έργο εις πέρας από τον Τομ ΝτεΝούτσι, τον σεναριογράφο και σκηνοθέτη που γεννήθηκε σε μία ιταλοαμερικανική οικογένεια στο Ρόουντ Άιλαντ της δεκαετίας του ’80; Πιθανότατα ελάχιστοι.
Ο ίδιος, μάλιστα, σχολιάζει για αυτό: «Είμαι ένας Ιταλοαμερικανός από το Κράνστον, μία περιοχή του Ρόουντ Άιλαντ, όπου ζουν κυρίως Ιταλοαμερικανοί, και από τη στιγμή που δεν είχαμε επαγγελματικές αθλητικές ομάδες, μεγαλώσαμε παρακολουθώντας τους γκάνγκστερς αντί τους αθλητές. Μεγάλωσα ακούγοντας ιστορίες για αυτούς τους πληθωρικούς τύπους από τους θείους μου, τα ξαδέλφια μου και τα άλλα παιδιά. Αυτοί οι γκάνγκστερς ήταν σαν θρύλοι στη γειτονιά. Είχα ακούσει πολλές ιστορίες, αλλά χωρίς καμία αμφιβολία αυτή η ληστεία ήταν η πιο θρυλική. Τόσο απλή. Τόσο επικερδής. Για να μην αναφέρω ότι οι πραγματικοί άνθρωποι της ιστορίας ήταν φοβεροί χαρακτήρες. Οι άνθρωποι δεν πιστεύουν μερικά από αυτά που συνέβησαν, γιατί ήταν εντελώς τρελά. Αλλά τότε το οργανωμένο έγκλημα ήταν μεγάλο ζήτημα στο Ρόουντ Άιλαντ. Ήταν σαν την Άγρια Δύση και για μένα αυτή είναι η πιο σπουδαία ιστορία εγκλήματος που έχει ειπωθεί, οπότε ήθελα να τη διηγηθώ κι εγώ».
Ακριβώς, μάλιστα, οι χαρακτήρες που αναφέρει, οι άνθρωποι της ιστορίας, είναι που τον τράβηξαν ακόμα περισσότερο και από την ίδια την ληστεία στο να δημιουργήσει τη «Ληστεία της μαφίας». Από τη μία, η συναρπαστική σχέση των αδερφών Ντιους και Τσάκι και από την άλλη οι Μπάντις, οι σκοτεινοί χαρακτήρες που συνεργάστηκαν μαζί τους και πάνω από όλα ξεχώριζαν για την απλότητά τους.
Για τα δύο αδέρφια αναφέρει: «Δούλευαν μαζί σχεδόν όλη τους τη ζωή και κατέληξαν να στραφούν ο ένας εναντίον του άλλου εξαιτίας της απληστίας και της παράνοιας και μετά ξεσπάνε σε κλάματα και αποφασίζουν να μη σκοτώσουν ο ένας τον άλλον. Δεν έχω ξανακούσει κάτι τέτοιο. Δεν είχα ξανακούσει για γκάνγκστερ που παρακούει μία εντολή», ενώ συμπληρώνει για τους συνεργούς τους πως «παρά τις αδυναμίες τους, τα κατάφεραν ως ομάδα. Όλη την ώρα αναρωτιέσαι πότε κάτι θα πάει στραβά, αλλά τελικά θέλεις να κερδίσουν».
Ποια οδό ακολούθησε, όμως, ο σκηνοθέτης για να καταφέρει να αποδώσει όσο πιο ρεαλιστικά την ιστορία, χωρίς να αδικήσει τις πτυχές και τους χαρακτήρες της; Πολύ απλά, μπήκε στο μυαλό ενός γκάνγκστερ: «Η απληστία είναι πολύ δυνατή. Σε οδηγεί να κάνεις πράγματα για τα οποία δεν είσαι περήφανος, πράγματα που ξέρεις ότι δεν είναι καλή ιδέα, αλλά για κάποιο λόγο δεν μπορείς να σταματήσεις. Το βλέπεις αυτό στον Ντιους και τον Τσάκι. Τίποτε δεν είναι εύκολο, όσο εξελίσσεται η ιστορία. Η σοβαρότητα των εγκλημάτων τους βαραίνει όλο και πιο πολύ. Δεν μαθαίνουν από τα λάθη τους και τυφλώνονται από το χρήμα».
Σύνοψη:
1975. Μία συμμορία από μικροεγκληματίες αποπειράται να κάνει τη μεγαλύτερη ληστεία στην ιστορία της Αμερικής, κλέβοντας πάνω από 30 εκατομμύρια δολάρια από τη μαφία στην πιο μικρή πολιτεία των ΗΠΑ, το Ρόουντ Άιλαντ.
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας εδώ:
«Η Ληστεία της μαφίας» θα κυκλοφορήσει στις 25 Ιουλίου.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
20°
